Odkryli, że w pewnym momencie w ciągu ostatnich dwóch stuleci podstawa lodowca zniknęła z dna morskiego i cofała się w tempie 2,1 kilometra rocznie. To dwa razy więcej niż naukowcy zaobserwowali w ciągu ostatniej dekady.
Ten szybki rozpad mógł nastąpić „jeszcze w połowie XX wieku”, powiedział w komunikacie prasowym Alistair Graham, główny autor badania i geofizyk morski z University of South Florida.
Wskazuje, że Thwaites mają potencjał do szybkiego upadku w niedalekiej przyszłości, gdy wycofają się poza grzbiet na dnie morskim, pomagając ich utrzymać w ryzach.
„Thwaites naprawdę trzyma się dziś swoich gwoździ i powinniśmy spodziewać się dużych zmian w małej skali czasu w przyszłości – nawet z roku na rok – gdy lodowiec cofnie się poza płytką półkę na dnie” – powiedział Robert Larter, geofizyk morski i jeden z autorów badania, uczestnicy British Antarctic Survey, w oświadczeniu.
Lodowiec Thwaites, znajdujący się na Antarktydzie Zachodniej, jest jednym z największych na Ziemi i większym niż stan Floryda. Ale to tylko część pokrywy lodowej Antarktydy Zachodniej, która według NASA zawiera wystarczającą ilość lodu, aby podnieść poziom morza nawet o 16 stóp.
Wraz z nasileniem się kryzysu klimatycznego region ten był uważnie obserwowany ze względu na jego szybkie topnienie i możliwość rozległego niszczenia wybrzeży.
Sam lodowiec Thwaites od dziesięcioleci niepokoi naukowców. Już w 1973 roku naukowcy zastanawiali się, czy grozi mu zawalenie. Po prawie dekadzie odkryli, że – ponieważ lodowiec spoczywa na dnie morskim, a nie na suchym lądzie – ciepłe prądy oceaniczne mogą stopić lodowiec od dołu, destabilizując go od dołu.
W XXI wieku naukowcy zaczęli dokumentować gwałtowny upadek Thwaitesa w serii niepokojących badań.
„Z danych satelitarnych widzimy te duże pęknięcia rozchodzące się po powierzchni lodowca szelfowego, zasadniczo osłabiające teksturę lodu; trochę jak pęknięcie przedniej szyby” – powiedział CNN Peter Davis, oceanograf z British Antarctic Survey w 2021 r. „Powoli rozprzestrzenia się po szelfie lodowym i ostatecznie rozpadnie się na wiele różnych kawałków”.
Poniedziałkowe odkrycia, które wskazują, że Thwaites są w stanie oddalić się znacznie szybciej niż ostatnio sądzono, zostały udokumentowane podczas 20-godzinnej misji w ekstremalnych warunkach, które zdefiniowały podwodny obszar wielkości Houston, zgodnie z komunikatem prasowym.
Badania te były „naprawdę jedynym w życiu zadaniem”, powiedział Graham, ale zespół ma nadzieję wkrótce wrócić, aby zebrać próbki dna morskiego, aby móc określić, kiedy nastąpiły wcześniejsze gwałtowne wycofania. Może to pomóc naukowcom przewidzieć przyszłe zmiany w „lodowcu zagłady”, który wcześniej zakładał, że zmiany będą powoli ulegać zmianom – coś, co Graham powiedział, że to badanie obala.
„Tylko małe kopnięcie w pośladki może wywołać dużą reakcję” – powiedział Graham.
