Dwa wtorki temu, gdy świat golfa ogarnęło zamieszanie i oburzenie, Wyndham Clarke nie spieszył się z napisaniem wstrząsającego posta na Twitterze. Nie był zły na spotkaniu z komisarzem PGA Tour w sprawie niespodziewanej umowy z państwowym funduszem majątkowym Arabii Saudyjskiej. Nie dyscyplinował, nie krytykował, nie robił nic poza grą w golfa.
Wybrane przez niego pole, Los Angeles Country Club, we wtorek będzie gospodarzem pierwszego dużego turnieju, US Open, dziewięć dni później. Caddie Clarka był caddiem Clarka, przyjacielem, który został nauczycielem, który znał niektóre z sekretów północnego pola golfowego, które widziało tylko kilka największych gwiazd tej gry: jak putt może się zepsuć tutaj, jak zmienia się tam prędkość, jak pewne tory wodne byłoby.
W niedzielny wieczór 29-letni Clarke pokonał Rory’ego McIlroya jednym uderzeniem w US Open i wszedł do uświęconego bractwa zwycięzców głównych mistrzostw. Do niedzieli najlepszym wynikiem Clarka w turnieju głównym było 75. miejsce w mistrzostwach PGA. Jego poprzednie dwa występy w Open były jeszcze gorsze, kończąc się nieudanymi cięciami.
Ale jego matka, jego „wieczna zwolenniczka”, która zmarła prawie dziesięć lat temu, dała ambitną radę: „Graj na dużą skalę”.
W tym sezonie koncertowym okazał się niebezpiecznym przeciwnikiem, co sugeruje, że pomimo swojego wielkiego rekordu, wkrótce może być siłą na najlepszych etapach gry. Z żelazkami wyregulowanymi o kilka stopni, a jego swing monitorowany i dostrajany nie przez brygadę doradców, ale przez Clarka i jego pomocnika, przybył do Los Angeles po wygraniu mistrzostw Wells Fargo i czterech miejscach w pierwszej dziesiątce od początku lutego. .
Zwycięstwo Wells Fargo przyszło w maju w Quail Hollow w Charlotte w Karolinie Północnej, pokonując przewidywalną listę konkurentów — McIlroy i Spieth, Scott i Day — których nazwiska były synonimami geniuszu golfa, zanim Clark ukończył studia.
Zwycięstwo w Quail Hollow, byłym i przyszłym miejscu mistrzostw PGA, bardzo ekscytuje Clarka. Pokonał głównych mistrzów na dużym kursie kalibru turniejowego.
„Czuję, że mogę rywalizować z najlepszymi graczami na świecie” – powiedział w zeszłym tygodniu – „i myślę o sobie jako o jednym z nich”.
Teraz na pewno nim jest.
Do czasu, gdy Clark czekał w niedzielne popołudnie na pierwszym tee boxie z Rickiem Fowlerem, ostatnią parą Open i Prince of Golf blisko, ale nie do końca klubowo, przez cały tydzień zachowywał wiarę swojej matki. Podążył za tym z sześcioma poniżej par 64 z 67 i 69, poprawiając pole 156 w czwartek niż wielu innych głównych mistrzów.
To wystarczyło, aby uzyskać część prowadzenia w rundzie finałowej, z Fowlerem i Clarke’em na poziomie 10 poniżej. McIlroy, czterokrotny główny zwycięzca, który przerwał dziewięcioletnią suszę, przegrał jednym strzałem o wschodzie słońca w niedzielę. Scotty Scheffler nr 1 na świecie zajął trzecie miejsce za Clarke i Fowlerem.
Clark potrzebował tylko czterech uderzeń, aby objąć prowadzenie. Pierwszy dołek, z szerokim torem wodnym i widokiem na Beverly Hilton, był jednym z jego ulubionych miejsc w całym turnieju, odkąd otworzył swoje Open z prawie 33-stopowym orłem. Nie osiągnął tego samego wyczynu w niedzielę, ale jego birdie wystarczyło, by zająć pierwsze miejsce po tym, jak birdie McIlroya pozwoliło mu na krótko przejąć prowadzenie.
