Ten obraz jest wyświetlany naprzemiennie między pierwszym i ostatnim selfie Insight w celach porównawczych. Używając kamery na ramieniu robota, sonda InSight NASA wykonała te selfie 6 grudnia 2018 r. – zaledwie 10 dni po wylądowaniu na Marsie – i 24 kwietnia 2022 r. Na sondzie i jej panelach słonecznych widać grubą warstwę pyłu. ostatni obraz. Źródło: NASA/JPL-Caltech
Przyjrzyj się bliżej, co składa się na ukończenie misji, gdy zasilanie statku kosmicznego InSight wciąż się zmniejsza.
blisko koniec do[{” attribute=””>NASA’s Mars InSight lander. The day is fast approaching when the spacecraft will fall silent, ending its history-making mission to reveal secrets of the Red Planet’s interior. Since the spacecraft’s power generation continues to decline as windblown dust on its solar panels thickens, the engineering team has already taken steps to continue as long as possible with what power remains. Despite these efforts, it won’t be long now, as the end is expected to come in the next few weeks.
Although InSight’s tightknit 25-to-30-member operations team – a small group compared to other Mars missions – continues to squeeze the most they can out of InSight, they’ve also begun taking steps to wind down the mission.
Here’s a glimpse of what that looks like.
This is NASA InSight’s first full selfie on Mars. It displays the lander’s solar panels and deck. On top of the deck are its science instruments, weather sensor booms, and UHF antenna. The selfie was taken on December 6, 2018 (Sol 10). Credit: NASA/JPL-Caltech
Preserving Data
With InSight (short for Interior Exploration using Seismic Investigations, Geodesy and Heat Transport), the most important of the final steps of the mission is storing its trove of data and making it accessible to researchers around the world. Already, the data from the lander has yielded details about Mars’ interior layers, its liquid core, the surprisingly variable remnants beneath the surface of its mostly extinct magnetic field, weather on this part of Mars, and lots of quake activity. More insights are sure to follow, as scientists continue to sift through the data.
InSight’s seismometer, provided by France’s Centre National d’Études Spatiales (CNES), has detected more than 1,300 marsquakes since the lander touched down in November 2018. The largest quake it detected measured a magnitude 5. It even recorded quakes from meteoroid impacts. Observing how the seismic waves from those quakes change as they travel through the planet offers an invaluable glimpse into Mars’ interior. Beyond that, these observations also provide a better understanding of how all rocky worlds form, including Earth and its Moon.
NASA’s InSight Mars lander took this final selfie on April 24, 2022, the 1,211th Martian day, or sol, of the mission. The lander is covered with far more dust than it was in its first selfie, taken in December 2018, not long after landing. Credit: NASA/JPL-Caltech
“Finally, we can see Mars as a planet with layers, with different thicknesses, compositions,” said Bruce Banerdt of NASA’s Jet Propulsion Laboratory (JPL) in Southern California, the mission’s principal investigator. “We’re starting to really tease out the details. Now it’s not just this enigma; it’s actually a living, breathing planet.”
The seismometer readings will join the only other set of extraterrestrial seismic data, from the Apollo lunar missions, in NASA’s Planetary Data System. They will also go into an international archive run by the Incorporated Research Institutions for Seismology, which houses “all the terrestrial seismic network data locations,” said JPL’s Sue Smrekar, InSight’s deputy principal investigator. “Now, we also have one on Mars.”
Smrekar said the data is expected to continue yielding discoveries for decades.
The rocket that launched NASA’s InSight lander to Mars in 2018 is seen at Vandenberg Air Force Base, now called Vandenberg Space Force Base. Credit: NASA/JPL-Caltech/Charles Babir
Managing Power
Earlier this summer, the lander had so little power remaining that the mission turned off all of InSight’s other science instruments in order to keep the seismometer running. They even turned off the fault protection system that would otherwise automatically shut down the seismometer if the system detects that the lander’s power generation is dangerously low.
“We were down to less than 20% of the original generating capacity,” said Banerdt. “That means we can’t afford to run the instruments around the clock.”
Recently, after a regional dust storm added to the lander’s dust-covered solar panels, the team decided to turn off the seismometer altogether in order to save power. Now that the storm is over, the seismometer is collecting data again. However, the mission expects the lander only has enough power for a few more weeks.
