Romansenko przeżył z obozów w Buchenwaldzie, Beanumunde, Dorze i Bergen-Belsen podczas II wojny światowej, jak czytamy w pomniku, „zszokowany” wiadomością o jego śmierci.
Powiedział, że Romansenko „aktywnie działał na rzecz pamięci o zbrodniach nazistowskich i był wiceprzewodniczącym Międzynarodowego Komitetu Buchenwald-Dora”.
Odkrycie Buchenwaldu rozpoczęło się 11 kwietnia 1945 roku, uwolnieniem ponad 21 000 więźniów z jednego z największych nazistowskich obozów koncentracyjnych w czasie II wojny światowej.
Oficjalny amerykański raport wojskowy o wyzwoleniu nazwał obóz „symbolem zimnego okrucieństwa niemieckiego państwa nazistowskiego”, gdzie tysiące więźniów politycznych głodzono, a „innych palono, bito, wieszano i rozstrzeliwano”.
Wnuczka Romanczenki powiedziała na pomniku, że mieszka w mieszkaniu w Charkowie, które zostało zaatakowane podczas rosyjskiej inwazji.
W 2012 roku Romansenko wziął udział w uroczystości upamiętniającej wyzwolenie Buchenwaldu, gdzie odczytał swoją obietnicę „stworzenia nowego świata rządzonego pokojem i wolnością”.
W 2018 r. gazeta charkowska poinformowała, że odwiedził Buchenwald w 73. rocznicę wyzwolenia obozu przez siły amerykańskie.
„W wydarzeniu wzięli udział ostatni pozostali więźniowie Buchenwaldu z Ukrainy i Białorusi – Boris Romansenko z Charkowa, Ołeksandr Pychok z Kijowa i Andriej Moisenko z Mińska” – czytamy w raporcie.
Andrij Jermak, szef ukraińskiego biura prezydenckiego, wystosował telegram w sprawie śmierci Romanczenki.
„To jest to, co nazywają »operacją denuncjacji«” – powiedział, odnosząc się do twierdzenia Rosji, że inwazja na Ukrainę miała na celu ochronę kraju przed elementami nazistowskimi.
Ukraiński minister spraw zagranicznych Dmitrij Kuleba powiedział na Twitterze, że śmierć Romansenki była „niewypowiedzianą zbrodnią”.
„Hitler zabity przez Putina przeżył” – napisał.
Północno-wschodnie miasto Charków było celem ciężkich ataków rakietowych i rakietowych od początku rosyjskiej inwazji, ale nie zostało jeszcze całkowicie odgrodzone, poinformowali w poniedziałek ukraińscy urzędnicy.