Najlepszy czas Clarke’a skończył się szybko, kiedy po raz drugi w tym tygodniu pokonał drugi dołek. Fowler również poślizgnął się z bogey, początkiem płomienia dla gracza, który strzelił 62 w czwartek, rekord jednej rundy dla Open.
Clark wykonał birdie na czwartym dołku, pierwszą z pięciu prób par-3 na Wilshire Boulevard, co doprowadziło go do 11-under. McIlroy miał 10 lat poniżej, a Fowler miał 9 lat. Scheffler, konsekwentny, ale nie spektakularny, nie zmienił swojego wyniku w żadną stronę.
Szósty dołek miał dni spokojnych graczy, kombinację par-4 z ślepym strzałem z tee i wymagającym terenem. Clark zdołał tam w czwartek zaliczyć ptaszka, aw piątek i sobotę osiągnął wartość par.
W niedzielne popołudnie, szukając nieco większej przewagi między sobą a wszystkimi innymi, Clark stanął na tee i posłał swój strzał na 266 jardów. Spoczywał na trawie, która była gęsta, ale nie przesłonięta przez standardy niektórych innych miejsc na polu. Przechylił głowę w lewo, spojrzał w stronę kołka oddalonego o 54 stopy i skręcił w dół. Piłka uderzyła w green i przeleciała nad kubkiem.
Dopiero na ósmym dołku przewaga Clarke’a została w pełni ujawniona, kiedy jego drugi strzał wylądował na greenie – w pobliżu greenu, dając większy odbiór kosie niż maczudze. Według sędziów meczowych, pierwsza próba ucieczki Clarka poszła osiem cali – o około osiem cali za wysoko. Uderzył wysoko nad greenem w prawy szorstki i ostatecznie obronił bogey, tracąc przewagę w uderzeniu.
Zarówno Clarke, jak i McIlroy strzelili 34s na pierwszej dziewiątce. Jednak w obu przypadkach tylna dziewiątka była generalnie bardziej szorstka. Ich pozycja w tabeli liderów pozostała stabilna do 14. dołka, kiedy klinem McIlroya przewróciła jego piłkę w bok bunkra. Otrzymawszy darmową ulgę, wylądował w kostrzewie w pobliżu dziury, ale nie mógł zrobić nic lepszego, jak opuścić green z bogey.
Doświadczenie Clarka było tak wygodne, że jego drugi strzał pozostawił go mniej niż dwa tuziny stóp od kołka na dołku par 5, stwarzając okazję do orła. Putt Clarka poszedł na prawo od kubka, ale późniejsza próba birdie została odrzucona, zwiększając jego przewagę do trzech uderzeń.
To było krótkie. Clark stracił okazję na 15. dołku, kiedy jego putt nie złamał się wystarczająco, a potem jego uderzenie z tee nie. Ranny w bunkrze 16. Pomimo oszałamiającej gry klinem przy trzecim strzale, krótki putt wkrótce doprowadził do drugiego z rzędu bogey Clarka.
Po jednym uderzeniu McIlroy, który przez cały dzień walczył na greenie, nie trafił w birdie putta na 17. dołku, jego znajome bóle powróciły, a jego szanse na pierwszy play-off Open od 2008 roku jeszcze bardziej zmalały.
Kończąc na dziewięć poniżej, McIlroy zanotował par na ostatnim dołku, gdzie Clarke osiągnął par lub birdie w każdej z pierwszych trzech rund. Galerie wiedzą, że jeśli Clark będzie trzymał się tej historii, zostanie wielkim mistrzem — tak jak zdecydował w zeszłym miesiącu i był na to gotowy.
Bur, mieć mniej niż 10 lat, kończyć poniżej 10. Jego oczy błyszczały.
Grał duży.
