Wysoka inflacja i stopy procentowe w Wielkiej Brytanii – jak wypadają inne gospodarki?

Inflacja w Wielkiej Brytanii jest nadal wyższa niż w wielu innych bogatych krajach, więc stopy procentowe mogą pozostać wyższe przez dłuższy czas.

Jak więc wypada Wielka Brytania w innych częściach naszego dobrobytu gospodarczego? Uwzględnij wzrost, zatrudnienie i podatki, a obraz będzie mieszany.

Pomimo wszystkich rozmów o niskiej inflacji oznacza to, że ceny w Wielkiej Brytanii są o 7,9% wyższe niż rok temu. W Unii Europejskiej wskaźnik ten wynosi 5,5%, aw Stanach Zjednoczonych jest niższy i wynosi 3%.

Wielka Brytania doświadczyła dwóch najgorszych źródeł wstrząsów cenowych dotykających bogate kraje – gwałtowny wzrost kosztów energii i żywności w zeszłym roku spowodowany wojną na Ukrainie oraz niedobór pracowników po pandemii.

Podobnie jak UE, Wielka Brytania kupuje dużo energii – ale skutki spadku hurtowych cen gazu pojawiają się dłużej w naszych danych dotyczących inflacji

Wynika to z późniejszego wprowadzenia dopłat do energii i zmian cen, których odzwierciedlenie w lokalnym limicie rozliczeniowym zajmuje trochę czasu.

Ale tak zwana inflacja „bazowa”, miara, która wyklucza energię i żywność, pozostaje blisko najwyższego poziomu od 30 lat. Sugeruje to, że nadal są duże wydatki na artykuły nieistotne i słodycze, a niektóre osoby wykorzystują oszczędności podczas pandemii lub z powodu podwyżek płac.

To właśnie te uznaniowe wydatki są celem Bank of England, gdy podnosi koszty pożyczek.

Ale nie jesteśmy sami. W wielu innych krajach w ciągu ostatnich 18 miesięcy ceny nowych ofert kredytów hipotecznych wzrosły.

Ale efekt jest różny. W Stanach Zjednoczonych i niektórych krajach Europy umowy kredytów hipotecznych o stałym oprocentowaniu zwykle trwają 25 lub 30 lat. W niektórych przypadkach posiadacze kredytów hipotecznych mogą zmieniać umowy z mniejszą karą. Rząd francuski również skutecznie ogranicza stopy procentowe, więc nowa umowa kredytu hipotecznego na 30 lat może kosztować 3,5 proc. Oprocentowanie kredytów hipotecznych w Ameryce jest bliskie 7%.

Pomocne jest porównanie efektywnych stawek – średniej dla istniejących i nowych kredytów mieszkaniowych. Według najnowszych opublikowanych obliczeń, w Wielkiej Brytanii, gdzie większość ma stałe dwu- lub pięcioletnie umowy, jest to nieco poniżej 3% (choć liczba ta wzrośnie w miarę refinansowania większej liczby kredytów). We Francji i Niemczech jest to mniej niż 2%.

Chociaż inflacja tutaj spadła, oczekuje się, że Bank Anglii przynajmniej ponownie podniesie stopy procentowe – i mogą one pozostać na wysokim poziomie dłużej niż w UE czy USA.

Jeśli chodzi o wzrost, kanclerz Jeremy Hunt podkreśla, że ​​od 2010 r. Wielka Brytania rozwijała się szybciej niż Francja, Japonia i Włochy.

Ale wielu ekspertów porównuje, jak wyglądały gospodarki przed pandemią. Według oficjalnych danych kwartalnych, wiosną tego roku Niemcy i Wielka Brytania były jedynymi dwoma krajami G7, które nadal miały gospodarki mniejsze niż pod koniec 2019 roku.

Analitycy sugerują, że przyczyną tego może być większa niechęć brytyjskich konsumentów do gwałtownego wzrostu wydatków spowodowanego pandemią. A handel międzynarodowy wolniej wychodził z tego szoku niż inne duże kraje. Być może jest to konsekwencją zmian w umowach handlowych, jakie przyniósł Brexit – i załamania inwestycji.

Ale w 2023 r. Wielka Brytania jest bardziej odporna, niż niektórzy oczekiwali.

Wzrost mógł być płaski, ale wydatki konsumpcyjne wciąż się poprawiają – znowu te wyższe płace i oszczędności związane z pandemią. W rzeczywistości to strefa euro pogrążyła się w recesji na początku tego roku.

Ale wyższe stopy procentowe spowalniają, co wymaga trochę czasu, aby stać się widoczne. Niektórzy ekonomiści obawiają się, że Wielka Brytania może popaść w recesję – a wraz z nią inni.

Ale musimy dalej grać w piłkę.

Pomimo spustoszeń Covid i wysokich stóp procentowych, nasz rynek pracy nie radzi sobie tak źle. Stopa bezrobocia w Wielkiej Brytanii, wynosząca 4%, jest niższa niż w Unii Europejskiej, chociaż w Ameryce jest wyższa niż 3,6%.

Ale obraz ma wiele do zaoferowania.

Aby zostać uznanym za bezrobotnego, osoba musi być dyspozycyjna i szukać pracy. Ci, którzy nie są, są uważani za nieaktywnych. Rzadko zdarza się, aby Wielka Brytania była jednym z nielicznych bogatych krajów, w których jest więcej osób nieaktywnych zawodowo niż przed pandemią i setki tysięcy więcej, zwłaszcza w obliczu rosnącej liczby pacjentów przewlekle chorych. Organizacja Współpracy Gospodarczej i Rozwoju plasuje Wielką Brytanię na dole listy G7 pod względem wskaźników aktywności zawodowej (odsetek osób zatrudnionych lub poszukujących pracy).

Dodaj ograniczenia Brexitu, a to oznacza niedobór w niektórych branżach. Z drugiej strony może to przyspieszyć wzrost płac – pracownicy są w stanie lepiej zabezpieczyć większe podwyżki płac.

Ale wraz ze wzrostem tych stóp procentowych może również wzrosnąć bezrobocie.

Nie tylko inflacja i stopy procentowe wpływają na fortunę. Ci, którzy zarabiają lub prowadzą firmy, mogli zauważyć wyższe rachunki podatkowe.

Odsetek dochodu naszego kraju, produktu krajowego brutto, płaconego podatnikowi ma obecnie osiągnąć powojenny rekord 37,7% do 2028 roku.

Czy w skrócie zmieniło się uczucie? Nasze tak zwane obciążenia podatkowe były w rzeczywistości niższe niż średnia w Unii Europejskiej, chociaż według najnowszych porównywalnych danych są wyższe niż w Stanach Zjednoczonych. Fiskus we Francji otrzymuje już 45 centów za każde euro zarobione w tamtejszej gospodarce.

Jednak większość krajów będzie musiała zmierzyć się z rosnącą presją na finanse publiczne ze względu na starzenie się społeczeństw i istniejące zadłużenie.

To było kilka trudnych lat pod każdym względem, ale są obszary, w których Wielka Brytania może odczuwać, że szczególnie brakuje im zmian.