Zapisz się na newsletter CNN „Teoria cudów”. Odkrywaj wszechświat dzięki wiadomościom o fascynujących odkryciach, postępach naukowych i nie tylko.
CNN
—
Jak wynika z nowych badań, identyczne zestawy śladów odkrytych w Afryce i Ameryce Południowej pokazują, że dinozaury podróżowały kiedyś pewnego rodzaju autostradą 120 milionów lat temu, zanim oba kontynenty się rozdzieliły.
Paleontolodzy odkryli ponad 260 śladów dinozaurów z wczesnej kredy w Brazylii i Kamerunie, które są obecnie oddalone od siebie o ponad 6000 kilometrów, po przeciwnych stronach Oceanu Atlantyckiego.
Louis L. powiedział: Jacobs, paleontolog z Southern Methodist University w Teksasie i główny autor badania opisującego ślady opublikowane w poniedziałek przez czasopismo naukowe Nature Community, powiedział, że ślady stóp są podobne pod względem wieku, kształtu i kontekstu geologicznego. Muzeum Historii Naturalnej i Nauki w Nowym Meksyku.
Diana B. powiedziała: Crawford, współautor badania, powiedział, że większość skamieniałych odcisków została wykonana przez trójpalczaste teropody, a kilka mogło należeć do masywnych dinozaurów zauropodów z czterema nogami, długimi szyjami i ogonami lub ptasiomiednicznych miednic. struktury.
Vinyard, pracownik naukowy w SMU.
Utwory opowiadają historię o tym, jak ruchy ogromnych mas lądowych stworzyły idealne warunki dla dinozaurów, zanim superkontynenty podzieliły się na siedem kontynentów, które znamy dzisiaj.
Jacobs powiedział, że ślady stóp zachowały się w błocie i mule wzdłuż starożytnych rzek i jezior, które kiedyś istniały na superkontynencie Gondwana, który oddzielił się od większej masy lądowej Pangei.
„Jednym z najmniejszych i najwęższych połączeń geologicznych między Afryką a Ameryką Południową było kolano północno-wschodniej Brazylii, przylegające do dzisiejszego wybrzeża Kamerunu, wzdłuż Zatoki Gwinejskiej” – powiedział Jacobs. „Na tym wąskim odcinku oba kontynenty były połączone. aby zwierzęta po obu stronach tego połączenia mogły się poruszać.”
Afryka i Ameryka Południowa zaczęły się od siebie oddzielać około 140 milionów lat temu. Oddzielenie doprowadziło do pęknięć w skorupie ziemskiej, a gdy płyty tektoniczne przesunęły się pod Amerykę Południową i Afrykę, magma w płaszczu Ziemi utworzyła nową skorupę oceaniczną. Z biegiem czasu przestrzeń między obydwoma kontynentami wypełnił Południowy Ocean Atlantycki.
Zanim jednak nastąpiła ta stopniowa zmiana, w wyniku oddzielenia się powierzchni Ziemi utworzyły się różne typy basenów. Rzeki zasilały dorzecza, tworząc jeziora, powiedział Jacobs.
Autorzy badania znaleźli dowody na istnienie tak zwanego basenu półgrabenowego w regionie Purbirma w północno-wschodniej Brazylii i podobnego basenu w dorzeczu Koum w północnym Kamerunie.
„Półdolina to prostokątny basen utworzony przez oddzielenie powierzchni Ziemi od siebie, z uskokiem tworzącym się po jednej stronie, tak że dno doliny pochyla się w kierunku uskoku, wzdłuż którego następuje ruch” – powiedział Jacobs w e-mailu Down. aby odzwierciedlić ruch wzdłuż uskoku, rzeki będą płynąć w dół doliny i osadzać osady, które ulegną erozji ze strony pod górę doliny.
W obu basenach badacze znaleźli ślady dinozaurów, starożytne osady rzeczne i jeziorne oraz skamieniałe pyłki.
„Rośliny karmiły zwierzęta roślinożerne i wspierały łańcuch pokarmowy” – powiedział. „Błotniste osady pozostawione przez rzeki i jeziora zawierają ślady dinozaurów, w tym zwierząt mięsożernych, co dokumentuje, że doliny rzek były w stanie zapewnić życie w specyficzny sposób. kontynentach 120 lat temu.”
