Aby uhonorować Jill Hodges, Dodgersi odchodzą ze swoim numerem przeciwko Mets

Los Angeles — Tkanka łączna rozciąga się w całym kraju iz powrotem, łącząc Brooklyn, Los Angeles i Queens. Przez lata, przez wszystkie prawdziwe podskoki, złe skoki i pożółkłe strony, zawartość trójkąta baseballowego pozostała mocno związana.

Główni bohaterowie cofają się, niektórzy pojawiają się, a potem znowu się powtarza. Ale najsilniejszym i najbardziej spójnym połączeniem Dodgersów i Metsów pozostaje Gil Hodges, Nowo wybrany Hall of Famer Kto był nr 14, został wycofany przez Dodgersów na imprezie przed meczem tutaj w sobotę wieczorem.

Mets przeszli na emeryturę pod tym samym numerem co Hodges w 1973 roku.

„To było naprawdę – chciałem powiedzieć wątek, ale to nie był wątek, to była stalowa żelazna linka” – powiedział w czwartek legendarny kotwica Dodgers, Finn Scully podczas rzadkiego wywiadu telefonicznego.

The Mets franczyzy Stadion Dodger powstał w kwietniu 1962 roku, a pierwszy rozpoczyna w ten weekend 10-dniowy western swing z czterema meczami w Chavez Ravine. To pełen gwiazd mecz między dwiema najlepszymi drużynami w National League, ale kluby na krótko odłożą rywalizację na bok, aby uhonorować Hodgesa, gracza, który tak wiele znaczył dla obu stron.

94-letni Scully był początkującym nadawcą dla Brooklyn Dodgers w kwietniu 1950 roku, kiedy po raz pierwszy spotkał Hodgesa. Żaden z mężczyzn w tym momencie nie marzył, że zaledwie siedem lat później właściciel Dodgersów Walter O’Malley, wraz ze swoim odpowiednikiem z New York Giants, Horace Stoneham, spakuje swoje drużyny i sprowadzi Major League Baseball do Kalifornii.

Z tymi ruchami wstrząsającymi miastem, jedyny tytuł mistrza świata Brooklyn Dodgers w 1955 roku zostałby zatrzymany w czasie. Serca pękną, łzy wyleją się, ale po tym, jak pole Ebbs spotkało się z niszczącą kulą, wkrótce pojawili się Metowie. Kilkadziesiąt lat później cegły i zakamarki Citi Field przywołują ducha starego stadionu przy Sullivan Place. Zapylenie krzyżowe między Dodgersami i Metsami stałoby się jedną ze stałych cech baseballu.

Kiedy Jane Forbes Clark, przewodnicząca zarządu Hall of Fame, i Josh Rawich, jej przewodniczący, zadzwonili w grudniu do domu Hodges na Brooklynie, aby przekazać wiadomość o podżeganiu Jill, to jego córka Erin odebrała telefon i odłożyła go. później. dla swojej matki. 96-letnia Joan Hodges nie zawsze jest w stanie wchłonąć te dni, ale rozgrzała się natychmiast po rozmowie telefonicznej. „Och, Jill? Moje pokolenie?” Erin pamiętała słowa matki.

Następnie ten żelazny kabel stalowy został ponownie rozciągnięty. Ze swojego domu w Los Angeles Scully zadzwonił z gratulacjami. Powiedziano mu tuż przed rozejściem się wiadomości.

„Dała mi kilka chwil przed wielkimi orgazmami na spędzenie intymnej chwili z rodziną” – powiedział Scully. „Byłem bardzo wdzięczny”.

Adekwatnie, to połączenie zostało wykonane w starym domu na legendarnej Brooklynie Bedford Street. Po tym, jak rodzina Hodges przeżyła traumę związaną z przeprowadzką Jill do Los Angeles i po tym, jak grał przez cztery sezony, w wieku od 34 do 37 lat, gdy jego umiejętności uległy erozji w południowej Kalifornii, Mets sprowadzili go z powrotem do Nowego Jorku w ramach projektu ekspansji.

