Uricha Lawsona
„Gadżety nie są już zabawą” – westchnęła moja żona, obserwując, jak włączam Palm Zire 72, a ona siedziała na kanapie z MacBookiem Air, iPhonem i Apple Watchem.
I to prawda: smartfon wyeliminował całe klasy gadżetów, począwszy od aparatów typu „wyceluj i strzelaj”, poprzez odtwarzacze MP3, mapy GPS, a nawet latarki. Jednak prawdopodobnie żaden rodzaj gadżetu nie został tak całkowicie zastąpiony, jak osobisty asystent cyfrowy, komputer przenośny, który dominował pod koniec lat 90. i na początku XXI wieku. PDA ustawiło nawet szablon Jak Ich następcy w smartfonach sprawią, że staną się one przestarzałe, ponieważ odchodzą od prostego zarządzania danymi osobowymi i obejmują gry, wiadomości, muzykę i zdjęcia.
Ale podobnie jak smartfony, urządzenia PDA oferowały oszałamiającą gamę systemów operacyjnych i aplikacji, z których duża liczba działała pod kontrolą systemu Palm OS. (Kupiłem moje pierwsze urządzenie Palm, m505, nowe w 2001 r. i uaktualnione z HP 95LX.) Oczywiście nie ma możliwości wyliczenia każdego urządzenia w tym artykule. Zatem w retrospektywie Ars przyjrzymy się kilku godnym uwagi przykładom ewolucji technicznej systemu operacyjnego Palma i sprzętu, na którym go obsługiwano, oraz temu, jak utorowały one drogę temu, czego używamy obecnie.
Camerona Kaisera
Kiedy Zoom(er) nie był oprogramowaniem do spotkań
W połowie i późnych latach 80. komputery przenośne oznaczały przede wszystkim ciężkie, przenośne stacje robocze lub wyjątkową klasę komputerów kieszonkowych z małymi ekranami, małą ilością pamięci i klawiaturami przypominającymi kalkulator. Jeff Hawkins, ówczesny wiceprezes ds. badań w firmie GRiD, producenta systemów przenośnych, uważał, że stać go na więcej. Chciał zbudować system, w którym sam ekran stanie się urządzeniem wejściowym, zastępując klawiatury piórami i rysikami.
Chociaż rozpoznawanie pisma ręcznego stanowiło wówczas większe wyzwanie dla systemów, system PalmPrint firmy Hawkins uprościł to zadanie, dopasowując jedynie linie do liter, zamiast próbować rozpoznawać całe słowa. PalmPrint stał się GridPenem, sercem GriDPada 1900 z 1989 roku, czyli tego, co dziś nazywamy pierwszym tabletem, który odniósł komercyjny sukces. Wykorzystując 10-calowy czarno-biały, rezystancyjny ekran LCD jako powierzchnię do wyświetlania i pisania, system MS-DOS działał na procesorze Intel 80C86 o niskim poborze mocy 10 MHz i ważył tylko około 2 kg (4,5 funta), a jego sugerowana cena detaliczna wynosiła 2500 dolarów. (Około 6200 dolarów w 2024 roku).
Linia GriDPad odniosła duży sukces dla GRiD, ale Hawkins coraz częściej postrzegał swoje dzieło jako zbyt nieporęczne i drogie. Przeprowadź ankietę wśród obecnych klientów GriDPada na temat urządzenia mobilnego, jakiego chcą Osobiście W trakcie użytkowania komentarze były jednomyślne: powinien być znacznie lżejszy, znacznie mniejszy i mniej masywny.
Sam GRiD nie był zainteresowany produkcją urządzenia niskiej jakości na rynek masowy, jednak jednostka taka znajdowała się w rynkowym zasięgu Tandy Corporation, spółki-matki GRiD od 1988 roku i właścicieli Radio Shack. Kierownictwo Tandy'ego było pod takim wrażeniem koncepcji, którą Hawkins nazwał „Zoomer”, że firma była skłonna zainwestować 300 000 dolarów w nowy projekt rozwojowy Hawkinsa, który nazwał „Palm Computing”.
Jako system operacyjny, na którym można polegać, Hawkins wybrał PC/GEOS firmy GeoWorks sprawdzona pojemność Do pracy nad niedrogim sprzętem Tandy zatrudniła wieloletniego partnera Casio (również głównego producenta komputerów kieszonkowych), który miał być producentem nowego urządzenia. Do prowadzenia rozwijającej się firmy Hawkins zatrudnił absolwentkę Apple-Claris Donnę Dubinsky na stanowisko dyrektora generalnego, a następnie Eda Colligana, świeżo upieczonego pracownika firmy Radius, producenta urządzeń peryferyjnych dla komputerów Macintosh, na stanowisko wiceprezesa ds. marketingu.
Camerona Kaisera
Niestety, rozwój Zoomera był coraz bardziej zakłócany przez zakłócenia korporacyjne i zakłócenia w oprogramowaniu i chociaż podkręcenie procesora kompatybilnego z x86 do 7 MHz znacznie wydłużyło żywotność baterii, spowodowało także, że urządzenie było powolne i ciężkie. Jednak Zoomer wszedł na rynek w październiku 1993 r. za funta (mniej niż pół kilograma) i wyceniony na 599 dolarów (1240 dolarów w 2024 r.), co znacznie podbiło cenę Newton MessengerPad firmy Apple. Z drugiej strony był nadal bardzo duży i traktowano go (i oceniano) jak komputer osobisty i choć rozpoznawanie pisma ręcznego było lepsze niż Newtona, to i tak wyprzedziło go cztery do jednego.