Powyższe zdjęcie z Kosmicznego Teleskopu Hubble’a przedstawia gromadę kulistą NGC 2005. Znajduje się ona około 750 lat świetlnych od centrum Wielkiego Obłoku Magellana i około 162 000 lat świetlnych od Ziemi. Gromada ta jest przykładem starożytnych struktur kosmicznych, zawierających miliony starożytnych gwiazd, które zapewniają wgląd podobny do skamieniałości na Ziemi, ujawniając właściwości starożytnych gwiazd. Źródło obrazu: ESA/Hubble i NASA, F. Niederhofera, L. Girardiego
NGC 2005, gromada kulista w Wielkim Obłoku Magellana, jest kluczowym dowodem potwierdzającym teorię ewolucji galaktyk poprzez łączenie się.
To wspaniałe zdjęcie z Kosmiczny teleskop Hubble Gromada kulista NGC 2005 jest wyjątkowa, choć sama w sobie nie jest niczym niezwykłym, jest osobliwa w stosunku do swojego otoczenia.
NGC 2005 znajduje się około 750 lat świetlnych od serca Wielkiego Obłoku Magellana (LMC), Wielkiego Obłoku Magellana. droga MlecznaJej największa galaktyka satelitarna znajduje się około 162 000 lat świetlnych od Ziemi. Gromady kuliste to gęsto upakowane gromady, w których mogą tworzyć się dziesiątki tysięcy lub miliony gwiazd. Jego gęstość oznacza, że jest silnie związany z grawitacją i dlatego jest bardzo stabilny. Ta stabilność przyczynia się do ich długowieczności: gromady kuliste mogą mieć miliardy lat i jako takie często zawierają bardzo stare gwiazdy.
Dlatego badanie gromad kulistych w przestrzeni może przypominać badanie skamieniałości na Ziemi: skamieniałości dają wgląd w właściwości starożytnych roślin i zwierząt, a gromady kuliste rzucają światło na właściwości starożytnych gwiazd.
Obecne teorie ewolucji galaktyk przewidują, że galaktyki łączą się ze sobą. Powszechnie uważa się, że stosunkowo duże galaktyki, które obserwujemy we współczesnym wszechświecie, powstały w wyniku połączenia mniejszych galaktyk. Jeśli to prawda, astronomowie spodziewaliby się dowodów na to, że najstarsze gwiazdy w pobliskich galaktykach powstały w różnych środowiskach galaktycznych. Ponieważ wiadomo, że gromady kuliste zawierają starożytne gwiazdy, a także ze względu na ich stabilność, stanowią one doskonałe laboratorium do sprawdzenia tej hipotezy.
NGC 2005 jest gromadą kulistą, a jej obecność dostarczyła dowodów potwierdzających teorię ewolucji galaktyk poprzez łączenie się. W rzeczywistości gwiazdy w NGC 2005 mają inny skład chemiczny niż gwiazdy w otaczającym ją LMC. Sugeruje to, że gdzieś w swojej historii LMC doszło do połączenia z inną galaktyką. Ta inna galaktyka dawno temu połączyła się i rozproszyła, lecz NGC 2005 pozostaje w tyle jako starożytny świadek połączenia, które miało miejsce dawno temu.
