Webb uchwycił obszar gwiazdotwórczy Mgławicy Tarantula na tym mozaikowym obrazie rozciągającym się na 340 lat świetlnych.Zespół produkcyjny NASA, ESA, CSA, STScI, Webb ERO
Zacznijmy od domu. Nawet tutaj widać, że przestrzeń jest ogromna — więcej, niż mogłoby się wydawać. To jest Ziemia po prawej stronie, a Księżyc to mały punkt po lewej stronie.
Sonda Lucy NASA wykonała to zdjęcie Ziemi i Księżyca z odległości 890 000 km 13 października 2022 r.NASA/Goddard/SwRI
Jowisz jest znacznie dalej i znacznie większy.
Jowisz sfotografowany przez sondę Juno we wrześniu 2017 r.NASA / SwRI / MSSS / Gerald Eichstädt / Seán Doran
Najsłynniejszy huragan na samym Jowiszu, Wielka Czerwona Plama, jest większy niż Ziemia.
Naukowcy animowali ten obraz Wielkiej Czerwonej Plamy z Juno w oparciu o dane prędkości ze statku kosmicznego i modele wiatrów burzy.NASA / JPL-Caltech / SwRI / MSSS / Gerald Eichstadt / Justin Cowart
Ale słońce przyćmiewa wszystkie planety. Na tym zdjęciu małej części powierzchni Słońca każda komórka wrzącej plazmy ma rozmiar mniej więcej Teksasu.
Film z Teleskopu Słonecznego Inouye pokazuje, jak plazma słoneczna porusza się po jego powierzchni.NSO / NSF / AURA
Planety w naszym Układzie Słonecznym są bardziej fascynujące i złożone, niż mogłoby się wydawać. Saturn nie jest jedynym z pierścieniami. Widzisz pierścienie Urana poniżej?
Widok Urana w podczerwieni z dwóch dni w lipcu 2004 r.Lawrence Srumovsky, University of Wisconsin-Madison/WW Keck Observatory
Neptun ma również zestaw pierścieni.
Zdjęcie Neptuna i jego pierścieni wykonane przez Kosmiczny Teleskop Jamesa Webba. Neptun ma 14 znanych satelitów, a na tym zdjęciu widocznych jest siedem z nich.NASA, ESA, CSA i STScI
Inne planety też mają zorzę polarną, podobnie jak zorza polarna i australijska zorza polarna tutaj na Ziemi.
Kosmiczny Teleskop Hubble’a NASA sfotografował południową zorzę Saturna w świetle ultrafioletowym 24, 26 i 28 stycznia 2005 r.NASA/Hubble/Z. Levi i J. Clark
Na tym obrazie w podczerwieni z Kosmicznego Teleskopu Jamesa Webba widać słabe pierścienie krążące wokół Jowisza i zorzę polarną świecącą na jego biegunach.
Szeroki widok Jowisza uchwycony przez Kosmiczny Teleskop Jamesa Webba.NASA, Europejska Agencja Kosmiczna i zespół Jupiter ERS; Przetwarzanie obrazu przez Ricardo Hueso (UPV/EHU) i Judy Schmidt
Niektóre księżyce Saturna i Jowisza wykazują wyraźne oznaki podziemnych oceanów, w których naukowcy uważają, że może czaić się obce życie. Na Enceladusie widać pióropusze wody wystrzeliwujące przez pęknięcia w powierzchni lodu.
Na tym obrazie w czasie rzeczywistym, wykonanym przez sondę Cassini NASA, podświetlenie słoneczne spektakularnie oświetla strumienie lodu wodnego Enceladusa.NASA/JPL-Caltech/SSI
To jedyne światy, o których wiemy. Według NASA każda gwiazda ma średnio co najmniej jedną planetę. Na tym zdjęciu widać jednego krążącego wokół gwiazdy. Planeta jest małą plamką po prawej stronie, wewnątrz dysku materiału otaczającego gwiazdę.
Gwiazda otoczona dyskiem okołoplanetarnym, z planetą widoczną po prawej stronie, uchwycona przez Atacama Large Millimeter/Submillimeter Array.ALMA (ESO/NAOJ/NRAO) / Benisty i in.
Co więcej, nowe gwiazdy rodzą się cały czas w żłobkach, w których gęste obłoki gazu i pyłu zapadają się w gwiazdy. Jednym z takich żłobków są słynne Filary Stworzenia.
Znane jako Filary Stworzenia, te wysokie macki kosmicznego pyłu i gazu leżą w sercu Mgławicy Orzeł.NASA, ESA i Hubble Heritage Team (STScI/AURA)
Kosmiczny Teleskop Jamesa Webba ostatnio po raz pierwszy sfotografował pióropusze w silnej podczerwieni, ujawniając nowe gwiazdy ukryte za pyłem.
Filary Stworzenia w bliskiej podczerwieni, sfotografowane przez należący do NASA Kosmiczny Teleskop Jamesa Webba.NASA, Europejska Agencja Kosmiczna, Kanadyjska Agencja Kosmiczna, STScI; Joseph DiPasquale (STScI), Anton M Coquemore (STScI), Alyssa Pagan (STScI).
Nowe gwiazdy powstają również, gdy zderzają się galaktyki, powoli przesuwając się obok siebie i ściskając gaz i pył wypełniający przestrzeń międzygwiezdną. Teleskopy kosmiczne uchwyciły wiele takich zderzeń, w tym trzy połączone galaktyki poniżej.
