Jak wirus dotarł do Paryża i podzielił świat

Kiedy piosenkarka hiphopowa Rachel Jean – znana również jako Raegan – nie wzięła udziału w igrzyskach olimpijskich w Paryżu, małą scenę hiphopową na drugim końcu świata uderzyła fala uderzeniowa.

W przebudowanym ośrodku kultury w Sydney uczestnicy przerw w treningu rozgrzewają się ćwiczeniami brzucha, przy których nauczyciel pilatesu by się rozpłakał, a następnie opadają na ziemię wykonując akrobatyczne ruchy tak skomplikowane, że ledwo je rozróżniają.

To jedno z największych wydarzeń roku – kwalifikacje do światowych finałów Red Bull BC One – a ostatni tydzień był bardzo intensywny.

Kilka osób nerwowo spogląda na kilka aparatów ustawionych wzdłuż kręgu tanecznego, a ich umysły niewątpliwie kierują się w stronę zdjęć Gunna, które podpaliły internet.

„Mam wrażenie, że to zepchnęło naszą australijską scenę w mroczne wieki” – powiedział BBC australijski pionier hip-hopu Spice.

Jan, 36-letnia wykładowczyni uniwersytecka, w sposób wirusowy przegrała wszystkie trzy walki olimpijskie. Jej zielony dres i odlotowy strój – które obejmowały plamy i skok inspirowany kangurem – wywołując fale memów i obelg.

Ta sytuacja podzieliła i sfrustrowała australijską społeczność nadawców.

„Wyśmiał australijską scenę i myślę, że dlatego wielu z nas cierpi” – mówi Spice.

Wielu rzuciło się, by bronić Rayguna przed atakiem.

Inni twierdzą, że należy odpowiedzieć na pytania dotyczące jej kwalifikacji i wyników, ale zdaniem światowego zastraszania podważają wszelkie próby rzetelnej analizy tego, co wydarzyło się w Paryżu.

Jean zawsze była tancerką – choć początkowo tańczyła jazz, stepowanie i salon – ale to mąż i trener, Samuel Frye, wprowadził ją w świat tańca, gdy miała 20 lat.

Mówi, że znalezienie swojego miejsca na scenie zdominowanej przez mężczyzn zajęło jej lata.

„Czasami szłam do łazienki i płakałam, bo byłam tak zawstydzona tym, jak źle sobie radziłam” – powiedziała Guardian Australia przed igrzyskami olimpijskimi.

Jednak Jean ostatecznie stał się twarzą breakdance w Australii – czołowy tancerz breakdance i pracownik naukowy z doktoratem w dziedzinie polityki kulturalnej sportu.

W zawodach kwalifikacyjnych do Igrzysk Olimpijskich w Sydney w październiku ubiegłego roku, w których rywalizowało 15 kobiet z całej Oceanii, Raygun zwyciężyła i zarezerwowała bilet do Paryża.

Podobnie jak Jean, taniec uliczny mógł być niespodziewanym kandydatem do igrzysk olimpijskich. Taniec uliczny narodził się w tyglu kulturowym Bronksu w latach 70. XX wieku i szybko stał się fenomenem na skalę światową.

W ostatnich latach przykuł uwagę urzędników Komitetu Olimpijskiego, którzy desperacko chcieli przyciągnąć nową, młodszą publiczność.

Niektórzy twierdzili, że nie zasługuje on na uwagę olimpijską, inni natomiast twierdzili, że taki konkurs nie jest w stanie oddać istoty tańca, a jedynie jeszcze bardziej oddzieli tę formę sztuki od kultury ulicznej, z której się wyłonił.

Oczy wszystkich były zwrócone na wydarzenie w Paryżu, aby zobaczyć, czy ryzyko Komitetu Olimpijskiego się opłaci.

Od chwili, gdy zakończyła się ostatnia bitwa drużyn B-girl na igrzyskach olimpijskich, stało się jasne, że breakdance przyciągnął już uwagę całego świata – a dokładniej Raygun.

Plotki i krytyka jej występu rozprzestrzeniały się błyskawicznie, zwłaszcza w Internecie.

