Najbliższy wyścig NASCAR nadal łączy Kurta Buscha i Ricky’ego Cravena, 20 lat później

Dwadzieścia lat to szmat czasu, ale Ricky Craven wciąż żywo pamięta sekwencję wydarzeń. To samo dotyczy Kurta Boscha. Obaj obejmują swoje role w jednym z najbardziej pamiętnych finiszów w historii NASCAR.

Był to wyścig Spring Cup Series 2003 na torze Darlington Raceway, wyścig, który Craven myślał, że wygrał, ale nie był w 100% pewien. Nie było jasne, czy rzeczywiście pokonał Bosha w finale zdjęć Side by Side for the Ages, więc czekał na potwierdzenie. Bush też był niepewny. Czekał więc również, aż jego zespół poinformuje go o wyniku, chociaż podejrzewał, że Craven ledwo go wyprzedził, ponieważ kiedy spojrzał w lewo w samochodzie Cravena, pomyślał, że jego kratka okienna nie pokrywa się z kratką Cravena.

Przez chwilę, potem kolejną, obaj czekali na oficjalne wieści z NASCAR. Kilka sekund wydawało się zauważalnie dłuższe.

„Nie wiedziałem. Nie miałem pojęcia,” powiedział Craven.

„Ciągle miałem nadzieję, że (mój zespół) przyjdzie przez radio, aby powiedzieć mi, że wygrałem” – powiedział Bosh.

Kiedy z wieży punktacji nadeszła wiadomość, Craven został ogłoszony zwycięzcą. Margines zwycięstwa wynosił 0,002 sekundy. Był to najbliższy zdobywca punktów w historii Cup Series, który od tego czasu został wyrównany (kwiecień 2011 na torze Talladega Superspeedway), ale nigdy nie został przekroczony.

Telewizja pokazywała zakończenie niezliczoną ilość razy. Stał się częścią struktury NASCAR i był uważany za ucieleśnienie wyścigów samochodowych na najwyższym poziomie ze względu na fizyczny charakter i pełny kontakt lakieru, który wyglądał jak coś prosto z Hollywood.

„Często oglądałem ten wyścig i rozmawialiśmy o tym z tatą” – powiedział Ryan Blaney, którego ojciec Dave zajął trzecie miejsce tego popołudnia. „(Tata) mógł wygrać jeszcze kilka okrążeń, w pewnym sensie podążał za tymi facetami, kiedy ostro się ścigali. Ale to wyraźnie historyczny koniec. „

Zakończenie wyścigu z 2003 roku oznacza także kolejne wydarzenie w życiu Cravena i Buscha – nawiązało więź między dwoma mężczyznami, którzy zostali nierozerwalnie związani z wydarzeniem, które stało się jeszcze większe niż oni sami.

Podobnie jak bracia Bobby i Donnie Allison byli na zawsze związani z Cale Yarborough z powodu ich niesławnej walki podczas Daytona 500 w 1979 roku, która miała miejsce przed ogólnokrajową telewizją, Darlington jest często wspominany, gdy omawiane są kariery Cravena i Buscha.

Z tego połączenia narodziła się prawdziwa przyjaźń, która istnieje do dziś.

„(Kurt) miał wspaniałą, cudowną karierę,” powiedział Craven. „Ale myślę, że to niesamowite, jak bardzo jest żonaty od tej chwili iz tego powodu on i ja jesteśmy o wiele bliżej niż byliśmy.

„Jest wzajemny szacunek, nie ma nic, czego nie zrobiłbym dla Kurta. Jeśli zadzwoni i powie, że ma kłopoty, zrobię wszystko, co w mojej mocy, aby mu pomóc.”

Gdyby między Cravenem a Boshem były jakieś zranione uczucia, byłoby to zrozumiałe. Przegrana w wyścigu w ten sposób boli. Jest to tym większe, jeśli weźmie się pod uwagę, że Darlington, najstarszy tor żużlowy NASCAR, jest szanowany przez kierowców jako tor, który najlepiej pokazuje ich umiejętności. Zwycięstwo na torze Too Tough to Tame ma szczególne znaczenie.

Wtedy i teraz Craven jest zaskoczony, że Bosch nigdy się tym nie przejmował. Jeśli ktoś miałby ku temu powód, byłby to kierowca, który tego dnia zajął drugie miejsce. Na 15 okrążeń przed końcem Busch utrzymywał trzysekundowe prowadzenie tylko po to, by zobaczyć, jak wyparowuje z powodu problemu ze wspomaganiem kierownicy. Kiedy Craven złapał go i próbował przejść, Bosh wcisnął się w zewnętrzną ścianę.

Kiedy Craven — pewien, że Bosch byłby zły — zobaczył, że Bosch idzie w stronę zwycięskiej linii, zaczął szukać drogi ucieczki.

