Naukowcy badają, w jaki sposób siły tarcia napędzają ewolucję organizmów morskich.
Kiedy garncarz pracuje na obracającym się kole, tarcie między jego rękami a miękką gliną pomaga mu kształtować ją we wszelkiego rodzaju kształty i dzieła. Fascynująca paralela polega na tym, że oocyty morskie (niedojrzałe komórki jajowe) wykorzystują tarcie w różnych przedziałach w sobie, aby przejść zmiany rozwojowe po zapłodnieniu. Badanie przeprowadzone przez grupę Heisenberga w Instytucie Nauki i Technologii w Austrii (ISTA), opublikowane w Fizyka przyrodyteraz opisano, jak to działa.
Różnorodne życie morskie: świat tryskaczy morskich
Morze jest pełne wspaniałych form życia. Od glonów i kolorowych ryb po ślimaki morskie i tryskawki – pod wodą odkrywa się zupełnie inny świat. Żmije morskie, a w szczególności miski, są bardzo niezwykłe: po swobodnie poruszającym się stadium larwalnym larwa osiada i przyczepia się do twardych powierzchni, takich jak skały czy koralowce, tworząc rurki (syfony), które są ich cechą charakterystyczną. Chociaż w wieku dorosłym wyglądają jak gumowe kulki, są najbliższymi bezkręgowcami spokrewnionymi z człowiekiem. Żmije morskie są zaskakująco podobne do nas, zwłaszcza w stadiach larwalnych.
Dlatego ascety są często wykorzystywane jako organizmy modelowe do badania wczesnego rozwoju embrionalnego Kręgowce Do którego należy człowiek. „Chociaż ascidians wykazują podstawowe cechy rozwojowe i morfologiczne kręgowców, mają także prostotę komórkową i genomiczną typową dla kręgowców”. Bezkręgowce„W szczególności larwa ascidian jest idealnym modelem do zrozumienia wczesnego rozwoju kręgowców” – wyjaśnia Carl Philipp Heisenberg, profesor austriackiego Instytutu Nauki i Technologii (ISTA).
Naukowcy oznaczyli białko aktyny w korze aktomiozyny (po lewej, zabarwienie na zielono) i mioplazmie (po prawej, zabarwienie na niebiesko), aby zwizualizować ich ruch po zapłodnieniu komórki jajowej. Kiedy skorupa aktomiozyny w dolnej części jaja porusza się, oddziałuje mechanicznie z mioplazmą, powodując jej wypaczenie. Klamry ostatecznie rozpuszczają się w biegunie skurczowym. Źródło: © Caballero-Mancebo i in./Nature Physics
Najnowsza praca jego grupy badawczej, opublikowana w Fizyka przyrody, zapewnia teraz nowy wgląd w jego rozwój. Wyniki wskazują, że podczas zapłodnienia jaj ascetycznych siły tarcia odgrywają kluczową rolę w przebudowie i reorganizacji ich wnętrz, zwiastując kolejne etapy ich kaskady rozwojowej.
Rozszyfrowanie metamorfozy jaja
Zalążki to żeńskie komórki rozrodcze biorące udział w rozmnażaniu. Po udanym zapłodnieniu plemnikiem męskim, jaja zwierzęce zazwyczaj przechodzą reorganizację cytoplazmatyczną, zmieniając ich zawartość komórkową i składniki. Proces ten stanowi plan późniejszego rozwoju płodu. Na przykład w przypadku ascety modyfikacja ta prowadzi do powstania dzwonowatej wypukłości – małej wypukłości lub kształtu nosa – zwanej biegunem skurczu (CP), w której gromadzą się niezbędne substancje ułatwiające dojrzewanie płodu. Jednak podstawowy mechanizm napędzający ten proces jest nieznany.
