Źródło obrazu, Obrazy Getty’ego
- autor, Stefana Schimmelta
- Rola, Główny autor krykieta
Krykiet nigdy nie opuszcza Pucharu Świata.
Zaledwie 195 dni po zakończeniu Pucharu Świata mężczyzn powyżej 50. roku życia w niedzielę rozpoczyna się edycja T20. Jeszcze w tym roku odbędą się Mistrzostwa Świata T20 Kobiet i w 2025 r. wydarzenie, w którym weźmie udział ponad 50 zawodników, nie wspominając o wielu Pucharach Mistrzów, Pucharach Intertoto i mistrzostwach świata. Niektóre z nich mogą być fikcyjne, ale rozumiesz, o co chodzi.
To, czy zażyłość rodzi pogardę, jest kwestią opinii, ale zmiana może być równie pocieszająca, a ten turniej z pewnością różni się od tego, który Indie widziały jesienią ubiegłego roku.
W Pucharze Świata T20 2024 wprowadzono świeżość, zarówno ze strony gospodarzy, jak i uczestniczących drużyn. To amerykański sen o krykiecie, w którym sport w końcu nabiera piękna globalnej rywalizacji, w której biorą udział drużyny, których nigdy nie widujemy, a nie te, które zawsze widujemy.
Trudno jest sądzić, że to wydarzenie będzie miało taki sam wpływ na świadomość sportu w Stanach Zjednoczonych, jak Mistrzostwa Świata FIFA w 1994 r. W rzeczywistości jest to turniej rozgrywany na Karaibach, a jego część odbywa się w Stanach Zjednoczonych Stany.
Jednak jest to również część bardzo namacalnego i niezaprzeczalnego rozwoju gry w USA. Major League Cricket już odciąga graczy od angielskiego lata i właśnie uzyskała oficjalny status Listy A. Krykiet zakończy 128-letnie wygnanie z Igrzysk Olimpijskich w Los Angeles w 2028 roku.
Tereny w Teksasie i na Florydzie to prawdziwe boiska do krykieta, a ich blask pochodzi od nowojorskiego stadionu wraz z miniboiskiem posadowionym w Adelajdzie.
34 000 miejsc w Eisenhower Park zostałoby kilkakrotnie wyprzedanych na mecz Indii z Pakistanem i niewątpliwie będzie całkowicie zapełnione na inne mecze fazy grupowej Indii z Irlandią i Stanami Zjednoczonymi. Warto jednak zaznaczyć, że miejsce to nie jest zlokalizowane na Manhattanie, a raczej 30 mil na wschód od centrum. Ilu fanów chciałoby wybrać się w tę podróż w godzinach szczytu na mecz Irlandia–Kanada, który rozpocznie się o 10:30?
To Stany Zjednoczone, Kanada, Uganda i Papua Nowa Gwinea wnoszą do turnieju emocje, kolory i prawdziwe historie. Niektórzy mogą twierdzić – i być może okażą się słuszni – że obecność takich drużyn doprowadziłaby do braku meczów, ale krykiet obecnie odzwierciedla piłkę nożną i rugby, zapraszając całą planetę na mistrzostwa świata. Dwadzieścia drużyn to największy ze wszystkich Puchar Świata w krykiecie.
Jednym z wielu problemów związanych z Pucharem Świata po 50 latach jest to, że jest to po prostu powtórka meczów, które oglądamy w kółko. Nawet w krykiecie T20 możesz mieć wrażenie, że w ostatnich latach wiele razy oglądałeś Anglię grającą z Indiami Zachodnimi lub Pakistanem. Ale 43-letni ugandyjski napastnik Frank Nsubuga gra w kręgle z Kane’em Williamsonem? Tak proszę. Przynieś kolejną chwilę Dwayne’owi Leverockowi.
Pozornie niekończąca się seria turniejów w ramach serii to bardzo wiarygodny kij, dzięki któremu można pokonać najkrótszy format gry, chociaż nie można zaprzeczyć, że T20 rozprzestrzenia ten sport na całą planetę. Oman, Nepal, Namibia i Szkocja być może nigdy nie przystąpią do testu, ale tutaj mają szansę rywalizować na najwspanialszej scenie.
