Dania jest jedynym członkiem bloku 27, który nie jest częścią Wspólnej Polityki Bezpieczeństwa i Obrony. Skandynawski kraj liczący około 6 milionów ludzi został zwolniony z tej polityki w 1993 roku w referendum w sprawie traktatu z Maastricht, który położył podwaliny pod nowoczesną Unię Europejską.
Kilka tygodni po rosyjskiej inwazji na Ukrainę duński parlament zawarł historyczne porozumienie w sprawie zwiększenia wydatków na obronę o 7 miliardów koron (1 miliard dolarów) w ciągu najbliższych dwóch lat. To samo porozumienie wzywało do wycofania rosyjskiego gazu, a także wzywało do obecnego referendum w sprawie przystąpienia do Wspólnej Polityki Obronnej Unii Europejskiej.
Premier Danii Mette Frederiksen powiedziała, że inwazja Rosji na Ukrainę była ważnym czynnikiem, który skłonił rząd do zwołania referendum, a głosowanie było ważną decyzją opartą na wartościach i sposobem na zasygnalizowanie silniejszego wsparcia UE. Rząd spędził kilka tygodni na kampanii „tak”.
„To właściwa decyzja dla naszej przyszłości. Stoimy przed erą większej niepewności niż obecnie i musimy stać razem” – powiedział Frederiksen.
Dania jest członkiem-założycielem NATO, ale udział we Wspólnej Polityce Bezpieczeństwa i Obrony UE umożliwi Danii udział we wspólnych operacjach wojskowych UE, takich jak te w Somalii, Mali i Bośni.
„NATO oczywiście pozostanie naszym najważniejszym narzędziem, ale UE daje nam inne narzędzie do zabezpieczenia naszej obrony na wschodzie” – powiedział Mogens Jensen, rzecznik obrony rządzących socjaldemokratów.
Podczas gdy UE skorzystałaby z rozległego doświadczenia Danii w operacjach wojskowych w ramach NATO i innych sojuszy, głosowanie na „tak” jest często postrzegane jako symboliczne zwycięstwo w Brukseli, według Kristiana Sobe Christensena, starszego naukowca z Centrum Wojskowego Uniwersytetu w Kopenhadze . studia.
„Znaczenie polityczne przeważy wkład wojskowy” – powiedział Christensen Reuterowi.
Zdecydowana większość w Parlamencie zaleca anulowanie wycofania. Środowe głosowanie będzie trzecim głosowaniem duńskich prawodawców, które unieważni jedną z decyzji o wycofaniu się z 1993 r. po głosowaniu nad euro w 2000 r. oraz w sprawie wymiaru sprawiedliwości i spraw wewnętrznych w 2015 r., z których obie nie powiodły się. To już dziewiąte głosowanie w sprawach UE od czasu, gdy Dania głosowała za członkostwem we Wspólnocie Europejskiej w 1972 roku.
Pomimo poważnych problemów referendum wywołało niewiele kontrowersji wśród opinii publicznej, budząc obawy o niską frekwencję wyborczą.
Wstępne sondaże opublikowane we wtorek pokazały, że zwolennicy wycofania się prowadzili. W sondażu przeprowadzonym przez ogólnokrajową telewizję TV2 oszacowano 65% za, 35% przeciw; W innym sondażu przeprowadzonym przez ogólnokrajowe radio DR i Altinget oszacowano, że jest to 49% na korzyść, wobec 31% przeciwko. Około 1 na 5 Duńczyków wahało się przed głosowaniem, a wielu wyrażało trudności w ocenie konsekwencji.
Wśród głównych obaw wyrażanych przez przeciwników politycznych i opinię publiczną było rozmieszczenie duńskich żołnierzy, chociaż wszelkie ważne decyzje, w tym zaangażowanie wojskowe, nadal musiałyby zostać zatwierdzone przez duński parlament.
Unia Europejska nie ma planów utworzenia ponadnarodowej armii w ramach bloku, ale zdecydowała się na utworzenie sił szybkiego rozmieszczenia liczących do 5 tys. żołnierzy.
Lokale wyborcze są zamykane o 20:00 czasu lokalnego. Wynik spodziewany jest późnym wieczorem.