Tworzenie bieguna skurczu. Mikroskopijne upływ czasu zmian kształtu komórek w ksenoprzeszczepionych oocytach po zapłodnieniu: od niezapłodnionego jaja do inicjacji bieguna skurczu, tworzenia bieguna skurczu do ponownej absorpcji bieguna skurczu. Źródło: ©Caballero-Mancebo i in./Nature Physics
Grupa naukowców z ISTA, Paris City University, CNRS, King's College London i Sorbonne postanowiła rozwikłać tę tajemnicę. W tym celu Grupa Heisenberg sprowadziła dorosłe osobniki z terminalu morskiego Roscoff we Francji. Prawie wszystkie tryskacze morskie są hermafrodytami, ponieważ wytwarzają zarówno męskie, jak i żeńskie komórki rozrodcze. „W laboratorium trzymamy je w zbiornikach ze słoną wodą w temp Klasyfikować„Wygodny sposób na uzyskanie komórek jajowych i nasienia do badania ich wczesnego rozwoju embrionalnego” – mówi Silvia Caballero Mancebo, pierwsza autorka tego badania i była doktorantka w laboratorium Heisenberga.
Naukowcy przeanalizowali mikroskopowo zapłodnione jaja ascetów i zdali sobie sprawę, że śledzą one wysoce powtarzalne zmiany w kształcie komórek, które prowadzą do powstania bieguna kurczliwości. Pierwsze badania naukowców skupiły się na korze aktomiozyny (komórkowej), dynamicznej strukturze znajdującej się pod błoną komórkową w komórkach zwierzęcych. Składa się z włókien aktynowych i białek motorycznych i ogólnie działa jako motor zmian kształtu w komórkach.
„Odkryliśmy, że podczas zapłodnienia komórki zwiększone napięcie w korze aktomiozyny powoduje ich kurczenie się, uruchamiając ich ruch (przepływ), co prowadzi do początkowych zmian w kształcie komórek” – kontynuuje Caballero-Mancebo. Jednakże przepływ aktomiozyny ustał podczas rozszerzania się bieguna skurczu, co sugeruje, że za wysunięcie odpowiadają dodatkowi gracze.
Siły tarcia wpływają na przebudowę komórek
Naukowcy przyjrzeli się bliżej innym składnikom komórkowym, które mogą odgrywać rolę w rozszerzaniu biegunów skurczu. Czyniąc to, natknęli się na mioplazmę, warstwę złożoną z organelli i cząsteczek wewnątrzkomórkowych (których pokrewne formy występują w jajach wielu kręgowców i bezkręgowców), skupioną w dolnym obszarze ascetycznej komórki jajowej. „Ta specyficzna warstwa zachowuje się jak solidny, rozciągliwy materiał, zmienia kształt wraz z jajem podczas zapłodnienia” – wyjaśnia Caballero-Mancebo.
Podczas przepływu otoczki aktomiozyny mioplazma fałduje się i tworzy liczne sprzączki w wyniku sił tarcia występujących pomiędzy dwoma składnikami. Gdy ruch aktomiozyny zatrzymuje się, siły tarcia również zanikają. „To zatrzymanie ostatecznie prowadzi do rozszerzenia bieguna skurczu, gdy wiele sprzączek mioplazmatycznych rozpuszcza się w dobrze zdefiniowany występ w kształcie dzwonu” – dodaje Caballero-Mancebo.
Badanie dostarcza nowego wglądu w to, jak siły mechaniczne determinują kształt komórek i organizmów. Pokazuje, że siły tarcia odgrywają kluczową rolę w powstawaniu i kształtowaniu rozwijającego się organizmu. Jednak naukowcy dopiero zaczynają rozumieć specyficzną rolę tarcia w rozwoju embrionalnym. „Mioplazma jest również interesująca, ponieważ bierze udział również w innych procesach embrionalnych u ascetów” – dodaje Heisenberg. „Badanie jej niezwykłych właściwości fizycznych i zrozumienie roli, jaką odgrywa w tworzeniu tryskaczy morskich, będzie bardzo interesujące”.
Odniesienie: „Siły tarcia determinują reorganizację cytoplazmy i zmiany kształtu oocytów po zapłodnieniu” autorstwa Sylvii Caballero-Mancebo, Rushikesh Shinde, Madison Bolger-Munroe, Matilda Perozzo, Gregory Zipp, Irene Stikari, David LaBrosse-Arias, Vanessa Zaiden, Jack Mirren, Andrew Callan Jones, Rafael Voitoris i Carl Philipp Heisenberg, 9 stycznia 2024 r., Fizyka przyrody.
doi: 10.1038/s41567-023-02302-1