Naukowcy twierdzą, że tajemnicza „Bestia Tulli” sprzed 300 milionów lat była bezkręgowcem

Nowe badanie ujawnia, że ​​tajemnicze stworzenie morskie, które ma 300 milionów lat, znane jako potwór z Tully, zdecydowanie nie miało kręgosłupa.

Naukowcy dyskutowali o ich morfologii Gregarium Tullimonstrum Ponieważ jego skamieliny zostały po raz pierwszy odkryte w latach pięćdziesiątych ubiegłego wieku.

Podwodny obcy miał oczy na łodygach i zębach na końcu tułowia i urósł do 14 cali (35 cm) długości.

Ale to, czy był to kręgowiec, czy bezkręgowiec, było przedmiotem sporu, ponieważ znaleziono dowody wskazujące na jedno i drugie.

Teraz naukowcy z Uniwersytetu Tokijskiego w Japonii twierdzą, że części ciała potwora Tolli, o których kiedyś sądzono, że odnoszą się do kręgosłupa, nie są w rzeczywistości tym, czym się wydają.

„Wierzymy, że tajemnica, czy jest to kręgowiec, czy kręgowiec, została rozwiązana” – powiedział pierwszy autor i doktorant Tomoyuki Mikami.

Opierając się na wielu liniach dowodów, hipoteza kręgowców o potworze Tully jest nie do utrzymania.

Najważniejszym punktem jest to, że potwór Tully miał segmentację w obszarze głowy rozciągającą się od ciała.

„Ta cecha nie jest znana w żadnej linii kręgowców, co wskazuje na powinowactwo bez kręgowców”.

Skamieniałości potwora Tully zostały po raz pierwszy odkryte w Mazoon Creek w stanie Illinois w 1955 roku przez kolekcjonerkę Frances Tully.

Uważa się, że żyli w płytkich, błotnistych wodach wokół wybrzeża, które kiedyś znajdowały się na tym obszarze Illinois 300 milionów lat temu.

Kiedy umarli, byli pokryci mułem i pokryli się twardymi skałami, które następnie się uformowały.

Łóżka skamielin w Mazoon Creek są jednymi z nielicznych miejsc, w których warunki były odpowiednie, aby utrzymać stworzenie o miękkim ciele w skamieniałości, zanim uległo rozkładowi.

Ich oczy znajdowały się na obu końcach długiego, sztywnego pręta na czubku głowy i miały płetwy ogonowe.

Co jeszcze bardziej zaskakujące, miały szczęki na końcu długiej trąby lub pnia, co sugeruje, że jadły pokarm ukryty głęboko w mule ujścia rzeki lub w skalistych zakamarkach.

Ta dziwaczna anatomia sprawiła, że ​​potwór z Tully był trudny do sklasyfikowania, a w 2016 roku badanie przeprowadzone na Uniwersytecie Yale dostarczyło dowodów sugerujących, że był to kręgowiec.

Analiza niektórych skamieniałości ujawniła coś, co wydaje się być prymitywnym rdzeniem kręgowym wykonanym z stwardniałej chrząstki, znanej jako struna grzbietowa.

Twierdzili również, że miał inne struktury narządów wewnętrznych, takie jak worki skrzelowe, które identyfikowały go jako kręgowca, oraz że jego zęby były podobne do zębów minoga, który również ma strunę grzbietową.

Następnie naukowcy z University of Leicester twierdzili, że zidentyfikowali skamieniałe granulki w oczach stworzenia, które mogły być tylko pigmentem melaniną.

Zauważyli, że komórki wytwarzające pigment, zwane melanosomami, miały dwa różne kształty, coś, co można zaobserwować tylko u kręgowców.

Jeśli oba te badania są poprawne, to potwór z Tully może wypełnić ważną lukę w drzewie ewolucyjnym kręgowców.

Jednak rok później zespół z University of Pennsylvania stwierdził, że się mylili.

Powiedzieli, że nie można odróżnić wewnętrznej struktury potwora Tully od jego skamieniałości, a minogi też nie wyglądają jak one.

Podczas gdy melanosomy wskazują, że były to kręgowce, dodają, że wiele bezkręgowców, takich jak stawonogi i głowonogi, takie jak ośmiornice, również ma złożone oczy.

„Wyobrażenie sobie, że potwory Tully wyewoluowały oko podobne do oka kręgowca, nie jest wielkim skokiem” – powiedzieli.

Doszli do wniosku, że żaden z ponad 1000 okazów Tully zbadanych w dwóch badaniach z 2016 roku nie posiadał struktur uważanych za uniwersalne u kręgowców wodnych.

Ale badanie z 2019 roku przeprowadzone na Uniwersytecie w Cork ponownie to zakwestionowało, mówiąc tak Stosunek cynku do miedzi w melanosomach tego stworzenia był bardziej podobny do tego u współczesnych bezkręgowców niż u kręgowców.

Ale dla ich nowego badania opublikowanego w PaleontologiaNaukowcy z Tokio chcieli zakończyć tę debatę.

Przebadali ponad 150 skamieniałych potworów tuli i ponad 70 innych różnych skamieniałości zwierząt z Mazon Creek przy użyciu najnowocześniejszej technologii obrazowania.

Wiązało się to z użyciem laserów do tworzenia kolorowych map głębi ich powierzchni oraz promieni rentgenowskich do tworzenia modeli 3D ich pni.

Dane te ujawniły, że niektórych wcześniej zidentyfikowanych struktur nie można było w rzeczywistości porównać z strukturami występującymi u kręgowców.

Należą do nich mózg trylobita, specyficzna chrząstka mózgowa, kolumna płetwy i „miomery” – części mięśniowe, które zapewniają większą kontrolę nad ciałem.

Co więcej, zęby na jego tułowiu również nie mogły się równać z zębami minoga.

Tak więc zespół jest przekonany, że potwory Tully nie były kręgowcami, ale nadal nie są pewni, do której klasy bezkręgowców należą.

Mogą to być akordy bezkręgowców, które mają strunę grzbietową, ale brakuje im prawdziwego kręgosłupa, lub protostomy, takie jak dżdżownica lub ślimak.

Mikami mówi, że trudność w sklasyfikowaniu potwora Tully podkreśla, jak wiele interesujących, cienkich stworzeń mogło nigdy nie zostać zachowanych jako potomkowie.

„W tym sensie poszukiwanie skamielin z Mazon Creek jest ważne, ponieważ dostarcza dowodów kopalnych, których nie można uzyskać z innych miejsc” – powiedział.

Potrzeba więcej i więcej badań, aby wydobyć ważne wskazówki ze skamieniałości Mason Creek, aby zrozumieć ewolucyjną historię życia.