Kosmiczny Teleskop Jamesa Webba NASA. Źródło: NASA Goddard Space Flight Center i Northrop Grumman
Po osiągnięciu ważnego kamienia milowego, jakim było ustawienie teleskopu za pomocą NIRCam, zespół Webba zaczął rozszerzać ustawienie teleskopu na przewodnik (czujnik precyzyjnego naprowadzania lub FGS) i trzy inne instrumenty naukowe. Ten sześciotygodniowy proces nazywa się wyrównaniem wielodomenowym (MIMF).
Kiedy teleskop naziemny przełącza kamery, czasami instrument jest faktycznie wyjmowany z teleskopu, a nowy jest instalowany w ciągu dnia, kiedy teleskop nie jest używany. Jeśli drugi instrument jest już na teleskopie, mechanizmy są na miejscu, aby przesunąć część optyki teleskopu (znaną jako lustro zbierające) w pole widzenia.
W teleskopach kosmicznych, takich jak Webb, wszystkie kamery widzą niebo w tym samym czasie; Aby przełączyć cel z jednej kamery na drugą, resetujemy teleskop, aby umieścić cel w polu widzenia drugiego urządzenia.
Po MIMF teleskop Webba zapewni dobre ogniskowanie i ostre obrazy we wszystkich instrumentach. Ponadto musimy dokładnie znać względne pozycje wszystkich pól widzenia. W miniony weekend zmapowaliśmy pozycje trzech instrumentów bliskiej podczerwieni względem wskaźnika i zaktualizowaliśmy ich pozycje w oprogramowaniu, którego używamy do orientacji teleskopu. W kolejnym kamieniu milowym instrumentu FGS niedawno osiągnął swój pierwszy tryb „precyzyjnego naprowadzania”, zamontowany na gwieździe prowadzącej z najwyższym poziomem dokładności. Zrobiliśmy również „ciemne” obrazy, aby zmierzyć reakcję głównego detektora, gdy nie dotarło do niego żadne światło – co jest ważną częścią kalibracji instrumentu.
Webb Guide (FGS) i cztery instrumenty naukowe (NIRCam, NIRSpec, NIRISS i MIRI) dzielą pole widzenia Teleskopu Webba, ale w rzeczywistości widzą różne części nieba podczas dowolnej obserwacji. źródło: NASA
Instrument Webba na średnią podczerwień, MIRI, będzie ostatnim instrumentem do wyrównania, wciąż czekając na schłodzenie chłodziwa do końcowej temperatury roboczej, nieco poniżej 7 stopni powyżej[{” attribute=””>absolute zero. Interspersed within the initial MIMF observations, the two stages of the cooler will be turned on to bring MIRI to its operating temperature. The final stages of MIMF will align the telescope for MIRI.
You might be wondering: If all of the instruments can see the sky at the same time, can we use them simultaneously? The answer is yes! With parallel science exposures, when we point one instrument at a target, we can read out another instrument at the same time. The parallel observations don’t see the same point in the sky, so they provide what is essentially a random sample of the universe. With a lot of parallel data, scientists can determine the statistical properties of the galaxies that are detected. In addition, for programs that want to map a large area, much of the parallel images will overlap, increasing the efficiency of the valuable Webb dataset.
Written by:
- Jonathan Gardner, Webb deputy senior project scientist, NASA’s Goddard Space Flight Center
- Stefanie Milam, Webb deputy project scientist for planetary science, NASA Goddard