Thiomargarita magnifica – w odniesieniu do swojej wyjątkowej wielkości – ma średnią długość komórek ponad 9000 μm, około 1 cm (0,4 cala) długości. Komórki większości bakterii mają około 2 µm długości, chociaż większe komórki mogą mieć do 750 µm.
T. magnifica może mieć do 2 centymetrów długości, według współautora badania Jean-Marie Folanda, biologa morskiego i naukowca z California Laboratory for Complex Systems Research oraz członka Joint Genome Institute Departamentu Energii Stanów Zjednoczonych.
„Aby zrozumieć, jak duże jest to dla bakterii, to tak, jakbyśmy znaleźli człowieka o długości Mount Everest” – powiedział CNN w środę.
Na powierzchni jednego T. magnifica może zmieścić się ponad 625 000 bakterii E. coli. Jednak według badania, pomimo wielkości bakterii, ich powierzchnia jest „niezwykle czysta”, wolna od bakterii żyjących na powierzchni żywych roślin i zwierząt.
Jak utrzymujesz jego rozmiar?
Wcześniej sądzono, że bakterie nie mogą urosnąć do rozmiarów widocznych gołym okiem ze względu na sposób, w jaki oddziałują ze swoim środowiskiem i wytwarzają energię.
W przeciwieństwie do większości bakterii, które zawierają materiał genetyczny swobodnie unoszący się w jednej komórce, komórka T. magnifica zawiera własne DNA zawarte w małych pęcherzykach błony komórkowej zwanych pepinami.
„To było bardzo interesujące odkrycie, które otworzyło wiele nowych pytań, ponieważ nie jest to coś, co klasycznie obserwuje się u bakterii. W rzeczywistości jest to cecha bardziej złożonych komórek, typu komórek, które tworzą nasze ciała lub nasze zwierzęta i rośliny. – powiedział Foland. „Chcemy zrozumieć, czym są te epitopy i co dokładnie robią, i czy na przykład odgrywają rolę w rozwoju gigantyzmu dla tych bakterii”.
Według badań T. magnifica po raz pierwszy odkryto rosnącą w postaci cienkich białych nitek na powierzchni rozkładających się liści namorzynowych na płytkich tropikalnych bagnach morskich na Gwadelupie.
Według Volanda, te gigantyczne bakterie rosną na osadach na dnie wód siarkowych, gdzie wykorzystują energię chemiczną siarki i wykorzystują tlen z otaczającej wody do produkcji cukrów. T. magnifica może również wytwarzać żywność z dwutlenku węgla.
Według Volanda zasugerowano, że będąc znacznie większymi niż przeciętne bakterie, komórka T. magnifica może mieć lepszy dostęp do tlenu i siarki w swoim środowisku w tym samym czasie.
Możliwe też, że rozmiar komórek T. magnifica w porównaniu z innymi drobnoustrojami z grupy bakterii oznacza, że nie muszą się martwić, że zostaną zjedzone przez drapieżniki.
Czarna skrzynka mikrobiologiczna
Tania Woicki, główny naukowiec w Lawrence Berkeley National Laboratory w Kalifornii, uważa, że gigantyczne bakterie lub pokrewne gatunki można znaleźć w innych namorzynach na całym świecie.
„Zawsze zdumiewa mnie, jak mało wiemy o świecie drobnoustrojów i ile tam jest”, powiedziała CNN w środę, dodając, że świat drobnoustrojów jest „nadal czarną skrzynką”. Wiki, która kieruje programem genomiki drobnoustrojów w Joint Genome Institute w amerykańskim Departamencie Energii, jest starszym autorem badania.
W badaniu stwierdzono, że „tendencyjność potwierdzeń związana z rozmiarem wirusa uniemożliwiała odkrycie gigantycznych wirusów przez ponad sto lat”. „Odkrycie Ca. T. magnifica sugeruje, że duże, złożone bakterie mogą ukrywać się na widoku”.
„Tylko dlatego, że jeszcze go nie widzieliśmy, nie oznacza to, że nie istnieje” – dodaje Wiki.