Nasza znajoma bliższa strona wygląda w niektórych miejscach ciemniej – w wyniku rozległych pradawnych wylewów lawy, zwanych księżycową klaczą – podczas gdy druga strona jest pokryta kraterami i kraterami, ale nie ma klaczy.
Astronomowie od dawna zastanawiają się, dlaczego obie strony Księżyca są tak różne. Jednak badanie opublikowane w zeszłym tygodniu w czasopiśmie Science Advances dostarczyło nowego wyjaśnienia tej księżycowej tajemnicy.
Naukowcy odkryli, że uderzenie, które utworzyło koryto, wytworzyłoby ogromny pióropusz ciepła, który rozprzestrzeniłby się wewnątrz księżyca, zgodnie z oświadczeniem. Ten pióropusz przeniósłby część materiału na bliższą stronę księżyca, zasilając wulkany, które utworzyły równiny wulkaniczne.
„Pytanie brzmi, jak to ciepło wpływa na wewnętrzną dynamikę Księżyca. Pokazujemy, że w każdych rozsądnych warunkach w czasie formowania SPA, kończy się koncentracją tych wytwarzających ciepło pierwiastków na bliższej stronie.
„Spekulujemy, że przyczyniło się to do stopienia płaszcza, które doprowadziło do przepływów piroklastycznych, które widzimy na powierzchni”.
Równiny wulkaniczne na bliższej stronie Księżyca są domem dla grupy Pierwiastki, w tym między innymi potas, pierwiastki ziem rzadkich i fosfor – znane są jako Procellarum KREEP terrane (PKT) i są rzadkością w innych miejscach na Księżycu.
Naukowcy przeprowadzili symulacje komputerowe, w jaki sposób ciepło z gigantycznego uderzenia zmienia wzorce wymiany ciepła we wnętrzu księżyca i jak może to spowodować redystrybucję KREEP w płaszczu Księżyca.
Zgodnie z ich modelem KREEP przemierzyłby falę upałów emitowanych z obszaru uderzenia „jak surfer”, niezależnie od tego, czy uderzenie było bezpośrednim trafieniem, czy księżyc został ranny. Gdy chmura cieplna rozprzestrzeniła się pod skorupą księżyca, materiał ten został ostatecznie przeniesiony na bliższą stronę.
„Jak powstał PKT, jest najważniejszym otwartym pytaniem w nauce o księżycu” – powiedział Jones w komunikacie prasowym.
„A efekt bieguna południowego-Aitkena jest jednym z najważniejszych wydarzeń w historii Księżyca. Ta praca łączy te dwie rzeczy i myślę, że nasze wyniki są naprawdę ekscytujące”.
