Wydmy Lala Lalia w Erg Chebbi w Maroku. Źródło: Profesor C. Bristow
Przełomowe badanie ujawnia wiek wydm gwiezdnych i prędkość ich powstawania, zapewniając wgląd w przeszłość geologiczną Ziemi.
Naukowcy po raz pierwszy rozwiązali zagadkę tajemniczego braku wydm w kształcie gwiazdy w historii geologicznej Ziemi, sięgającej tysiące lat wstecz.
Badanie przeprowadzone przez naukowców z Aberystwyth University, Birkbeck University i University College London jest pierwszym tego rodzaju badaniem, które sprawdza, ile czasu zajęło wydmom uformowanie się i zbadanie ich wewnętrznej struktury.
Wydmy gwiaździste to ogromne wydmy, które swoją nazwę zawdzięczają ramionom wystającym z centralnego szczytu. Te piaskowe piramidy, które patrząc z góry wyglądają jak gwiazdy, są szeroko rozpowszechnione na współczesnych pustyniach, w tym w morzach piaskowych Afryki, Półwyspu Arabskiego, Chin i Ameryki Północnej.
Starożytne wydmy i szybkie powstawanie
Badania wykazują, że najstarsze fragmenty podstawy marokańskich wydm mają 13 tysięcy lat. Jednak odkrycie, że powstały one szybko w ciągu ostatniego tysiąca lat, zaskoczyło naukowców, którzy sądzili, że większe wydmy są znacznie starsze.
Uważa się, że są to najwyższe wydmy na Ziemi – jedna na pustyni Badin Jaran w Chinach osiąga wysokość 300 metrów – można je także znaleźć w innych częściach Układu Słonecznego, w tym… Mars i dalej SaturnKsiężyc Tytana.
Chociaż wydmy gwiaździste są dziś powszechne, nigdy nie zostały odnalezione w zapisie geologicznym. Ich brak zaintrygował naukowców, ponieważ dawne pustynie były powszechną częścią historii Ziemi, zachowaną w skałach głęboko pod ziemią.
Zdjęcie satelitarne wydm gwiazdowych Lala Lallia z Google Earth 2023 Maxar Technologies ze wierzchołkami wydm zaznaczonymi liniami przerywanymi, profilami georadarowymi w postaci linii ciągłych i ponumerowanymi okręgami wskazującymi lokalizacje próbek. Źródło: Raporty naukowe, DOI: 10.1038/s41598-024-53485-3
Opublikowano w czasopiśmie Raporty naukoweW nowym badaniu datowano fundamenty gwiezdnych wydm w południowo-wschodnim Maroku, znanych jako Lala Lalia, co w języku berberyjskim oznacza „najwyższy święty punkt”, na około 13 000 lat temu.
Wydmy znajdują się w regionie Erg Chebbi na Saharze, w pobliżu granicy z Algierią, na obszarze prezentowanym w serialach telewizyjnych, takich jak SAS Rogue Heroes i hitach kinowych, takich jak Mumia I pustynia.
Znaczenie geologiczne i postęp technologiczny
Badania pokazują, że piramida piaskowa osiągnęła obecną wysokość 100 metrów i szerokość 700 metrów w wyniku szybkiego wzrostu w ciągu ostatniego tysiąca lat, gdy powoli przesuwała się na zachód.
Profesor Geoff Dowler z Wydziału Geografii i Nauk o Ziemi Uniwersytetu Aberystwyth powiedział:
„Te badania dotyczą właściwie zaginionych wydm – pozostaje tajemnicą, dlaczego nie udało nam się ich zobaczyć w zapisie geologicznym. Tylko dzięki nowej technologii możemy teraz zacząć odkrywać ich tajemnice.
„Wyniki te prawdopodobnie zaskoczą wiele osób, ponieważ możemy zobaczyć, jak szybko tworzą się te ogromne wydmy i że poruszają się po pustyni z prędkością około 50 cm rocznie. Te wspaniałe wydmy gwiaździste są jednym z cudów natury na świecie.”
Profesor Charlie Bristow z Birkbeck i University College London dodał:
„Wykorzystanie radaru penetrującego ziemię do zajrzenia do wnętrza tej gwiezdnej wydmy pozwoliło nam pokazać, jak powstały te masywne wydmy, i opracować nowy model, dzięki czemu geolodzy lepiej wiedzą, czego szukać w zapisie skalnym, aby zidentyfikować te niesamowite cechy pustyni”.
Zaawansowane badania naukowców sugerują, że wydmy gwiezdne powstały mniej więcej w tym samym czasie, co Młodszy Dryas, czyli nagły okres ochłodzenia w historii Ziemi. Pokazuje również, że wydmy przestały rosnąć przez 8000 lat.
Ceramika znaleziona na tym stanowisku wskazuje również na bardziej wilgotne warunki i być może rozszerzający się monsun, który ustabilizował wydmy przed nadejściem Wielkiej Suszy.
W badaniu wykorzystano techniki datowania fluorescencyjnego opracowane na Uniwersytecie Aberystwyth, aby odkryć, kiedy minerały w piasku po raz ostatni były wystawione na działanie światła słonecznego w celu określenia ich wieku.
Profesor Dowler z Uniwersytetu Aberystwyth dodał:
„To wielki przywilej myśleć, że techniki datowania fluorescencyjnego opracowane w Aberystwyth ujawniają niektóre z tajemnic najbardziej wymagających klimatów na świecie. Dają nam wgląd w geologię, która może mieć szersze implikacje, w tym złoża geologiczne wykorzystywane do celów zasoby wody i magazynowanie dwutlenku węgla.
W najnowszym odkryciu profesora Dowlera wykorzystano tę samą technikę datowania luminescencyjnego, której użył do odkrycia najstarszej drewnianej konstrukcji na świecie – badania opublikowane w czasopiśmie Natura ostatni rok.
Odniesienie: „Struktura i chronologia wydm gwiaździstych w Erg Chebbi w Maroku ujawnia, dlaczego wydmy gwiaździste są rzadko rozpoznawane w zapisie skalnym”, CS Bristow i GAT Duller, 4 marca 2024 r., Raporty naukowe.
doi: 10.1038/s41598-024-53485-3
