Napisane przez Marka McPhersona | opublikowany
Ogromny krater meteorytowy, zwany strukturą Deniliquin, mógł zostać odkryty pod Australią. To właśnie odkrył geolog Andrew Glickson w swoich badaniach. Może to być również jeden z największych kraterów, jakie kiedykolwiek odkryto na Ziemi.
Poprzez artykuł w języku RozmowaGlickson opisał swoje odkrycie struktury Deniliquin pod Australią. Badanie zostało opublikowane w czasopiśmie Tectonophysics magazyn i ujawnił średnicę ponad 320 mil do miejsca uderzenia.
Geolog Andrew Glickson twierdzi, że odkrył ogromny krater asteroidy na dnie oceanu.
To niewiarygodnie dużo w porównaniu z poprzednim rekordzistą krateru Vredefort w Afryce Południowej. Krater Vredefort miał zaledwie 100 mil średnicy. Dlatego odkrycie to jest największym odkrytym do tej pory kraterem.
Informacje o budowie Deniliquina pojawiały się od dłuższego czasu. Teoria została po raz pierwszy opracowana w latach 90. przez Tony’ego Yatesa, który jest współautorem dalszych badań na ten temat. Duża struktura zostanie potwierdzona dopiero w badaniu czegoś pod Nową Południową Walią w 2020 roku.
„Kiedy asteroida uderza, tworzy krater z wypukłym rdzeniem. Jest to podobne do tego, jak kropla wody rozpryskuje się w górę z przechodzącego krateru, gdy kamyk wpada do stawu.”
Geolog Andrew Glickson
Następnym krokiem było potwierdzenie, czy przyczyną powstania tej struktury było uderzenie asteroidy. To może nam powiedzieć więcej o tym, jak powstają kratery na naszej planecie. Może również powiedzieć nam więcej o historii naszej planety w tym, jak uważa się, że krater Chicxulub został spowodowany przez asteroidę, która zniszczyła dinozaury.
Ale ponieważ jest to ogromny krater, może pojawić się pytanie, w jaki sposób był ukrywany przez tak długi czas. Jak pisze Gilkeson: „Historia bombardowania Ziemi asteroidami jest w dużej mierze ukryta”. Wynika to ze sposobu, w jaki powstają kratery.
Kiedy więc wystąpił ten efekt? Badania wskazują, że miało to miejsce ponad 445 milionów lat temu.
Gilkeson opisuje to zjawisko: „Kiedy asteroida uderza, tworzy krater z wypukłym rdzeniem. Jest to podobne do tego, jak kropla wody rozpryskuje się w górę z przechodzącego krateru, gdy kamyk wpada do stawu”.
Miliony lat erozji może przesłonić centralną kopułę tych kraterów. Zderzenie płyt tektonicznych Ziemi może pokryć takie struktury.
Istnieje również wiele wskazówek, które można znaleźć, aby prześledzić to odkrycie do krateru asteroidy. Zmarszczki w skorupie mogą wskazywać na wyższą temperaturę uderzenia. Uskoki promieniowe są również wspólne dla większości miejsc uderzenia krateru.
Kiedy więc wystąpił ten efekt? Badania wskazują, że miało to miejsce ponad 445 milionów lat temu. Może to łączyć to z masowym wymieraniem w późnym ordowiku, które podobno zniszczyło 85 procent życia na Ziemi.
Nawet przy wielu intrygujących możliwościach potrzebne są dalsze badania struktury Deniliquina. Gilkson sugeruje, że głębokie wiercenie może dostarczyć dodatkowych dowodów na to, że krater ten jest kraterem asteroidy. Obecnie badania opierają się wyłącznie na powierzchni krateru.
Warto tutaj zauważyć, jak to odkrycie zmienia nasze postrzeganie wydarzeń związanych z wymieraniem. Uderzenie w Chicxulub jest o połowę mniejsze od Deniliquina, który, jak sądzono, spowodował wyginięcie dinozaurów.
Badania nad strukturą Deniliquin były powolne, ale te nowe informacje mogą zaowocować ważniejszymi badaniami. Jeśli spowodowała to asteroida, najbardziej palącym pytaniem pozostaje: jak duża jest ta asteroida?
Deniliquin może stać się najbardziej niezwykłym ze wszystkich kraterów, które uderzyły w Ziemię. Nie wiadomo, ile tajemnic leży u podstaw milionów lat na Ziemi i tego, co wpłynęło na życie na naszej planecie.
