Zapisz się na biuletyn naukowy CNN dotyczący teorii cudów. Eksploruj wszechświat dzięki wiadomościom o fascynujących odkryciach, postępach naukowych i nie tylko.
CNN
—
Masywna kość szczęki znaleziona przez duet ojca i córki zbierających skamieliny na plaży w Somerset na wybrzeżu Anglii należy do nowo odkrytego gatunku, prawdopodobnie największego znanego gada morskiego pływającego po oceanach Ziemi.
Naukowcy uważają, że płetwal błękitny to… Dorasta do 110 stóp (33,5 m), co jest największym zwierzęciem kiedykolwiek znanym na naszej planecie. Jednak ten gad liczący 202 miliony lat, znany jako ichtiozaur lub „jaszczurka rybna”, prawdopodobnie dorównywał mu wielkością.
Kość szczękowa ichtiozaura, czyli prostokąt, była długą, zakrzywioną kością na szczycie żuchwy, tuż za zębami, mierzącą ponad 2 m długości. Naukowcy uważają, że stworzenie zwane Ichthyotitan severnensis, czyli po łacinie „gigantyczna jaszczurka rybna Severn”, miało ponad 25 metrów długości, czyli długość dwóch autobusów miejskich.
Justin i Robbie Reynoldsowie mieszkający w Braunton w Anglii odkryli pierwsze fragmenty kości szczęki w maju 2020 r. podczas poszukiwań skamieniałości na plaży w Blue Anchor w Somerset. Ruby, która miała wtedy 11 lat, zauważyła pierwszy kawałek kości, a potem wraz z ojcem znalazła kolejne kawałki.
Według Marcelo Perillo, absolwenta paleobiologii ewolucyjnej na Uniwersytecie w Bonn, Niemcy, to niezwykłe odkrycie może rzucić więcej światła na rolę prehistorycznego olbrzyma w historii ewolucji i ekosystemie oceanicznym, w którym był domem. Jest jednym z autorów nowego raportu opisującego odkrycie, które ukazało się w środę Magazyn PLOS ONE.
Dziekan Lomax
Doktor Dean Lomax, Robbie Reynolds, Justin Reynolds i Paul de La Salle (od lewej) ze skamielinami odkrytymi w 2020 roku.
Zachęcona myślą, że znalezisko skamieniałości może być ważne, rodzina Reynoldsów skontaktowała się z dr Deanem Lomaxem, paleontologiem z Uniwersytetu w Manchesterze i pracownikiem naukowym w 1851 r. na Uniwersytecie w Bristolu w Wielkiej Brytanii. Lomax, ekspert od ichtiozaurów, w ostatnich latach nazwał kilka gatunków nowymi dla nauki.
Zaintrygowany skamieniałością Lomax skontaktował się z kolekcjonerem skamieniałości Paulem de La Salle, który w maju 2016 r. znalazł gigantyczną kość szczęki ichtiozaura, która wyglądała niezwykle podobnie. De La Salle odkrył pierwszą kość szczęki około 10 km od Devon, wzdłuż wybrzeża w Lilystock.
Lomax, który był głównym autorem nowego raportu i współautorem De La Salle, wspólnie przestudiowali wcześniejsze ustalenia i Jest współautorem artykułu na temat odkrycia z kwietnia 2018 rokuPodejrzewa się, że może należeć do nieznanego wcześniej gatunku ichtiozaura. Naukowcy potrzebowali jednak dodatkowych dowodów, a prawie identyczna druga kość szczęki stanowiła szansę na potwierdzenie możliwości istnienia nowego gatunku.
„Wiara, że moje odkrycie w 2016 roku wzbudzi tak duże zainteresowanie tymi ogromnymi stworzeniami, napawa mnie radością” – powiedział De La Salle. „Kiedy znalazłem pierwszą kość szczęki, wiedziałem, że to coś wyjątkowego. Posiadanie drugiej, która potwierdza nasze ustalenia, jest niesamowite. Jestem bardzo szczęśliwy”.
Reynolds, Lomax, De La Salle i inni wrócili razem do Błękitnej Kotwicy w poszukiwaniu dodatkowych części. Zespół odzyskał inne elementy, które idealnie do siebie pasują, jak na przykład układanie puzzli.
„Kiedy Robbie i ja znaleźliśmy pierwsze dwa utwory, byliśmy bardzo podekscytowani, ponieważ zdaliśmy sobie sprawę, że jest to coś ważnego i niezwykłego” – powiedział Justin Reynolds w oświadczeniu. „Kiedy znalazłem tył szczęki, byłem zachwycony, ponieważ jest to jedna z charakterystycznych części wczesnego odkrycia Paula”.
Naukowcy złożyli kość szczęki do października 2022 roku.
„Byłem zdumiony tym odkryciem” – stwierdził Lomax w oświadczeniu. „W 2018 roku mój zespół (w tym Paul de La Salle) zbadał i opisał gigantyczną kość szczękową Paula i mieliśmy nadzieję, że pewnego dnia wyjdzie na jaw kolejny egzemplarz, który jest pełniejszy, lepiej zachowany i pokazuje, że mamy teraz dwa egzemplarze”. Te gigantyczne kości – zwane prostokątnymi – które mają unikalny kształt i strukturę, bardzo mnie podekscytowały, delikatnie mówiąc”.
