Zdjęcie szkieletu tyranozaura w Muzeum Senckenberga we Frankfurcie w Niemczech. Tyrannosaurus rex żył pod koniec okresu kredowego (około 66 milionów lat temu) i występował wyłącznie w zachodniej części Ameryki Północnej. Źródło: Kay R. Caspar
Dinozaury były tak inteligentne jak gady, ale nie tak inteligentne jak małpy, jak sugerują poprzednie badania.
Międzynarodowy zespół paleontologów, etologów i neurologów ponownie zbadał wielkość i strukturę mózgu dinozaurów i doszedł do wniosku, że zachowują się one jak krokodyle i jaszczurki.
W badaniu opublikowanym w zeszłym roku stwierdzono, że dinozaury to uwielbiają T-Rex Miały wyjątkowo dużą liczbę neuronów i były znacznie inteligentniejsze, niż oczekiwano. Twierdzono, że tak duża liczba neuronów może bezpośrednio wpłynąć na inteligencję, metabolizm i historię życia T-Rex W niektórych swoich nawykach przypominał małpę. Jako przykłady cech poznawczych, które mogli posiadać, wymieniono kulturowy przekaz wiedzy, a także użycie narzędzi.
Krytyka metodologii zliczania neuronów
Ale nowe badanie opublikowane w Zapis anatomiczny, w którym Hadi George z Uniwersytetu w Bristolu, dr Darren Naish (Uniwersytet w Southampton) i prowadzony przez dr Kai Kaspara (Uniwersytet Heinrich-Heine) z dr Cristianem Gutierrezem Ibanezem (Uniwersytet Alberta) i dr Grantem Hurlburtem ( Królewskie Muzeum Ontario) przyjrzyjmy się bliżej technikom stosowanym do przewidywania rozmiaru mózgu i liczby neuronów w mózgach dinozaurów. Zespół odkrył, że wcześniejsze założenia dotyczące wielkości mózgu dinozaurów i liczby neuronów w nich zawartych nie były wiarygodne.
Związek między mózgiem a masą ciała kręgowców lądowych. Dinozaury takie jak T. rex miały stosunek wielkości mózgu do ciała podobny do proporcji żywych gadów. Źródło: Cristian Gutierrez Ibanez
Badanie to następuje po dziesięcioleciach analiz, podczas których paleontolodzy i biolodzy badali wielkość i anatomię mózgu dinozaurów, a następnie wykorzystywali te dane do wnioskowania o zachowaniu i stylu życia. Informacje o mózgach dinozaurów pochodzą z mineralnych wypełnień jam mózgowych, zwanych endokastami, a także z kształtów samych jam.
Zespół odkrył, że wielkość ich mózgów była przesadzona – szczególnie wielkość przodomózgowia – dlatego też znaczenie miały także neurony. Ponadto wykazali, że szacunki liczby neuronów nie są wiarygodnym wyznacznikiem inteligencji.
Zalecenia dotyczące przyszłych badań
Wiarygodna rekonstrukcja biologii dawno wymarłych organizmów KlasyfikowaćZespół uważa, że badacze powinni wziąć pod uwagę wiele linii dowodów, w tym anatomię szkieletu, histologię kości, zachowanie żyjących krewnych i śladowe skamieniałości. „Inteligencję dinozaurów i innych wymarłych zwierząt najlepiej określić na podstawie różnorodnych dowodów, od ogólnej anatomii po skamieniałe ślady, zamiast opierać się wyłącznie na szacunkach dotyczących liczby neuronów” – wyjaśnił Hadi ze Szkoły Nauk o Ziemi w Bristolu.
„Uważamy, że przewidywanie inteligencji u wymarłych gatunków nie jest dobrą praktyką, gdy wystarczy nam populacja neuronów zrekonstruowanych z komórek endogennych” – wyjaśnił dr Kai Kaspar.
„Liczby neuronów nie są dobrymi prognostykami zdolności poznawczych, a wykorzystywanie ich do przewidywania inteligencji u dawno wymarłych gatunków może prowadzić do bardzo mylących interpretacji” – dodała dr Ornella Bertrand (Instituto de Paleontologia Miquel Crosafont z Katalonii).
Doktor Darren Naish podsumował: „Możliwość, że tyranozaur rex może być tak inteligentny jak pawian, jest zarówno fascynująca, jak i przerażająca i może zmienić nasz pogląd na przeszłość”. „Ale nasze badanie pokazuje, że wszystkie nasze dane zaprzeczają temu poglądowi, że przypominały raczej gigantyczne, inteligentne krokodyle i to jest równie niezwykłe”.
Odniesienie: „Jak inteligentny był T. Rex?” Testowanie twierdzeń o niezwykłych zdolnościach poznawczych u dinozaurów i zastosowanie szacunków liczby neuronów w badaniach paleontologicznych”, autorzy: Kay R. Caspar, Christian Gutierrez Ibáñez, Ornella C. Bertrand, Thomas Carr, Jennifer A. D. Colburn i Arthur Erb, Hadi George, Thomas R. Holtz, Darren Naish, Douglas R. Willey i Grant R. Hurlburt, 26 kwietnia 2024 r., Zapis anatomiczny.
doi: 10.1002/ar.25459