Kiedy Fred Curley był małym chłopcem, spał na sienniku z 12 innymi dziećmi w jednym pokoju w Teksasie, marzył o podróżowaniu po świecie. Zamiast tego, w noc nieprawdopodobnego dramatu w Eugene, podbija ją.
W desperackich ostatnich krokach tego światowego finału na 100 metrów Curley instynktownie szturchnął się w klatkę piersiową i odsunął ręce do tyłu jak aerodynamiczny Superman. Kiedy to robił, jego rodacy Marvin Brassey i Trevon Brummel napinali się, wymachiwali i tracili formę. Na rozmytym finiszu 6-stopowy i 3-calowy Curley jakoś wspiął się na linię, aby zdobyć złoto w 9,86 sekundy, a Brassie zdobył srebro, a Bronze Brommel w 9,88.
To był pierwszy czysty amerykański skok na podium mężczyzn na 100 metrów od czasu Carla Lewisa, Leroya Burrella i Dennisa Mitchella w 1991 roku. Ale na długo przed potwierdzeniem wyniku przez komentatora stadionowego tłum zaczął skandować „USA! USA!”, Curley wycofywał się. prosto w górę i komicznie celebruje jedno z największych wyłomów w historii tego sportu.
Nagie kości tego, jak Hollywood odrzuca historię 27-latka, by przekroczyć granice niemożliwego. W drugim jego ojciec był w więzieniu, a matka była nieobecna po „niewłaściwych zwrotach w życiu”. I tak jego ciotka Virginia adoptowała go i jego czwórkę rodzeństwa i wychowała ich z ośmiorgiem swoich dzieci w Taylor, małym miasteczku 30 minut od Austin, pod najmniejszymi dachami. To było trudne wychowanie, ale Curley zawsze był zachęcany do marzeń i rozwoju.
Następnie wyjaśnił: „Mój brat i siostry i ja zostaliśmy adoptowani przez moją ciotkę Virginię”. „Mieliśmy jedną sypialnię. W jednej sypialni było nas 13 osób. Byliśmy na palecie. Pod koniec dnia wszyscy dobrze się bawiliśmy, dobrze się bawiąc i robiąc teraz wspaniałe rzeczy”.
„Motywuje mnie to, z czego pochodzę i nie znajduję się w tej samej sytuacji” – dodał Curley, którego bicepsy zostały wytatuowane „ciocia” i „mimi” – jego ulubione imię dla niej. „Rób wspaniałe rzeczy. Nie chcesz być w tej samej sytuacji, w której byłeś, gdy byłeś młodszy.”
Wzruszająco, powiedział, rozmawia teraz także z rodzicami. Powiedział: „Każdego dnia”. „To, co wydarzyło się wcześniej, nie dzieje się teraz”.
Po drodze było wiele momentów przesuwanych drzwi. Curley chciał zostać amerykańskim piłkarzem i zmienił sport dopiero po złamaniu obojczyka w ostatnim meczu swojej szkolnej kariery. Do 2019 roku biegał na 400 metrów i był wystarczająco dobry, by zdobyć brązowy medal na mistrzostwach świata, zanim przeszedł na 100 i 200 metrów, gdy jego kostka poczuła lekki ból podczas prób olimpijskich w USA w 2021 roku.
Miesiąc później zdobył srebro na 100 m w Tokio – ale ukończenie zaledwie 0,04 za Marcelem Jacobsem sprawiło, że był głęboko sfrustrowany. W ciągu ostatnich 11 miesięcy Curley nie był w stanie powstrzymać się przed krzykiem „Push”, gdy po raz kolejny ogląda wideo z finału. Ale w Eugene ta partia była dopracowana w czasie do perfekcji.
„Widziałem swoją głowę przed sobą” – wspomina. „Wycofał się wcześnie. Zanurkowałeś na czas i wykonałeś swoją robotę. To niesamowite, że udało ci się uzyskać czysty wynik, wielcy zrobili to w 1991 roku, a wielcy 2022 zrobili to dzisiaj”.
Pomogła temu oczywiście nieobecność Jacobsa w finale po kontuzji nogi w play-off. Podczas gdy brązowy medalista z Tokio Andre de Grasse był cieniem swojego dawnego ja po kontuzjach i Covidie. Ale Curley, jak to robił wiele razy w swoim życiu, uchwycił ten dzień.
Ale wszyscy na medalowym podium mieli historię wartą rozwinięcia. Na przykład Brassie brał udział w Igrzyskach Olimpijskich 2016, zanim rozbił rękę w NFL – tylko po to, by później złamać ją w swoim pierwszym meczu w lidze rozwojowej w 2019 roku.
„Podjąłem wówczas decyzję, aby wrócić na tor” – powiedział Prause, który spędził kilka lat w Indianapolis Colts i Seattle Seahawks. Ale wyzwania wciąż rosną. Jego srebrny medal przyszedł po pęknięciu wyrostka robaczkowego i niedrożności jelit, co spowodowało, że przeniósł osiem szpilek z pępka do okolicy miednicy.
A Bromell? Cóż, w latach 2016-2019 wydał blisko 300 000 dolarów na naprawę poważnie uszkodzonego ścięgna Achillesa, które wykluczyło go z Igrzysk Olimpijskich w Rio. W 2018 roku sprawy potoczyły się tak źle, że napisał projekt listu do swojego agenta ogłaszającego przejście na emeryturę. „Czasami trudno się obudzić” – powiedział w sobotę wieczorem. „W praktyce moje kostki pękają, moje biodra pękają. Wyglądam jak stary człowiek. Ale takie noce sprawiają, że wszystko jest tego warte.”
W innej epoce te historie zostaną wchłonięte przez główny nurt sportu i życia w Stanach Zjednoczonych: wzmocnione i celebrowane. już nie. Nawet w Eugene, które nazywa się Tracktown USA, 15-tysięczne Hayward Field było zapełnione prawdopodobnie tylko w 80%.
Nadal może być czas, aby to zmienić, zwłaszcza jeśli Curley zdobędzie więcej medali w sztafecie 200m i 4x100m. Z pewnością pomaga to, że pomaga również to, że jest człowiekiem renesansu, z tatuażami na ciele i miłością do roślin. „Moje uprawy mają się dobrze” – powiedział. „Zanim wyszedłem, pokroiłem trochę kabaczka. Zjadłem szpinak z ogrodu i to było niesamowite.”
Z tymi słowami uderzył się w lewy mięsień i uśmiechnął się. Ale nowa lekkoatletyka Popeye nie myśli tylko o dodaniu większej masy mięśniowej na torze. Chce też inspirować następne pokolenie. „Każdego dnia patrzy na mnie garstka młodych mężczyzn” – powiedział. „Jeśli ja mogę to zrobić, oni mogą to zrobić”.
Co za historia. Co za występ. I co za istota ludzka.