Jean otrzymała lawinę brutalnych wiadomości, a 50 000 osób podpisało anonimową petycję żądającą jej przeprosin.

Została oskarżona – bez dowodów – o zmanipulowanie sobie drogi na największą scenę świata kosztem innych talentów australijskiej sceny hiphopowej.

Niektórzy rozpowszechniają teorię spiskową, że stworzyła organ zarządzający, który zarządza kwalifikacjami Oceanii, oraz kłamstwo, że jej mąż – także wybitny zawodnik wyścigowy i wykwalifikowany sędzia – był członkiem komisji, która ją wybrała.

Australijskie organizacje sprawdzające fakty Krajowa organizacja łamiąca prędkość AUSBreaking próbowała skorygować rekord, ale nie powstrzymało to powodzi.

Byli też tacy, którzy twierdzili, że jest to satyra i zawłaszczenie kultury hip-hopowej.

„Wyglądało, jakby ktoś bawił się kulturą i nie wiedział, jakie to jest ważne kulturowo” – Malik Dixon powiedział Australian Broadcasting Corporation.

W serii oświadczeń AUSBreaking podkreśliło, że sędziowie zostali „przeszkoleni, aby przestrzegać najwyższych standardów bezstronności” i że w dziewięcioosobowym panelu kwalifikacyjnym do Oceanii nie znalazł się Australijczyk.

Chociaż firma AUSBreaking miała liczne „interakcje” z firmą Raygun od chwili jej powstania w 2019 r., w żadnym momencie nie zajmowała pozycji lidera ani nie była zaangażowana w „podejmowanie jakichkolwiek decyzji dotyczących wydarzeń, finansowania, strategii, wyboru sędziów lub wyboru sportowców”.

W komentarzu na Instagramie Te Hiritanga Wepeha – jeden z sędziów z Nowej Zelandii w panelu kwalifikacyjnym Oceanii – powiedział, że Raygun wygrał uczciwie.

„Wszyscy sędziowie mówili o tym, jakie to było niesamowite, absolutnie niesamowite [at the Olympics]„Wiedziała, że ​​to będzie trudne, więc wykazała się naprawdę odwagą” – powiedziała Webeha, znana również jako Rush, w transmisji na żywo.

Niektórzy z najwybitniejszych sportowców w kraju i czołowi działacze olimpijscy również głośno bronili Johna.

„Petycja wywołała nienawiść społeczną bez żadnych podstaw faktycznych. To przerażające” – powiedział Matt Carroll z Australijskiego Komitetu Olimpijskiego.

Sama Jan mówiła wcześniej, że „nigdy” nie będzie w stanie pokonać mocnych konkurentek, dlatego „chciała poruszać się inaczej, być artystyczna i kreatywna”.

W nagraniu wideo opublikowanym w mediach społecznościowych pośród publicznej burzy Jean dodała, że ​​potraktowała konkurs „poważnie”.

„Włożyłem wszystko w przygotowania do igrzysk olimpijskich i dałem z siebie wszystko. Naprawdę”.

Powiedziała, że ​​po prostu próbowała „przynieść trochę radości” i dodała: „Nie zdawałam sobie sprawy, że otworzy to drzwi do tak wielkiej nienawiści, która, szczerze mówiąc, była druzgocąca”.

Niektórzy członkowie australijskiej społeczności hiphopowej przyznają, że reakcja na występ Rayguna początkowo wywołała „śmiech”, ale szybko wymknął się spod kontroli.

Wszystkie jasno potępiły ogromną ilość znęcania się, wyśmiewania i dezinformacji wymierzonych w Raygun i szerszą australijską społeczność B-girl.

Ale poza tym uczucia są nieco podzielone.

Wiele dziewcząt z klasy B twierdzi, że występ Rayguna nie odzwierciedla standardów obowiązujących w Australii.

„Kiedy go zobaczyłem po raz pierwszy, byłem bardzo zawstydzony” – mówi Spice, który wiele lat temu przeszedł na emeryturę.