Chociaż skamieniałości dinozaurów mogą zapewnić unikalny wgląd w rodzaje zwierząt, które przemierzały planetę miliony lat temu, ich ślady zapewniają inne okno w przeszłość.
Jacobs powiedział: „Ślady dinozaurów nie są rzadkie, ale w przeciwieństwie do powszechnie spotykanych kości, ślady stóp świadczą o zachowaniu dinozaurów – o tym, jak chodziły, biegały itp., z kim szły, w jakim środowisku chodziły oraz w jakim kierunku szli.” A gdzie oni byli, kiedy to robili?
Trudno wskazać konkretne typy dinozaurów, które podróżowały wzdłuż basenów, ale daje to szerszy obraz starożytnego klimatu i tego, jak różne typy zwierząt rozwijały się w środowisku stworzonym przez ryfty kontynentalne.
„Gdyby twój pies i lis spacerowali po tym samym błotnistym terenie, możesz wiedzieć, że spacerowały tam dwa psy i że były bardzo podobne, ale możesz nie być w stanie stwierdzić, czy to różne gatunki. To samo dotyczy śladem dinozaura” – mówi Jacobs. „Wszystkie zwierzęta mają swoje wybiegi. Wszystkie zwierzęta poszerzają swoje wybiegi. Wszystkie zwierzęta wykorzystują zasoby w miarę potrzeb w zależności od ich dostępności, często związanej z sezonowością. Roślinożercy podążają za pożywnymi roślinami, mięsożercy podążają za swoimi roślinożercami”.
W tamtym czasie poziom opadów pomógł stworzyć środowisko przypominające tropikalny las deszczowy z obfitą roślinnością. Zwierzęta przybyły do stawów z dzisiejszej Afryki i Ameryki Południowej, powodując wymieszanie się ich populacji.
„Wyobraźcie sobie otwarty, bujny staw z roślinami dla roślinożerców i wszystkożerców” – powiedział Lawrence Flynn, jeden z autorów badania i zastępca dyrektora Amerykańskiej Szkoły Badań Prehistorycznych i koordynator ds. bezpieczeństwa laboratorium na Wydziale Biologii Ewolucyjnej Człowieka na Harvardzie. „Gdyby tak było nikogo na „nowej” trawie”, „W przypadku braku konkurencji zwierzęta się tam rozprzestrzenią”.
Później, gdy kontynenty się rozdzieliły, zaburzenie to prawdopodobnie spowodowało przerwę w ciągłości genetycznej, co jest głównym motorem ewolucji – powiedział Jacobs.
Ślady dinozaurów odkryto po raz pierwszy w Kamerunie pod koniec lat 80. XX wieku, a Jacobs opisał je podczas Pierwszego Międzynarodowego Sympozjum na temat Tropów Dinozaurów, zwołanego przez paleontologa Martina Lockleya w 1986 r.
Następnie Jacobs zaprzyjaźnił się z autorem badania Ismarem de Souzą Carvalho, obecnie profesorem na Wydziale Geologii Uniwersytetu Federalnego w Rio de Janeiro. Jacobs badał ruchy dinozaurów od strony afrykańskiej, natomiast Carvalho od strony brazylijskiej.
W miarę kontynuacji badań nad basenami w Afryce i Ameryce Południowej w następnych dziesięcioleciach Jacobs, Carvalho i ich współpracownicy dokonali przeglądu istniejących i nowych prac terenowych oraz badań w celu przeanalizowania zgodnych aspektów. Nowe badanie zostało opublikowane na cześć Lukeleya, który poświęcił swoją karierę badaniu śladów dinozaurów.
„Chcieliśmy połączyć nowe, najnowocześniejsze dowody geologiczne i paleontologiczne, aby opowiedzieć bardziej ostateczną historię o tym, gdzie, dlaczego i kiedy nastąpiło rozproszenie między kontynentami” – powiedział Jacobs.
„Jedną z zalet tej krainy jest to, że każdy z nas może zobaczyć, że Afryka i Ameryka Południowa były kiedyś połączone niczym elementy układanki. Łatwo sobie wyobrazić, że w połączonym świecie zwierzęta, w tym dinozaury, mogłyby to zrobić przenieść się z jednego miejsca na drugie.”