Hodges kupili więc dom niedaleko miejsca, w którym kiedyś znajdowało się Pole Ebbets. To tutaj mieszkała rodzina, kiedy Jill grała w ekspansji Mets, kiedy poprowadził Amazon do tytułu mistrza świata w 1969 roku (z byłymi Brooklyn Dodgers Joe Benatano i Robbie Walkerem w jego sztabie trenerskim) i tutaj mieszkają dziś Joanne i Erin.

„To naprawdę fajne, prawda?” powiedział Bobby Valentine, który zarządzał Mets w 2000 Subway World Series przeciwko Yankees. — Że Joanie nigdy nie wyjechała, robiła zakupy w tych samych sklepach, chodziła tymi samymi ulicami i chodziła na tę samą mszę przez te wszystkie lata? Zdumiewające.

Jak powiedziała Erin: „To tak, jakby część twojej młodości przebywała z tobą”.

Ten duch przenika na wiele sposobów po długim okresie pokolenia Zmarł na atak serca w 1972 r. W wieku 47 lat napisano tomy o ukochanych zespołach Dodgersów – wszystko od „Summer Boys” Rogera po „Prayer for Jill Hodges” Thomasa Oliphanta. Nazwa tego ostatniego jest inspirowana historią, która zdobyła popularność Hodgesa. Kiedy Hodges przechodził rzadką recesję, ksiądz z kościoła rzymskokatolickiego św. Franciszka na Brooklynie, ojciec Herbert Redmond, powiedział swoim zwolennikom: „Jest za gorąco na kazanie. Przestrzegaj przykazań i odmów modlitwę za pokolenie Hodgesa”.

„Jako banalny spiker, postrzegałem go jako gracza z najwyższej ligi, gwiazdorskiego gracza, bardzo utalentowanego gracza” – powiedział Scully. „A potem, kiedy poznałem go trochę bardziej, zaczęła się pojawiać prawdziwa Jill Hodges. Pamiętam, jak pewnego razu grałem w Dodgers w naprawdę gorący dzień, a po meczu wsiedliśmy do samolotu i był to piątek i lot steward zszedł do ołtarza, serwując kolację w postaci steków.

W piątek, w drodze powrotnej, prawdopodobnie na początku lat pięćdziesiątych, słyszałem, jak mówi: „Nie, dzięki”, a gospodyni powiedziała: Hodges, właśnie rozegrałem długi mecz w upalnym upale itp., itd., Musisz zjeść stek. A on powiedział: „Nie, jest piątek i jestem za blisko kierownika”. Byliśmy na 30 000 stóp. Ale tak właśnie zrobił. Nie dostał pudełka mydła , nic nie zrobiłem i zostawiłem ją z uśmiechem. Nie, jestem blisko Prawie szef.”

Jay Horowitz, urzędnik Mets od ponad 40 lat, powiedział, że był zaskoczony, gdy dowiedział się, jak bardzo Hodges pomógł Jackie Robinsonowi.

„Pee Wee Reese miał duże uznanie, ale powiedziano mi, że Gil grający po tej samej stronie boiska co Jackie zapobiegł wielu walkom i był egzekutorem” – powiedział Horowitz.

W rzeczywistości Scully przypomina sobie incydent w St. Louis, gdzie Hodges i Robinson spotkali się w niechlujnym locie za pierwszą bazą i „z trybun, z górnego pokładu, wyleciała butelka whisky”.

Butelka spadła między mężczyzn i Scully zauważył, że Hodges klepie Robinsona po plecach, „jakby chciał powiedzieć: „Jesteśmy w tym razem, przyjacielu”.

– Jeśli nie byłeś skupiony na chwili, przegapiłeś – powiedział Scully. „Myślałem, że to bardzo typowe dla pokolenia. Cokolwiek zrobił, gdybyś nie miał na niego oczu, zrobiłby to i odszedł. Tak naprawdę grał i tak żył.”

Obecnie, według Erin Hodges, jej ojciec zażartował do Robinsona: „Lepiej uważaj, Jackie. Celują we mnie”.

