W międzyczasie pan Radu i pan Rajni zdecydowali, że ich teksty potrzebują lepszych melodii niż te, które napisał, i postanowili znaleźć legalnego kompozytora, który poprawiłby piosenki. Te poszukiwania przyniosły urodzonego w Kanadzie pana MacDermota, wysoce nieprawdopodobny wybór: był nieco starszy i miał eklektyczne zaplecze muzyczne, ale niewielkie doświadczenie na Broadwayu. Pan MacDermot napisał melodię do wersji „Wodnika” i wielu innych piosenek w mniej niż 36 godzin. Od razu stało się jasne, że był to doskonały wybór, aby zaadaptować liryczne medytacje pana Radu i pana Rajniego do muzyki rockowej.
Wkrótce w biurze pana Pappa wybuchła demonstracja, w której pan McDermott śpiewał i grał nowe piosenki tria. Pan Bab ogłosił z podziwem, że otworzy publiczność piosenką „Hair”.
Jednak, domyślając się sam, szybko odwołał swój występ, tylko po to, by ponownie rozważyć po przesłuchaniu zaplecza, tym razem z panami Radu i panem Rajnim śpiewającymi. W rzeczywistości Hare otworzył publiczny teatr 17 października 1967 roku, z 32-letnim panem Rajnim prowadzącym obsadę jako George Berger – nominalny przywódca plemienia Hipisów – ale bez 35-letniego pana Radu, kto go uważał. Reżyser spektaklu, Gerald Friedman, jest za stary, by zagrać skazanego na zagładę bohatera, Claude’a Hubera-Bukowskiego, mimo że postać ta była prawie całkowicie zależna od samego pana Radu.
„Poezja”, impresjonistyczna, na wpół fikcyjna opowieść o stadzie dzieci-kwiatów na ulicach Nowego Jorku, zażywa LSD, pali karty rekrutacyjne, szokuje turystów i kocha się, zanim straci swojego spornego towarzysza, Claude’a, w wojnie w Wietnamie. Przez osiem tygodni odbywało się to w zupełnie nowym teatrze Anspachera dla widzów, co zaowocowało przekazem ustnym i recenzjami, które wahały się od oszołomienia po uznanie. Zamożny młody mieszkaniec Środkowego Zachodu z ambicjami politycznymi i potężną polityką antywojenną, Michael Butler, wkroczył, by przenieść go najpierw do klubu nocnego Cheetah na West 53rd Street, a następnie – znacznie przepisanego przez pana Rado i jego współpracowników, oraz z wizjonerskim nowym menedżerem oraz Tom O’Hurganobecnie odpowiedzialny – na Broadway, gdzie pan Radu został ponownie sprowadzony do obsady jako Claude.