Włoskie zwycięzcy wyborów dążą do rzadkiej stabilności politycznej

RZYM, 26 września (Reuters) – Prawicowa koalicja, która wygrała wybory we Włoszech, zapoczątkuje rzadką erę politycznej stabilności, aby rozwiązać szereg problemów oblegających trzecią co do wielkości gospodarkę strefy euro, powiedział w poniedziałek wysoki rangą urzędnik.

Giorgia Meloni, pierwsza włoska premier od czasów II wojny światowej, stanie na czele skrajnie prawicowego rządu po tym, jak jej konserwatywna koalicja wygrała w niedzielę wybory.

– Spodziewam się, że przez co najmniej pięć lat będziemy traktować priorytetowo to, co musimy zrobić, bez żadnych zmian, bez żadnych zwrotów akcji – powiedział Matteo Salvini, szef partii League, jeden z głównych sojuszników braci Meloni. Włochy.

Prawicowa koalicja, do której należy również Forza Italia Silvio Berlusconiego, powinna mieć absolutną większość w obu izbach parlamentu, kończąc lata powstańczych i kruchych koalicji, pokazały końcowe wyniki.

To efekt przełomu w wyborach w tym miesiącu dla antyimigracyjnych Szwedzkich Demokratów i niedawnego zwycięstwa prawicy w Europie po przełomowym wiecu narodowym we Francji w czerwcu.

Maloney bagatelizuje postfaszystowskie korzenie swojej partii i przedstawia ją jako grupę głównego nurtu, taką jak brytyjscy konserwatyści. Zobowiązał się wspierać zachodnią politykę wobec Ukrainy i nie ryzykować kruche finanse Włoch.

Meloni, który wypowiadał się przeciwko „lobby LGBT” i masowej imigracji, nadał pojednawczy ton w swoim przemówieniu zwycięskim wczesnym poniedziałkowym rankiem.

„Jeśli jesteśmy wezwani do rządzenia tym narodem, dla wszystkich Włochów, w celu zjednoczenia ludzi, skupmy się na tym, co nas dzieli, a nie na tym, co nas dzieli” – powiedział wiwatującym kibicom. „Czas być odpowiedzialnym”.

Trudne dziedzictwo

Meloni i jego sojusznicy stoją przed zniechęcającą listą wyzwań, w tym rosnącymi cenami energii, wojną na Ukrainie i ponownym spowolnieniem w trzeciej co do wielkości gospodarce strefy euro.

Jego koalicyjny rząd, 68. rząd we Włoszech od 1946 r., prawdopodobnie nie zostanie utworzony do końca października, a premier Mario Draghi kieruje teraz administracją zastępczą.

Pomimo rozmów o stabilności, koalicja Maloneya jest podzielona w niektórych z najbardziej palących kwestii, które będą trudne do pogodzenia w rządzie.

Draghi, były prezes Europejskiego Banku Centralnego, pchnął Rzym w centrum polityki UE, budując bliższe więzi z Paryżem i Berlinem podczas swojej 18-miesięcznej kadencji.

W Europie pierwszymi, którzy pogratulowali Meloniemu zwycięstwu, były skrajnie prawicowe partie opozycyjne w Hiszpanii i Francji oraz narodowe konserwatywne rządy Polski i Węgier, które napięły stosunki z Brukselą.

Salvini kwestionował zachodnie sankcje wobec Rosji i on i Berlusconi często wyrażali podziw dla jej przywódcy Władimira Putina.

Sojusznicy mają różne poglądy na temat tego, jak radzić sobie z rosnącymi rachunkami za energię i złożyli wiele obietnic, w tym obniżki podatków i reformy emerytalne, na które Włochy będą miały trudności.

Z wynikami liczonymi w ponad 97% lokali wyborczych, włoscy Bracia prowadzili z ponad 26% głosów, w porównaniu z zaledwie 4% w ostatnich wyborach krajowych w 2018 r., czyniąc Ligę siłą napędową prawicy.

Liga zdobyła zaledwie 9%, w porównaniu z 17% cztery lata temu, ale pomimo stosunkowo niskich wyników Salvini powiedział, że pozostanie liderem partii. Forza Italia Berlusconiego zdobyła 8%.

Partie centrolewicowe i centrowe zdobyły więcej głosów niż prawica, ale zostały ukarane przez prawo wyborcze, które nagradza szerokie koalicje. Lider głównej opozycji Partii Demokratycznej Enrico Letta ogłosił swoją rezygnację z funkcji prezydenta.

Mimo wyraźnego zakończenia głosowanie nie było głośnym poparciem dla właściwej grupy. Frekwencja wyborcza wyniosła zaledwie 64 proc., w porównaniu z 73 proc. cztery lata temu, co jest najniższym wynikiem w kraju o historycznie wysokim udziale wyborców.

Elisa Ansolin opowiada tę historię z Mediolanu. Dodatkowe relacje Keitha Weira, Crispiana Palmera, Angelo Amante, Gavina Jonesa i Alvesa Armelliniego w Rzymie; Montaż przez Crispiana Palmera i Nicka MacPhee

Nasze standardy: Zasady zaufania Thomson Reuters.