Wśród ruin Pompejów odkryto salę bankietową wypełnioną dobrze zachowanymi freskami przedstawiającymi postacie inspirowane wojną trojańską. Jest to jedno z najbardziej ekscytujących odkryć, jakie kiedykolwiek dokonano na stanowisku archeologicznym w południowych Włoszech.
Komorę o długości 15 metrów i szerokości sześciu metrów odkryto w dawnej prywatnej rezydencji przy Via di Nola, najdłuższej alei w starożytnych Pompejach, podczas wykopalisk na obszarze Reggio IX.
Eksperci stwierdzili, że „Czarny Pokój”, nazwany ze względu na kolor ścian, który być może miał zasłaniać sadzę powstającą po palących się lampach oliwnych, był „eleganckim miejscem rozrywki w radosnych chwilach”.
Jego ściany zdobią dzieła sztuki przedstawiające legendarne postacie greckie, w tym Helenę Trojańską, która po raz pierwszy spotyka Paryż, księcia Troi. Fresk przedstawia psa i grecki napis „Alexandros”, drugie imię księcia. Według greckiej legendy ucieczka pary doprowadziła do wybuchu wojny trojańskiej w XII wieku p.n.e.
Inny fresk przedstawia greckiego boga Apolla próbującego zabiegać o względy kapłanki Cassandry. Próbując ją uwieść, Apollo dał jej zdolność przewidywania przyszłości, ale kiedy go odrzuciła, przeklął ją, aby nikt nie uwierzył w jej przepowiednie. W rezultacie nie była w stanie pokrzyżować tragicznych wydarzeń przewidywanej przez nią bitwy. Po zgwałceniu podczas zdobywania Troi Cassandra trafiła do niewoli.
Gabriel Zutztregel, dyrektor Parku Archeologicznego w Pompejach, powiedział, że mityczne postacie pełnią wyraźną funkcję: zabawiania gości i zapewniania tematów do rozmów podczas wakacji.
„Legendarne pary dostarczyły pomysłów na rozmowy o przeszłości i życiu, pozornie wyłącznie o charakterze romantycznym” – powiedział. „Wskazują bowiem na związek jednostki z losem: Kasandra, która widzi przyszłość, ale nikt jej nie wierzy, Apollo, który staje po stronie Trojan w walce z greckimi najeźdźcami, ale będąc bogiem, nie może zagwarantować zwycięstwa, Helena i Paryż którzy mimo romansu nie są… Poprawni politycznie, są przyczyną wojny, a może tylko pretekstem.
Dodał: „Ludzie zbierali się na kolację po zachodzie słońca; Przyćmione światło lamp sprawiało, że obrazy wydawały się poruszać, zwłaszcza po kilku kieliszkach dobrego wina z Kampanii.
Dzieła sztuki są w „trzecim stylu”, czyli stylu zdobionym, datowanym na okres od 15 roku p.n.e. do 40-50 roku naszej ery.
„Zawsze trudno jest ocenić jakość, ale widzimy wysoki poziom dbałości o szczegóły, ekspresję i cienie” – powiedział Zutstrigel. „To bardzo przyciąga wzrok, podobnie jak motyw biznesowy”.
Tymczasem wyrafinowana mozaikowa podłoga w pokoju zawiera ponad milion małych białych płytek.
Po promocji biuletynu
Z pokoju wychodzi się na dziedziniec z długimi schodami prowadzącymi na pierwsze piętro posiadłości, pod którym znaleziono ogromną stertę materiałów budowlanych. Na łukach schodów ktoś narysował węglem parę gladiatorów, a – jak napisali archeolodzy w swoim oświadczeniu – „wydaje się być ogromnym, stylizowanym fallusem”.
Wykopaliska w Reggio IX, dzielnicy miasta, w której niegdyś znajdowało się skupisko domów i warsztatów, od rozpoczęcia w lutym ubiegłego roku przyniosły wiele innych znalezisk, w tym dom, w którym mieściła się ciasna piekarnia, w której, jak się przypuszcza, przebywali niewolnicy uwięziony. Wykorzystywany do produkcji chleba.
W jednym z pomieszczeń piekarni odnaleziono szczątki trzech ofiar erupcji Wezuwiusza w 79 r. n.e. Na ścianie przy wejściu do domu znaleziono także nieruchomy mural przypominający pizzę. W grudniu na czymś, co prawdopodobnie było półką w korytarzu domu, znaleziono 13 figurek w stylu bożonarodzeniowym. Archeolodzy twierdzą, że posągi stanowią dowód pogańskich rytuałów w Pompejach, zanim Wezuwiusz zniszczył miasto.
Minister kultury Włoch Gennaro Sangiuliano powiedział: „Pompeje to naprawdę skarbnica, która nigdy nie przestaje nas zaskakiwać i zadziwiać, ponieważ za każdym razem, gdy ją odkopujemy, znajdujemy coś pięknego i ważnego”.
Ruiny Pompejów odkryto w XVI wieku, a pierwsze wykopaliska rozpoczęto w 1748 roku. Pompeje to drugie najczęściej odwiedzane stanowisko archeologiczne na świecie.