„Byłem bardzo podejrzliwy w stosunku do Kurta, kiedy po raz pierwszy zobaczyłem, jak nadchodzi” – powiedział Craven. „Przychodzi sam, nie przychodzi świętować; po prostu podchodzi do mnie na pasie zwycięstwa. Moje dzieci były ze mną i pomyślałem, że prawdopodobnie będzie to słone, więc właściwie zacząłem, trochę defensywnie , aby zejść z linii zwycięstwa przed nim. A kiedy zbliżyliśmy się do 20, to było niesamowite, powiedział. To było dokładne przeciwieństwo tego, czego oczekiwałem od Kurta.

Wspominając swoje uczucia tamtego dnia, Bosch przerwał, żeby się uspokoić. Dał jasno do zrozumienia, że ​​ani razu nie był zły z powodu straty. W rzeczywistości jest odwrotnie.

Tego dnia Bosch zdał sobie sprawę ze znaczenia tego, co się właśnie wydarzyło. Tak więc, kiedy Busch wysiadł z samochodu, poszedł na zwycięską linię nie po to, by skonfrontować się z Cravenem, ale by mu pogratulować. Busch uszanował fakt, że Craven stąpał po nim mocno, ale czysto. I chociaż Craven mógł rzucić się na Boscha, a nawet go odwrócić, nie zrobił tego.

„Pomyślałem:„ Wow, to świetnie ”- powiedział Bush. „Od razu wiedziałem, że wydarzyło się coś wyjątkowego. Dlatego postanowiłem iść na linię zwycięstwa z uśmiechem na twarzy.”

Zarówno Craven, jak i Bosch twierdzą, że widzieli koniec niezliczoną ilość razy. Kiedy Craven ogląda powtórkę, myśli o swoim dzieciństwie, dorastając w Newburgh w stanie Maine, oglądając World Series 1975 pomiędzy Boston Red Sox i Cincinnati Reds, podczas gdy Carlton Fisk, jego ulubiony obrońca, najwyraźniej machał potencjalną piłką do faulu na spacerze przed stadionem. home run w Game 6 .

Z punktu widzenia Cravena Darlington przypominało home run Fiska. Coś, co ugruntuje jego imię w historii NASCAR, poza tym, że był kierowcą, który wygrał dwa wyścigi pucharowe. (Ostatnie wyścigi pucharowe rozpoczął w 2004 roku, a następnie całkowicie wycofał się z NASCAR po sezonie 2006.)

„Nie pobiłem żadnych rekordów” – powiedział Craven. „Ale udział w jednym z najbliższych finiszów, jednym z najbardziej ekscytujących finiszów, dał ludziom powód, by mnie zapamiętać.… Uderzyłem w home run na dole jedenastej rundy. A fani zareagowali w ten sam sposób.”

Bush widzi wyścig z różnych perspektyw.

Patrząc wstecz, Busch nie zmieniłby niczego w tym, jak próbował odeprzeć Cravena. Nie mógł stracić wspomagania kierownicy, chociaż było to poza jego kontrolą. Tego dnia Craven go przechytrzył.

„Wciąż czuję, jakby to się stało wczoraj i nadal czuję, że wygram” – powiedział ze śmiechem Bush.

Inna perspektywa: chociaż miał karierę godną Hall of Fame, która obejmuje mistrzostwo Cup i zwycięstwo w Daytona 500, Busch odegrał także główną rolę w najbliższym finiszu w historii Pucharu. Daje mu to wyjątkowe wyróżnienie, punkt kulminacyjny w jego karierze, nawet jeśli nie odejdzie z trofeum.

„To był wyjątkowy dzień” – powiedział Bush. „I nigdy nie mam dość opowiadania tej historii. Naprawdę fajnie jest być numerem dwa w tej historii”.

Zarówno Craven, jak i Busch wezmą udział w niedzielnym wyścigu pucharowym w Darlington jako honorowi starterzy. Obaj z niecierpliwością czekali na spotkanie z drugim. Bez wątpienia będą pamiętać dwie rundy, które stworzyły klasyczne wykończenie wszechczasów, które złączyło ich na zawsze.

„To powszechne, oczekiwane i dość łatwe celebrowanie Jeffa Gordona, Jimmy’ego Johnsona, Dale’a Earnhardta, Davida Pearsona, Cale’a Yarborougha i innych” – powiedział Craven. „Może nie jest łatwo świętować mnie, Ricky’ego Cravena i świętować Kurta Buscha, który jest drugi. Ale tym, co odróżnia ten wyścig od innych, jest to, że nie chodziło o dwóch kierowców, jak w tej chwili. I myślę, że dowód na to to znaczy, że Kurt Busch to świętował. Wyścig jest prawdopodobnie tak samo ważny jak ja. To było po prostu niesamowite.

(Górne zdjęcie: Archiwa ISC/CQ-Roll Call Group za pośrednictwem Getty Images)