Na każdym innym etapie Rayjun zostałby zachęcony i wspierany za „spróbowanie” – mówi Spice, ale osoby reprezentujące kraj muszą spełniać określone standardy. „To igrzyska olimpijskie, na litość boską!

„W hip-hopie mamy taką sytuację: albo idziesz do przodu, albo się oddalasz… Musisz wiedzieć, na czym stoisz”.

Podkreśla jednak, że „znęcanie się jest obrzydliwe” i że wiele osób takich jak ona niechętnie wypowiada się na ten temat w obawie, że zwiększy cierpienie Gunna.

Jednak wpływ kontrowersji na lokalnych australijskich breakjumperów również był „niszczycielski”, powiedział Tenelux BBC.

Podobnie jak inne osoby, z którymi rozmawiało BBC, nie chciała publikować swojego pełnego imienia i nazwiska ze względu na zakres zgłaszanych naruszeń.

Filmy wideo Wild Dancing Girls są nękane, a ich bezpośrednie wiadomości zalewane są brutalnymi obelgami i groźbami. Młodzi tancerze są narażeni na molestowanie w szkole, a wielu z nich czuje się obecnie niebezpiecznie podczas treningów w miejscach publicznych.

„Proszenie nas, abyśmy byli pozytywnie nastawieni i wspierali, gdy czujemy się zranieni, jest niedopuszczalne… [we’re] „Mamy prawo się złościć” – stwierdziła w oświadczeniu.

Tenelux, która sama walczyła z Raygunem, uważa, że ​​Jean miała okropny dzień, ale twierdzi, że istnieją pytania dotyczące jej przygotowań i programu walki, na które należy odpowiedzieć.

„Wiemy, że stać Cię na więcej… Czy byłeś skazany na sukces?”

Według Webehy zwycięstwo Jana w kwalifikacjach odzwierciedla „mały” rozmiar sceny wyścigowej w Australii, a także mniejsze poparcie dla niego opinii publicznej i rządu.

„Mam na myśli, że faktycznie musieliśmy przesunąć ludzi z emerytur, aby móc zastąpić tę liczbę” – powiedział.

„Tak mała jest ta scena”.

Inni twierdzą, że istnieją zasady, które mogły spłycić pulę małych talentów – na przykład wymóg, aby potencjalni finaliści musieli być członkami AUSBreaking i posiadać ważny paszport, zgodnie z zasadami określonymi przez Światową Federację Tańca Sportowego.

AUSBreaking nie odpowiedział na zapytania BBC dotyczące wyboru Rayguna, wsparcia finansowego, jakie otrzymuje ani sposobu, w jaki poszukuje najlepszych talentów w kraju.

Jednak Steve Gow, sekretarz grupy i wieloletni tancerz breakdance Stevie J, mówi BBC, że wielkość i izolacja Australii utrudniają wzrost i rozwój sceny.

Bycie tak daleko od większych społeczności hiphopowych za granicą może utrudnić – zarówno pod względem czasu, jak i pieniędzy – uczenie się od nich.

„To może powodować bardzo izolację” – mówi.

Jakby na dowód swoich racji, regularnie zatrzymuje się, aby przywitać się z każdym, kto bierze udział w ocenianych przez niego zawodach Red Bulla.

Potwierdza, że ​​Australia nadal ma wysokiej jakości kruszenie.

Ostatecznie społeczeństwo czuje się gorzko zranione reakcją świata.

Uważają, że złamanie nie jest tak naprawdę zrozumiane i że ludzie wdali się w to bez wiedzy i kontekstu.

„To bardzo rozczarowujące, ponieważ nie mówią o zwycięzcach… wszyscy mówią o memach Raygun, a nawet nie oglądają jej pełnego setu” – Samson Smith – członek hiphopowej grupy Justice Załoga – powiedziała Network 10.

Jednak wielu ma nadzieję, że pojawi się promyk nadziei.

„Może faktycznie zwrócić na to wystarczającą uwagę, aby pozyskać zasoby” – powiedział Webeha.

„Ostatecznie Australia ma najpopularniejszego olimpijczyka w 2024 r. i może faktycznie uratować tutaj scenę”.