Połączenie trzech galaktyk uchwycone przez Kosmiczny Teleskop Hubble’a.ESA/Hubble & NASA, W. Keel, Dark Energy Survey, DOE, FNAL, DECam, CTIO, NOIRLab/NSF/AURA, SDSS Podziękowania: J. Schmidt
Gwiazdy regularnie eksplodują i umierają, dając początek potężnej i jasnej supernowej.
Bąbel szczątków supernowej, sfotografowany za pomocą danych rentgenowskich z obserwatorium rentgenowskiego Chandra NASA i danych optycznych z Kosmicznego Teleskopu Hubble’a.Promienie rentgenowskie: NASA/CXC/GSFC/BJ Williams et al. ; Optyczny: NASA/ESA/STScI
Kosmiczny Teleskop Hubble’a niedawno uchwycił jednocześnie trzy fazy supernowej. Masywny obiekt zakrzywiał czasoprzestrzeń i odbijał trzy różne obrazy eksplozji w trzech różnych punktach czasowych.
Różne kolory ochłodzonej supernowej na trzech różnych etapach jej ewolucji.NASA, ESA, STScI, Wenlei Chen (UMN), Patrick Kelly (UMN), Hubble Frontier Fields
Supernowe często zapadają się w czarne dziury. Być może widzieliście pierwsze w historii zdjęcie czarnej dziury…
Pierwsze w historii zdjęcie czarnej dziury wykonane przez Teleskop Horyzontu Zdarzeń zostało opublikowane w kwietniu 2019 roku.Event Horizon Telescope Współpraca / Obserwatoria Maunakea za pośrednictwem AP
…ale czy widziałeś czarną dziurę w centrum naszej galaktyki? Naukowcy uważają, że każda galaktyka ma w swoim jądrze czarną dziurę.
Pierwsze zdjęcie Sagittarius A* lub Sgr A*, supermasywnej czarnej dziury w centrum naszej galaktyki.Współpraca Teleskopu Horyzontu Zdarzeń
Czasami czarne dziury również łączą się, tworząc supermasywne potwory.
To zdjęcie pokazuje bliskie (po lewej) i szerokie (po prawej) widoki jąder dwóch jasnych galaktyk, z których każda zawiera supermasywną czarną dziurę, w NGC 7727, galaktyce znajdującej się 89 milionów lat świetlnych od Ziemi w gwiazdozbiorze Wodnika.ESO / Voggel i in. ; Zespół ESO/VST ATLAS. Podziękowania: Durham University/CASU/WFAU
Istnieje zadziwiająca liczba galaktyk — według szacunków astronomów aż 200 miliardów. Każdy jest pełen własnych gwiazd i planet.
Pokazano tutaj Kwintet Stephane’a wykonany przez Kosmiczny Teleskop Jamesa Webba.NASA, ESA, CSA, STScI
Ten obraz o długim czasie naświetlania z Kosmicznego Teleskopu Jamesa Webba NASA uchwycił tysiące galaktyk. Gdybyś trzymał ziarnko piasku na wyciągnięcie ręki, przedstawiałoby ono drobinkę wszechświata, którą widzisz na tym obrazie.
Pierwszy obraz w podczerwieni głębokiego pola z Kosmicznego Teleskopu Jamesa Webba, opublikowany 11 lipca 2022 r.NASA, ESA, CSA i STScI
Webb zajrzał we Wszechświat dalej niż jakikolwiek poprzedni teleskop. Cofa się to w czasie, ponieważ światło potrzebuje miliardów lat, aby podróżować z tych galaktyk.
Webb uchwycił obszar gwiazdotwórczy Mgławicy Tarantula na tym mozaikowym obrazie rozciągającym się na 340 lat świetlnych.Zespół produkcyjny NASA, ESA, CSA, STScI, Webb ERO
W lipcu Webb zauważył najstarszą i najbardziej odległą galaktykę, jaką kiedykolwiek odkryto. Naukowcy uważają, że pojawił się 235 milionów lat po Wielkim Wybuchu. Oznacza to, że jest bliżej początku wszechświata, niż widzieliśmy go wcześniej.
Kolorowe zdjęcie CEERS-93316, galaktyki, która według naukowców pojawiła się zaledwie 235 milionów lat po Wielkim Wybuchu.CEERS / UOE / SOPHIE JEWELL / CLARA POLLOCK
Astronomowie wiedzą tylko o dwóch przybyszach z innych systemów gwiezdnych: możliwej skale zwanej Oumuamua i komecie, która minęła Słońce z przestrzeni międzygwiezdnej w 2017 i 2019 roku.
Kometa 2I/Borisov, drugi obiekt międzygwiezdny odkryty w naszym Układzie Słonecznym. Niebieskie i czerwone kreski to gwiazdy w tle, które pojawiają się jako linie podczas ruchu komety.Obserwatorium Gemini / NSF / AURA / Zdjęcie wykonane przez Travisa Rectora
Tylko dwa ludzkie statki kosmiczne opuściły nasz Układ Słoneczny: sondy NASA Voyager. Pierwsza sonda wykonała to słynne zdjęcie Ziemi w drodze na zewnątrz.
Bladoniebieska kropka, zdjęcie Ziemi wykonane 14 lutego 1990 roku przez należącą do NASA sondę Voyager 1 z odległości 3,7 miliarda mil od Słońca.NASA/JPL-Caltech
Tak, Ziemio, tam. Carl Sagan nazwał ten punkt „bladoniebieską kropką”, pisząc: „To jest tutaj. To jest dom. To my”. Większość z nas pozna resztę wszechświata tylko poprzez obrazy.
