Wydarzenia te gwałtownie kończą okres względnej jedności politycznej w Rzymie i destabilizują trzecią co do wielkości gospodarkę UE, ponieważ Draghi był powszechnie postrzegany jako gwarant. Przez półtora roku centrysta Draghi kierował szerokim rządem od lewej do prawej, mobilizując swoją reputację – zbudowaną jako były największy bank centralny Europy – do zwiększenia wpływów Włoch w Brukseli i zdecydowanego umocnienia siły linii europejskiej przeciwko Rosji w jej wojna na Ukrainie.
Jednak liderzy kilku partii koalicyjnych wskazali w środę, że woleliby coś innego.
„To koniec”, powiedział w senacie sojusznik Draghiego, Matteo Renzi, gdy trzech kluczowych członków koalicji, rozgniewanych burzliwymi negocjacjami, ogłosiło, że nie wezmą udziału w głosowaniu nad wotum zaufania.
Opierając się wyłącznie na liczbach, Draghi wygrał głosowanie. Ale ponieważ Ruch Pięciu Gwiazd, Liga i Napastnik Włoch zdecydowały się nie uczestniczyć, skutecznie storpedowały rząd jedności.
Draghi, ku swojemu zdziwieniu, postanowił nie składać rezygnacji zaraz po tym, co wymagałoby wizyty w pałacu prezydenckim. Zamiast tego pojawi się przed Izbą Reprezentantów w czwartek rano. Giovanni Orsina, dyrektor szkoły publicznej na Uniwersytecie Luisa Guido Carli w Rzymie, powiedział, że rezygnacja Draghiego wydaje się jednak nieunikniona.
„Nie widzę żadnej politycznej możliwości odbudowy sytuacji” – powiedział Orsina.
To, co będzie dalej we Włoszech, kiedy odbędą się wybory, może wyglądać zupełnie inaczej. Następny rząd prawdopodobnie zgromadzi szereg partii nacjonalistycznych i centroprawicowych, w tym niektóre o poglądach eurosceptycznych i prorosyjskich. W ostatnich dniach niektórzy politycy lojalni wobec Draghiego ostrzegali, że kryzys we Włoszech leży w interesie rosyjskiego prezydenta Władimira Putina. Nie jest jednak jasne, jakie podejście przyjmą te partie po objęciu władzy. Giorgia Meloni, której nacjonalistyczni bracia we Włoszech są najpopularniejszą partią w kraju i jedyną grupą opozycyjną, poparła Ukrainę przeciwko Rosji.
„Powinniśmy pomyśleć o czym [Draghi’s departure] „To oznaczałoby opór wobec Putina” – powiedział w wywiadzie telefonicznym Enrico Letta, lider centrolewicowej Partii Demokratycznej. „Draghi był i pozostaje punktem odniesienia dla wszystkich europejskich przywódców”.
W ciągu dnia sukcesu lub przestoju wielu ekspertów politycznych spodziewało się, że Draghi będzie w stanie przekonać partie do ponownego przystąpienia do sojuszu. Kiedy próbował zrezygnować w zeszłym tygodniu, w odpowiedzi na bunt przeciwko ustawie Ruchu Pięciu Gwiazd, został on odrzucony przez prezydenta Sergio Mattarellę, który wezwał go do powrotu do parlamentu i ponownego przetestowania swojej koalicji.
Ale po południu w środę pęknięcia były widoczne wszędzie: między Draghim a prawicą, między prawą a amorficznym ruchem Five Star, a obie strony obwiniały się nawzajem o upadek. W ostatnich miesiącach spór między obiema stronami narastał. W żadnym wypadku Włochy nie powinny przeprowadzać głosowania krajowego na początku przyszłego roku – dając partiom motywację do wyróżnienia się na drodze do tego.
„Pragnienie wspólnego posuwania się naprzód stopniowo zanikało” – powiedział Draghi w porannym przemówieniu do Senatu.
W tym przemówieniu, od czasu do czasu podnosząc głos, Draghi chwalił pracę rządu na rzecz pomocy Włochom w najgorszej sytuacji pandemicznej, a ostatnio w poszukiwaniu alternatywnych źródeł energii w środku wojny na Ukrainie. Ale wysłał też surowe przesłanie, prosząc partie koalicyjne o ponowne zaangażowanie i zaprzestanie wszelkich prób sabotowania programu rządu. To był jego wysiłek, aby upewnić się, że gdyby pielęgnował swój sojusz do mety, nie byłby taki bałagan.
„Potrzebujemy nowego paktu zaufania – uczciwego i konkretnego” – powiedział Draghi. „Czy jesteś gotowy, aby odbudować ten pakt?”
Nie starał się jednak zwabić populistycznego Ruchu Pięciu Gwiazd, wspominając o jego ulubionych projektach. Zerknął też na Ligę Narodową, której lider Matteo Salvini wyraził poparcie dla strajkujących taksówkarzy, których protesty rowerzyści określili jako „gwałtowne” i „nieautoryzowane”.
Wkrótce stało się jasne, że szanse na zawarcie umowy słabną.
Przed wotum zaufania partie skrajnie prawicowe i centroprawicowe stwierdziły we wspólnej notatce, że nie przeszkadza im Draghi jako lider – o ile Ruch Pięciu Gwiazd nie jest częścią rządu. Ale Draghi powiedział, że chce kierować tylko najszerszym możliwym sojuszem – w tym Ruchem Pięciu Gwiazd. Ponieważ nie został wybrany – Mattarella osobiście wybrał go na kierowanie rządem jedności narodowej w okresie kryzysu rządu w 2021 r. – powiedział, że potrzebuje jak najszerszego wsparcia, aby kontynuować.
W czasach kryzysu dużą rolę odgrywa prezydent Włoch. Po upadku poprzedniego rządu Mattarella pomógł krajowi połączyć nowe sojusze i uniknąć przedterminowych wyborów.
Jeśli Draghi zrezygnuje, Mattarella teoretycznie może spróbować ponownie, aby znaleźć osobę, która zdobędzie większość i doprowadzi Włochy do końca sesji legislacyjnej. Ale biorąc pod uwagę zajadłość – i bodziec prawicy do wczesnego głosowania – szanse na takie rozwiązanie są niewielkie. Nawet jeśli zrezygnuje, Draghi może mieć możliwość pozostania jako zastępca w przygotowaniu do głosowania, które prawdopodobnie odbędzie się pod koniec września lub października.
Przed wotum zaufania Draghi otrzymał wiele próśb o pozostanie na dłużej – w tym od ponad 2000 burmistrzów w petycji. Sondaże wykazały, że dwie trzecie Włochów chce, aby Draghi został. Premier Hiszpanii Pedro Sanchez napisał w gazecie „Politico” artykuł mówiący:Europa potrzebuje liderów takich jak Mario. „
„Mroczny moment dla Włoch” – napisał na Twitterze włoski minister spraw zagranicznych Luigi Di Maio. „Skutki tego tragicznego wyboru przetrwają do historii”.