Of the seismometer’s array of sensors, only the most sensitive were still operating, said Liz Barrett, who leads science and instrument operations for the team at JPL, adding, “We’re pushing it to the very end.”
podwójne opakowania
Cichy członek zespołu to ForeSight, pełnowymiarowy model inżynieryjny InSight w JPL Laboratorium narzędziowe na miejscu. Inżynierowie wykorzystali ForeSight, aby przećwiczyć, w jaki sposób InSight może umieścić instrumenty naukowe na powierzchni Marsa za pomocą ramienia robota łazika. Techniki testowe Aby wprowadzić sondę temperatury sondy Lepka marsjańska glebaopracowanie metod Redukcja szumów Wykryty przez sejsmometr.
Forsight zostanie umieszczony w pudełku do przechowywania. „Wypełnimy go z pełną miłości troską” – powiedział Banerdt. „Była wspaniałym narzędziem, wspaniałym towarzyszem dla nas w całej misji”.
W przestrzeni testowej w Jet Propulsion Laboratory inżynierowie szkolą się w zakresie wdrażania instrumentów InSight za pomocą ForeSight, pełnowymiarowej repliki lądownika, który zostanie zmobilizowany po zakończeniu misji. Wielu inżynierów nosi okulary przeciwsłoneczne, aby zablokować jasne żółte światła, które naśladują światło słoneczne pojawiające się na Marsie. Źródło: NASA/JPL-Caltech/IPGP
Ogłoszenie zakończenia misji
Gdy InSight przegapi dwie kolejne sesje kontaktu ze statkiem kosmicznym krążącym wokół Marsa, część Sieć przekaźników MarsNASA ogłosi zakończenie misji. Jednak ta zasada obowiązuje tylko wtedy, gdy przyczyną utraty połączenia jest sama sonda, powiedział administrator sieci Roy Gladden z JPL. Następnie, Sieć kosmiczna NASA Na wszelki wypadek będzie jeszcze przez chwilę słuchał.
Nie będzie jednak heroicznych działań, aby ponownie połączyć się z InSight. Chociaż wydarzenie ratujące misję, takie jak silny wiatr czyszczący panele, nie jest niemożliwe, jest uważane za całkowicie nieprawdopodobne.
W międzyczasie, dopóki InSight pozostanie w kontakcie, zespół będzie nadal zbierać dane. „Będziemy nadal wykonywać pomiary naukowe tak długo, jak to możliwe” – powiedział Banerdt. „Jesteśmy na łasce Marsa. Pogoda na Marsie to nie deszcz i śnieg; pogoda na Marsie to pył i wiatr”.
Więcej o misji
NASA Jet Propulsion Laboratory (JPL) zarządza programem InSight NASA Science Mission Directorate. InSight jest częścią programu Discovery NASA, zarządzanego przez Centrum Lotów Kosmicznych Marshalla w Huntsville w stanie Alabama. Lockheed Martin Space z Denver zbudował statek kosmiczny InSight, w tym etap rejsowy i lądownik, i wspiera operacje statku kosmicznego misji.
Szereg europejskich partnerów, w tym francuskie Narodowe Centrum Badań Kosmicznych (CNES) i Niemieckie Centrum Kosmiczne (DLR), wspiera misję InSight. Narodowe Centrum Badań Kosmicznych dostarczyło NASA instrument Inner Structure Seismic Experiment (SEIS), a główny badacz IPGP (Institut de Physiques d’Institut d’Institut d’Institut d’Institut du Physique) Świat w Paryżu). Znaczący wkład do Wspólnego Systemu Informacji o Środowisku pochodził z IPGP; Instytut Maxa Plancka ds. Badań Układu Słonecznego (MPS) w Niemczech; Szwajcarski Federalny Instytut Technologiczny (ETH Zurich) w Szwajcarii;[{” attribute=””>Imperial College London and Oxford University in the United Kingdom; and JPL. DLR provided the Heat Flow and Physical Properties Package (HP3) instrument, with significant contributions from the Space Research Center (CBK) of the Polish Academy of Sciences and Astronika in Poland. Spain’s Centro de Astrobiología (CAB) supplied the temperature and wind sensors, and the Italian Space Agency (ASI) supplied a passive laser retroreflector.