Kości pochodzą z końca okresu triasu, z okresu zwanego „retyckim”, kiedy w oceanach pływały ichtiozaury, a na lądzie rządziły dinozaury.
Lomax powiedział, że nowo odkryta kość szczęki jest okazem lepszej jakości niż pierwsza i wykazuje cechy prostokątnego kształtu stworzenia, które odróżniają je od innych gatunków.
Kości szczęki Severnensis datuje się na około 13 milionów lat po tym, jak w Kanadzie i Chinach odkryto skamieliny gigantycznych ichtiozaurów należących do różnych gatunków.
Ichtiozaury, które są nieco podobne do współczesnych delfinów, pojawiły się po raz pierwszy około 250 milionów lat temu. Z biegiem czasu niektóre z nich ewoluowały i osiągnęły większe rozmiary ciała, a 202 miliony lat temu giganty oceaniczne, takie jak Severnensis, były prawdopodobnie największymi gadami morskimi.
Naukowcy uważają jednak, że gigantyczne ichtiozaury zniknęły podczas zakwaszenia oceanów, które miało miejsce około 200 milionów lat temu, a ichtiozaury, które przeżyły, nigdy więcej nie urosły do tak ogromnych rozmiarów, zanim zniknęły 94 miliony lat temu.
Lomax powiedział, że badacze podkreślili, że potrzeba więcej dowodów, aby potwierdzić dokładne rozmiary Severnensis, i nadal mają nadzieję na odkrycie w przyszłości całej czaszki lub szkieletu.
Współautor Perillot z Uniwersytetu w Bonn badał histologię, czyli anatomię mikroskopową, kości ichtiozaura i odkrył, że w chwili śmierci gad najprawdopodobniej wciąż rósł, tj. był dorosłym osobnikiem severnensis. Prawdopodobnie był większy niż płetwal błękitny.
Dziekan Lomax
Gigantyczną, prawie kompletną kość szczękową pokazano obok kości szczęki (środkowej i dolnej) znalezionej przez Paula de La Salle w 2016 roku.
Powiedział, że histologia może ujawnić informacje biologiczne ukryte w skamieniałych kościach, ujawniając, w jaki sposób poszczególne zwierzęta ewoluowały i dostosowywały się do wyspecjalizowanego stylu życia. Na przykład niektóre ichtiozaury miały kości, które pomagały im nurkować głęboko lub żyć w płytkiej wodzie.
„Na podstawie tkanki możemy również zrozumieć, jak szybko rośnie i jak długo rośnie; „W przypadku (Ichtiozaura) nie zaobserwowaliśmy przekonujących oznak zahamowania wzrostu” – powiedział Perillo. „To potwierdza pogląd, że gdyby zwierzę nie zdechło, prawdopodobnie nadal rosłoby, osiągając szacunkową długość 25 metrów. Wiele na temat tych gigantów jest nadal owianych tajemnicą, ale będziemy w stanie to zrobić po jednej skamieniałości odkryć ich tajemnicę.”
Odkrycie historii gadów morskich ma kluczowe znaczenie dla zrozumienia starożytnych ekosystemów oceanicznych, powiedział Perillo, ponieważ stworzenia te zamieszkiwały różne środowiska i kształtowały oceaniczne łańcuchy pokarmowe, tworząc konkurencję i „niekończącą się spiralę ewolucji”.
Powiedział: „Dzięki nim możemy zrozumieć, w jaki sposób prawa ewolucji ukształtowały życie i co doprowadziło do tego, że życie jest takie, jakie jest obecnie”. „Możemy zrozumieć, jak zmiany środowiskowe wpływają na społeczności ekologiczne i przewidzieć przyszły rozwój ekologiczny w naszym obecnym środowisku”.
Paleontolog Mary Anning i jej starszy brat Joseph odkryli pierwsze znane skamieliny ichtiozaurów w latach 1811 i 1812, kilkadziesiąt lat przed pojawieniem się słowa dinozaur w naszym słowniku. Od tego czasu na całym świecie zidentyfikowano skamieliny należące do ponad 100 gatunków ichtiozaurów.
Siergiej Krasowski
Ilustracja przedstawiająca zwłoki Ichthyotitana Severnensisa wyrzucone na plażę.
Odkrycie dokonane przez parę Reynoldsów i de La Salle będzie wkrótce prezentowane w Bristol Museum and Art Gallery w Wielkiej Brytanii.
„Odkrycie części tego gigantycznego ichtiozaura było czymś niesamowitym. Jestem bardzo dumny, że mogłem wziąć udział w takim odkryciu naukowym” – stwierdził Robbie Reynolds w oświadczeniu.
Lomax powiedział, że praca z kolekcjonerami skamieniałości w ostatnich latach sprawia mu przyjemność, ponieważ wierzy, że paleontologia to dziedzina nauki, w której każdy może wnieść znaczący wkład.
„W przypadku Ruby Reynolds nie tylko znalazła tę ważną skamielinę, ale także pomogła nazwać gatunek gigantycznego prehistorycznego gada” – Lomax napisała w e-mailu. „Być może niewielu 15-latków może to powiedzieć! Mary Anning może być w trakcie tworzenia. Ale niezależnie od tego, czy Ruby wybierze drogę paleontologii czy nauki, ważne jest to, że ona, Justin i Paul wnieśli swój wkład znacząco dla paleontologii i naszego rozumienia świata starożytnego.