Poetyckie czasy minęły. Robinson został rozdany Giants po sezonie 1956 i przeszedł na emeryturę. Dodgersi ruszyli i era się skończyła.

„Moja mama, Włoszka z Brooklynu, nigdy nie była daleko od swoich rodziców” – powiedziała Erin Hodges. „Mieszkaliśmy w LA przez pierwszy rok, nie sądzę, żeby wyczyściła swoją torbę. Naprawdę nie mogła tego zrobić.”

Metropolitans byli zespołem ekspansji podarowanym do Nowego Jorku w 1962 roku z bardzo długim tytułem i barwami drużyny, które łączyły wspomnienia zarówno Dodgersów, jak i Giants. Nowy prezes klubu, George Weiss, pracował strategicznie, aby uzupełnić listę ekspansji znanymi imionami. Oprócz Hodgesa złapał byłych graczy Brooklynu, Rogera Craiga i Dona Zimmera. Wkrótce dodał Duke Snyder, Charlie Neal i Clem Lapin.

Opłaciło się, ponieważ Mets są tak popularne od pierwszego dnia i naprawdę wracają do Dodgersów” – powiedział Howie Rose, spiker radiowy Mets. „Myślę, że Dodgers i Giants pod wieloma względami ćwiczyli koła dla fanów Nowego Jorku”.

Prośba o zastąpienie tych starych zespołów była dla Mets zbyt dużym obciążeniem.

„A mój tata, który został powołany przez Mets w projekcie rozszerzenia, aby mieć swój pierwszy domowy wyścig w ich historii, w pewnym sensie wypełnił tę lukę” – powiedziała Jill Hodges Jr.

Do 1980 roku Fred Welbone kupił zespół, dodając kolejną warstwę tkanki łącznej: Welbone uczęszczał do Lafayette High School na Brooklynie z Dodgers Hall of Famer Sandy Kovacs i był wielkim fanem Brooklyn Dodgers. Pod jego okiem Citi Field zostało otwarte w 2009 roku z tak wieloma elementami związanymi z Dodgersami – w szczególności ogromną Rotundą Jackie Robinson – że niektórzy fani Mets narzekali, że mają więcej ukłonów w stronę Brooklynu niż w stosunku do Mets.

Połączenia będą kontynuowane, ponieważ kariera w Hall of Fame Mike’a Piazza rozszerzyła się na franczyzy, a Justin Turner, ważny członek obecnych Dodgersów, rozpoczął karierę w kolorze pomarańczowym i niebieskim.

Teraz Stephen A. Cohen, który próbował kupić Dodgersów w 2012 roku, wzywa strzały Metsów. w Jego pierwsze publiczne wypowiedzi Po zakupie Mets, Dodgersi wymienili go jako wzór tego, co miał nadzieję stać się Metsami. Poparł to, przesuwając listę płac Mets na szczyt tego sportu.

„Oddzielą się od stada” – mówi Valentine, która zgodnie z motywem tkanki łącznej była kiedyś żoną córki Ralpha Branca, który startował w drużynie Brooklyn Dodgers. „Bardzo podobnie jak Dodgersi, kiedy opuszczali miasto, a Yankees zawsze to robili”.

Dwoje dorosłych dzieci Hodgesa – 72-letnia Jill Jr. i 71-letnia Erin – było w sobotę wieczorem na stadionie Dodger’s, podobnie jak jego wnuk Jill Jr., dwie wnuczki Erin i kuzynka. Gdy filmy się kręciły i światła rozbłyskiwały, żelazny stalowy kabel biegnący przez dziesięciolecia i kilometry pozostał tak silny, jak zawsze.

„Bez wątpienia Mistrzostwa Świata ’69 były niesamowite”, mówi Erin Hodges o swoim ulubionym wspomnieniu. „Wszyscy byli po prostu zachwyceni. Brooklyn był szalony. To był wspaniały czas. Myślę, że mój tata trochę martwił się o zarządzanie w Nowym Jorku. Wiedział, jak dobrzy są tu fani, jak bardzo go kochają i po prostu chciał zrobić je dobrze. Chciał. Ma odnoszący sukcesy zespół i tak też jest.