dlaczego to ma znaczenie
Naukowcy wciąż nie do końca rozumieją, w jaki sposób pył i gaz we wczesnym Układzie Słonecznym połączyły się w księżyce i planety.
Podobnie jak pierwszy pierścień wokół Quaoar, który został ogłoszony w lutym przez zespół astronomów, drugi pierścień leży poza tym, co jest znane jako granica Roche’a. Materia krążąca na orbicie w pobliżu tej odległości ma tendencję do rozrywania przez siły pływowe. Tak więc pierścień w granicach Roche’a miałby tendencję do pozostawania pierścieniem, podczas gdy pierścień gruzu poza granicami Roche normalnie łączyłby się w księżyc.
W przypadku Quaoar limit Roche został obliczony na 1100 mil. Drugi pierścień, w odległości 1500 mil od centrum Quaoar, jest jeszcze bliżej niż pierścień ogłoszony w lutym, który ma promień około 2500 mil.
tło
Quaoar (wymawiane KWA-wahr, imię bóstwa stwórcy tubylców Tongva mieszkających w okolicach Los Angeles) krąży wokół Słońca w Pasie Kuipera, regionie zamarzniętych gruzów poza Neptunem, który obejmuje Plutona.
Pierścień nie jest widoczny na zdjęciach teleskopowych. Zamiast tego astronomowie odkryli to pośrednio, kiedy odległe gwiazdy przeleciały za Quaoarem, blokując światło gwiazd. Od 2018 do 2021 roku Quaoar przechodził przed czterema gwiazdami, a astronomowie na Ziemi mogli obserwować zaćmienia cieni, znane również jako zaćmienia gwiazd.
Zauważyli również pewne pociemnienie w świetle gwiazdy przed i po błysku gwiazdy, co wskazuje na obecność pierwszego pierścienia.
Kolejne zakrycie miało miejsce 9 sierpnia ubiegłego roku, a astronomowie ponownie skierowali teleskopy, duże i małe, na Quaoar w nadziei, że dowiedzą się więcej o pierścieniu.
Nowe obserwacje ujawniły więcej szczegółów, w tym wąskie, gęste jądro w pierścieniu o szerokości zaledwie kilku mil, które jest otoczone bardziej rozproszoną otoczką. Notatki ujawniły również drugi odcinek.
Co wtedy
Kolejne zniknięcie nastąpi 13 maja i będzie widoczne dla teleskopów w Stanach Zjednoczonych i Kanadzie.
„To zdarzenie obejmuje jasną gwiazdę i będzie przydatne do lepszego ograniczenia kształtu Quaoar, a także będzie dobrą okazją do uzyskania więcej szczegółów na temat tych dwóch niezwykłych pierścieni” – powiedział Pereira.
Możliwym wyjaśnieniem odległych pierścieni Quaoar jest obecność księżyca Weywot. Księżyc mógł powodować zaburzenia grawitacyjne, które uniemożliwiły gromadzenie się cząstek pierścienia na dodatkowych księżycach. Oba pierścienie występują w miejscach bliskich tak zwanemu rezonansowi z Weywotem, a rezonans może okazać się ważniejszy niż granica Roche’a dla określenia, czy pierścienie zamieniają się w księżyce, czy pozostają pierścieniami.