Nastolatka z Chicago prawie straciła wzrok po tym, jak garnek z wrzącą czekoladą eksplodował jej w twarz

19-letnia studentka prawie oślepła po tym, jak garnek z wrzącą czekoladą eksplodował jej w twarz.

Samantha D’Abril z Chicago w stanie Illinois piekła ciasteczka ze swoją matką w grudniu 2021 r., kiedy garnek rozbił się, gdy się nad nim pochyliła, wysyłając wrzącą gorącą czekoladę i odłamki szkła do oczu.

Pobiegła do łazienki i ochlapała twarz wodą, ale wkrótce oczy jej spuchły, a powieki się zamknęły. Pozostali zamknięci przez pięć dni, a lekarze twierdzili, że szkody były tak poważne, jakby ktoś wziął na nie „żyletkę”.

Ale pani D’Aprile, która przed wypadkiem miała doskonały wzrok, teraz „cudownie” wyzdrowiała i po odpoczynku w domu znów widzi doskonale. Dzieje się tak po tym, jak nastolatka z Georgii została oślepiona na jedno oko, gdy eksplodowała tubka jej farby do włosów.

„Kiedy dowiedziałam się, że prawie straciłam wzrok, powiedziałam lekarzom, że nie chcę już żyć” – powiedziała DailyMail.com pani Dabrel.

Byłem w takim ciemnym miejscu i wariowałem przez kilka dni, że nic nie widziałem. Nie wyobrażałam sobie reszty życia w ten sposób.

Dodała: „Przejście od doskonałego wzroku do tego, że następnego dnia powiedziano mi, że mogę być ślepa do końca życia, było najbardziej przerażającą rzeczą, jakiej kiedykolwiek doświadczyłam i nie mogłam tego ogarnąć”.

Po tym, jak trawka dmuchnęła jej w twarz, Dabrielle powiedziała, że ​​jej oczy „płonęły”, kiedy zaczęły puchnąć.

Została zabrana do szpitala przez matkę, ale została przeniesiona na inny oddział po tym, jak oddział, na który poszli, powiedział, że nie zajmują się oparzeniami.

Powiedziała: „Ból był tak duży, że moje ciało zaczęło się wyłączać, podali mi morfinę, która pomogła z bólem i znów mogłam oddychać”.

Kiedy trafiłam do szpitala, od razu zabrali mnie na salę i zrobili mi wszelkiego rodzaju zabiegi i badania.

„W tym momencie moje oczy były spuchnięte i nie mogłem otworzyć ust, ponieważ to też płonęło, a ja byłem naprawdę twardy na te wszystkie leki”.

Badanie wykazało, że spaliła rogówkę – lub przezroczysty obszar w kształcie kopuły w górnej części oka.

Jej powieki również płonęły.

Medycy trzymali ją w szpitalu przez dwie noce, aby ją monitorować i podawać leczenie.

Ale pani D’Aprile powiedziała, że ​​noce były „brutalne” i sprawiły, że „nie mogła spać”.

„Nie mogłam spać, a niezależnie od tego, jak spałam, obudziły mnie pielęgniarki, które dały mi lekarstwo i otworzyły oczy, żeby zakroplić, i to było bardzo bolesne” – powiedziała.

Podczas pobytu w szpitalu została również poinstruowana przez niewidomego specjalistę, jak chodzić, chodzić do łazienki i wykonywać inne codzienne czynności bez możliwości widzenia.

Lekarze leczą oparzenia oczu za pomocą kropli oftalmoplegii, które tymczasowo paraliżują mięsień pierścieniowy, który zmienia kształt soczewki oka – umożliwiając jej skupienie. Mięśnie te mogą skurczyć się po oparzeniu.

Pacjenci mogą również otrzymać antybiotykową maść do oczu, aby zapobiec zakażeniu.

Można również podać środki przeciwbólowe.

Lekarze wypisali Dabrielle po dwóch dniach, aby mogła dochodzić do siebie w domu, chociaż nadal musiała codziennie przychodzić na badania kontrolne.

Student powiedział: „Każdego mijającego dnia, gdy siedzę w łóżku z zamkniętymi oczami.

Szalałem od tego, że widziałem czerń i nie mogłem nic zrobić, aby to naprawić.

Trzeciego dnia mojej niezdolności do widzenia lekarz otworzył mi oczy, aby sprawdzić, czy mam wzrok.

Lekarz otworzył go i prawie nic nie widziałem, ale wsunął się w „bandaże” dla moich oczu.

„Opis moich oczu jest taki, jakby ktoś wziął brzytwę i przeciął je obie”.

Lekarze obawiali się, że pani D’Abrill może stracić wzrok lub pogorszyć jej wzrok, jeśli na jej rogówce pozostaną mętne plamy – co mogło być spowodowane urazami.

„Miałam 80 procent szans na daltonizm”, powiedziała, „ponieważ moje rogówki były tak zniszczone.

„Kilka razy dziennie modliłem się do Boga, abym zachował wzrok i to była jedyna nadzieja, jaką miałem”.

Pięć dni po wypadku był dzień Bożego Narodzenia i uczennica postanowiła ponownie spróbować samodzielnie otworzyć oczy.

Odkryła, że ​​jest w stanie je trochę otworzyć, choć było to bardzo bolesne.

Około dwa tygodnie po wypadku pani D’Aprile zauważyła, że ​​jej wzrok wrócił do normy i że może robić wszystko to, co robiła wcześniej.

Obejmowało to czytanie, prowadzenie samochodu, patrzenie na urządzenia elektroniczne, a znalezienie otwarcia oczu było mniej bolesne.

Ponad rok po wypadku Dabrielle twierdzi, że jej wzrok wrócił do normy.

Ale mówi, że nadal pozostawia blizny na jej zdrowiu psychicznym.

„Miałam ataki paniki związane z wypadkiem, ale nauczyłam się, jak sobie z tym radzić i na pewno, jakie były czynniki wyzwalające” – powiedziała.

Kiedyś byłam taka buntownicza i nigdy nie myślałam, ale teraz nie robię nic poza swoją strefą komfortu i jestem jeszcze bardziej podatna na wpływy.

„To wszystko jest w toku i wszystko, czego potrzeba, to czas gojenia, więc wiem, że z czynnikami psychicznymi będzie lepiej, ale incydent jest nadal aktualny i muszę po prostu sobie ulżyć i zdać sobie sprawę, że to wszystko jest normalne i część proces gojenia.

„Moim planem na przyszłość jest ukończenie szkoły i znalezienie dobrej pracy w marketingu, ale przede wszystkim przeżywanie każdego dnia pełnią życia i posiadanie jak największej liczby wspomnień z przyjaciółmi i rodziną”.