Naukowcy odkryli w Wielkiej Brytanii starożytną „olbrzymią jaszczurkę rybną” o długości 25 metrów

Na plaży w Somerset w Wielkiej Brytanii znaleziono skamieniałe szczątki innej gigantycznej kości szczęki, mierzącej ponad dwa metry długości.

Eksperci ustalili, że kości należały do ​​nowych szczęk Klasyfikować Ogromny ichtiozaur, rodzaj prehistorycznego gada morskiego. Szacuje się, że oceaniczny gigant miał ponad 25 metrów długości.

Ojciec i córka Justin i Ruby Reynolds z Braunton w hrabstwie Devon znaleźli pierwsze fragmenty drugiej kości szczęki znalezione w maju 2020 r. podczas poszukiwań skamieniałości na plaży w Blue Anchor w Somerset. Ruby, wówczas 11-letnia, znalazła pierwszy kawałek gigantycznej kości, po czym wspólnie zaczęła szukać kolejnych.

Zdjęcie prawie całej szczęki giganta wraz z porównaniem z kością z 2018 r. (środkową i dolną) znalezioną przez Paula de La Salle. Źródło: dr Dean Lomax

Zdając sobie sprawę, że odkryli coś ważnego, skontaktowali się z czołowym ekspertem w dziedzinie ichtiozaurów, dr Deanem Lomaxem, paleontologiem z Uniwersytetu w Manchesterze. Dr Lomax, który jest także pracownikiem naukowym na Uniwersytecie w 1851 r Uniwersytet w Bristoluskontaktowałem się z Paulem de La Salle, doświadczonym kolekcjonerem skamieniałości, który w maju 2016 r. znalazł pierwszą olbrzymią kość szczęki w dalszej części wybrzeża w Lilystock.

Ekscytacja i więcej odkryć

Dr Dean Lomax powiedział: „Byłem zdumiony tym odkryciem. W 2018 r. mój zespół (w tym Paul de La Salle) zbadał i opisał olbrzymią kość szczęki Paula i mieliśmy nadzieję, że pewnego dnia inna kość wyjdzie na światło dzienne. Ten nowy okaz jest pełniejszy „I jest lepiej zachowany, co pokazuje, że mamy teraz dwie z tych gigantycznych kości – zwanych kościami prostokątnymi – które mają unikalny kształt i strukturę, delikatnie mówiąc, jestem bardzo podekscytowany”.

Justin i Robbie, a także Paul, doktor Lomax i kilku członków rodziny odwiedzili to miejsce, aby znaleźć więcej fragmentów tego rzadkiego znaleziska. Z biegiem czasu zespół odkrył dodatkowe fragmenty tej samej szczęki, które idealnie do siebie pasują, jak puzzle sprzed milionów lat.

„Kiedy Robbie i ja znaleźliśmy pierwsze dwa elementy, byliśmy bardzo podekscytowani, ponieważ zdaliśmy sobie sprawę, że jest to coś ważnego i niezwykłego” – powiedział Justin. „Kiedy znalazłem tył szczęki, byłem zachwycony, ponieważ jest to jedna z kultowych części wczesnego odkrycia Pawła.

Gigantyczna para pływaków Ichtiotytan surowy. Źródło: Gabriel Oguito, CC-BY 4.0

Ostatni fragment kości odnaleziono w październiku 2022 r.

Zespół badawczy kierowany przez dr Lomaxa ujawnił, że kości szczęki należały do ​​nowego gatunku gigantycznego ichtiozaura, który byłby wielkości płetwala błękitnego. Porównanie dwóch przykładów tej samej kości o tych samych unikalnych cechach z tej samej strefy czasowej geologicznej ułatwia ich identyfikację.

Zespół nazwał nowy rodzaj i gatunek Ichtiotytan surowyco oznacza „gigantyczna jaszczurka rybna Severn”.

Kontekst historyczny i znaczenie

Kości mają około 202 miliony lat i pochodzą z końca epoki kamienia Trias Okres znany jako Retyk. W tym czasie gigantyczne ichtiozaury pływały po morzach, podczas gdy dinozaury chodziły po lądzie. Był to jednak ostatni rozdział w życiu olbrzymów, a historia opowiedziana w skałach nad tymi skamieniałościami opisuje katastrofę znaną jako globalne masowe wymieranie w późnym triasie. Po tym czasie wyginęły gigantyczne ichtiozaury z rodziny Shastasauridae. Dziś te kości są ostatnimi w swoim rodzaju.

