streszczenie: Nowe badanie pokazuje, że mózg priorytetowo zapamiętuje obrazy, które są trudne do zinterpretowania. Naukowcy wykorzystali model obliczeniowy i eksperymenty behawioralne, aby wykazać, że sceny, które były trudniejsze do zrekonstruowania na modelu, lepiej zapadały w pamięć uczestników.
To odkrycie pomaga wyjaśnić, dlaczego pewne doświadczenia wizualne pozostają w naszej pamięci. Badanie może również pomóc w opracowaniu systemów pamięci opartych na sztucznej inteligencji.
Kluczowe fakty:
- Konfiguracja pamięci: Mózg ma tendencję do zapamiętywania obrazów, które są trudne do wyjaśnienia lub interpretacji.
- Model obliczeniowy: Zastosowano model obsługujący kompresję i rekonstrukcję sygnału wizualnego.
- Efekty sztucznej inteligencji: Spostrzeżenia mogą pomóc w stworzeniu bardziej wydajnych systemów pamięci dla sztucznej inteligencji.
źródło: Yale
Ludzki umysł filtruje strumień doświadczeń, aby stworzyć konkretne wspomnienia. Dlaczego niektóre doświadczenia w tym zalewu informacji zmysłowych stają się „zapadające w pamięć”, podczas gdy mózg większość z nich ignoruje?
Jak podają w czasopiśmie, model obliczeniowy i badanie behawioralne opracowane przez naukowców z Uniwersytetu Yale wskazują na nowe dowody na to starożytne pytanie. Natura ludzkich zachowań.
„Umysł traktuje priorytetowo zapamiętywanie rzeczy, których nie potrafi dobrze wyjaśnić” – powiedział İlker Yildirim, adiunkt psychologii w College of Arts and Sciences na Uniwersytecie Yale i główny autor artykułu. „Jeśli scena jest oczekiwana, a nie zaskakująca, można ją zignorować”.
Na przykład osoba może na chwilę poczuć się zdezorientowana obecnością hydrantu przeciwpożarowego w odległym, naturalnym otoczeniu, co sprawia, że obraz jest trudny do zinterpretowania, a przez to niezapomniany. „W naszym badaniu badaliśmy, które informacje wizualne można zapamiętać, łącząc obliczeniowy model złożoności sceny z badaniem behawioralnym” – powiedział Yildirim.
Na potrzeby badania, kierowanego przez Yildirima i Johna Lafferty’ego, profesora statystyki i nauki o danych na Uniwersytecie Yale, Johna C. Malone’a, naukowcy opracowali model obliczeniowy uwzględniający dwa etapy tworzenia pamięci – kompresję i rekonstrukcję wskazówek wizualnych.
Opierając się na tym paradygmacie, zaprojektowali serię eksperymentów, podczas których pytano ludzi, czy pamiętają określone obrazy z serii naturalnych obrazów prezentowanych w krótkich odstępach czasu. Zespół z Yale odkrył, że im trudniej było zrekonstruować obraz za pomocą modelu obliczeniowego, tym większe było prawdopodobieństwo, że uczestnicy zapamiętali ten obraz.
„Wykorzystaliśmy model sztucznej inteligencji, aby rzucić światło na postrzeganie scen przez ludzi, a wiedza ta może pomóc w opracowaniu w przyszłości bardziej wydajnych systemów pamięci AI” – powiedział Lafferty, który jest także dyrektorem Centrum Obliczeń Neuralnych. i inteligencji maszynowej w Instytucie Wu Tsai na Uniwersytecie Yale.
Pierwszymi autorami tego artykułu są byli absolwenci Yale, Chi Lin (psychologia) i Zifan Lin (statystyka i nauka o danych).
O tym newsie dotyczącym badań nad pamięcią wzrokową
autor: Billa Hathawaya
źródło: Yale
Komunikacja: Bill Hathaway – Yale
zdjęcie: Zdjęcie przypisane Neuroscience News
Oryginalne wyszukiwanie: Zamknięty dostęp.
„Obrazy, których reprezentacje wizualne są trudne do zrekonstruowania, pozostawiają silniejsze ślady w pamięci„Przez İlker Yıldırım i in. Natura ludzkich zachowań
podsumowanie
Obrazy, których reprezentacje wizualne są trudne do zrekonstruowania, pozostawiają silniejsze ślady w pamięci
Wiele z tego, co pamiętamy, nie jest wynikiem świadomego wyboru, ale jest po prostu produktem ubocznym percepcji.
Rodzi to podstawowe pytanie dotyczące struktury umysłu: w jaki sposób percepcja oddziałuje na pamięć i na nią wpływa?
Tutaj, zainspirowani klasyczną propozycją łączącą przetwarzanie percepcyjne z odpornością pamięci, teorią poziomu przetwarzania, wprowadzamy model kodowania rzadkiego do kompresji cech osadzania obrazu i pokazujemy, że pozostałości rekonstrukcji z tego modelu przewidują, jak dobrze obrazy są kodowane w pamięci .
W otwartym, zapadającym w pamięć zbiorze danych obrazów scen pokazujemy, że błąd rekonstrukcji wyjaśnia nie tylko dokładność pamięci, ale także opóźnienie reakcji podczas wyszukiwania, w tym, w tym drugim przypadku, całą wariancję wyjaśnioną solidnymi modelami wizyjnymi. Potwierdzamy również przewidywania tego konta za pomocą „psychfizyki opartej na modelach”.
Praca ta identyfikuje błąd rekonstrukcji jako ważny sygnał łączący percepcję i pamięć, prawdopodobnie poprzez adaptacyjną modulację przetwarzania poznawczego.