Ichtiotetan Nie jest to pierwszy na świecie gigantyczny ichtiozaur, ale odkrycia de la Salesa i Reynoldsa są wyjątkowe wśród znanych nauce. Kości te pojawiają się około 13 milionów lat po swoich najnowszych krewnych geologicznych, w tym… Schonizaur cycanensis Z Kolumbii Brytyjskiej, Kanady i Tybetański Himalajazaur Z Tybetu, Chin.

Część zespołu badawczego w 2020 r. badającego wstępne ustalenia (z tyłu) nowego odkrycia dokonanego przez Robbiego i Justina Reynoldsów. Później odkryto dodatkowe fragmenty kości. Od lewej do prawej: dr Dean Lomax, Robbie Reynolds, Justin Reynolds i Paul De La Salle. Źródło: dr Dean Lomax

Dr Lomax dodał: „Byłem pod wielkim wrażeniem, że Robbie i Justin prawidłowo zidentyfikowali to znalezisko jako kolejną ogromną kość szczękową ichtiozaura. Zdali sobie sprawę, że pasuje do tej, którą opisaliśmy w 2018 r. Zapytałem ich, czy zechcieliby dołączyć do mojego zespołu, aby prowadzić badania i badania. opisz tę skamielinę, w tym nadając jej nazwę, skorzystali z okazji. Zwłaszcza Ruby jest obecnie naukowcem, który nie tylko odkrył, ale także pomógł nazwać gatunek gigantycznego prehistorycznego gada, którego być może nie było wiele 15-letnich. starsi mogą tak powiedzieć! Mary Anning może być w budowie.

Ruby powiedziała: „Odkrycie części tego gigantycznego ichtiozaura było czymś niesamowitym. Jestem bardzo dumna, że ​​odegrałam rolę w takim odkryciu naukowym.

Dalsze badania wewnętrznych struktur kości przeprowadził student studiów magisterskich Marcelo Perello z Uniwersytetu w Bonn w Niemczech. Jego prace potwierdziły pochodzenie kości ichtiozaura, ujawniając, że w chwili śmierci zwierzę wciąż rosło.

Powiedział: „Możemy potwierdzić unikalny zestaw cech histologicznych typowych dla żuchwy olbrzymiego ichtiozaura: nieprawidłowy wzrost okostnej tych kości wskazuje na strategie wzrostu kości, które nie są jeszcze poznane, obecnie zagubione w głębokim czasie i które prawdopodobnie umożliwiły Późnotriasowe ichtiozaury osiągnęły granice znanej biologii Kręgowce według rozmiaru. Wiele na temat tych gigantów jest wciąż owianych tajemnicą, ale jedna skamielina na raz będziemy w stanie odkryć ich tajemnicę.

Kończąc pracę, Paul de La Salle dodał: „Wiara, że ​​moje odkrycie w 2016 roku wzbudzi tak duże zainteresowanie tymi ogromnymi stworzeniami, napełnia mnie radością. Kiedy znalazłem pierwszą kość szczękową, wiedziałem, że posiadanie drugiej to coś wyjątkowego potwierdzenie naszych ustaleń jest niesamowite.”

Odkrycia Robbiego, Justine i Paula zostaną wkrótce wystawione w Bristol Museum and Art Gallery.

„Te badania trwają prawie osiem lat” – powiedział Lomax. „Niezwykłe jest przekonanie, że gigantyczne ichtiozaury wielkości płetwala błękitnego pływały w oceanach otaczających Wielką Brytanię w okresie triasu kuszące dowody na to, że być może pewnego dnia znajdziesz kompletną czaszkę lub szkielet jednego z tych gigantów, nigdy nie wiadomo.

Odniesienie: „Ostatni z gigantów: nowe dowody na istnienie gigantycznych ichtiozaurów z późnego triasu (retyku) Wielkiej Brytanii” autorstwa Deana R. Lomax, Paul De La Salle, Marcelo Perillo, Justin Reynolds, Robbie Reynolds i James F. Waldron, 17 kwietnia 2024 r., Jeden plus.
doi: 10.1371/journal.pone.0300289