Zespoły spoza elity będą miały szansę na trafienie dużych chłopców. Irlandia, gigant krykieta w porównaniu z niektórymi rywalizującymi ze sobą krajami, pokonała Anglię, która ostatecznie zdobyła tytuł dwa lata temu w Australii. Holandia wywołała chaos w turnieju 50-over w Indiach, a USA właśnie wygrały serię z Bangladeszem. Afganistan znajdujący się na szczycie łańcucha pokarmowego będzie wierzył, że może dotrzeć do ćwierćfinału.
Puchar Świata T20 ma także w sobie pewną czystość, która odróżnia go od krajowych zawodów, w których często biorą udział ci sami gracze w koszulkach w różnych kolorach. Nie będzie żadnych znaczących zmian, żadnych drzwi obrotowych dla zagranicznych zawodników wchodzących i wychodzących z innych lig, a jedynie najlepsi gracze próbujący zdobyć Puchar Świata dla swojego kraju. Stoper pomiędzy kolejnymi odsłonami również powinien podtrzymać akcję.
Krykiet to krykiet i istnieją pewne wady i osobliwości.
Jak to stało się normą, losowanie zostało zorganizowane w taki sposób, że odważni rywale, Anglia i Australia oraz, co najbardziej lukratywne, Indie i Pakistan, spotkają się w pierwszej rundzie. Żaden inny duży sport zespołowy nie zastosuje takiego podejścia.
Harmonogram jest chaotyczny, mecze rozpoczynają się o każdej porze, a jedynym schematem rozpoczynania meczów jest chęć zadowolenia indyjskiej publiczności telewizyjnej. Jeśli Indie zakwalifikują się, wiedzą już, w którym półfinale zagrają, a finał odbędzie się na Barbadosie 29 czerwca o 10:30 czasu lokalnego.
Obrońcy tytułu Anglia znajdują się w słabszej połowie losowania, pod presją po słabej obronie swojego 50-letniego tytułu mistrza świata. Dotarcie do półfinału wydaje się być minimalnym wymogiem, aby uciszyć spekulacje na temat przyszłości kapitana Josa Buttlera i trenera Matthew Motta.
Najwyższa kolejność zapowiada się ekscytująco, a powrót Jofry Archera to ogromny wzrost skuteczności ataku w kręgle. Istnieje wątek poboczny, w którym Jonny Bairstow i Phil Salt gonią za miejscem w bramce po stronie testowej oraz perspektywa jednego finałowego wydarzenia na świecie dla niektórych członków złotego pokolenia, które uczyniło Anglię dwukrotnym mistrzem świata.
Mając do rozegrania tylko dwa mecze w serii z Pakistanem i niewielkim krykietem T20 od ostatnich mistrzostw świata, Anglia może być źle przygotowana, chociaż indyjska Premier League również zakłóciła przygotowania innych.
Australia, chcąca zostać mistrzami świata we wszystkich trzech formatach, miała do dyspozycji jedynie dziewięciu zawodników w ramach przygotowań do starcia z Namibią. Indie przybyły z dziwactwami i rutyną na mecz, który dla niektórych z ich wielkich gwiazd mógł być ostatnim Pucharem Świata. Te dwie potężne drużyny dołączą do Nowej Zelandii w turnieju Super 8s, co oznacza, że co najmniej jedna z trio nie dotrze do ćwierćfinału.
Jeśli losowanie przebiegnie zgodnie z planem, Anglia będzie musiała zająć miejsce w pierwszej dwójce w grupie obejmującej także RPA, Indie Zachodnie i Pakistan. Są więcej niż zdolni do tego, nawet jeśli Windies są niezwykle niebezpieczni u siebie i mają coś do udowodnienia po tym, jak nie zakwalifikowali się do Pucharu Świata powyżej 50 lat.
Puchar Świata T20 jest historycznie nieprzewidywalny i najlepsza drużyna nie zawsze podnosi trofeum. Kompaktowe tereny na Karaibach są idealne dla krykieta T20, a dyrektor zarządzający Anglii, Rob Key, powiedział, że Puchar Świata będzie „powolną bitwą” składającą się z sześciu overów.
Anglia pokonała Windies 267-3 na Trynidadzie w grudniu i na pewnym etapie można spodziewać się podobnych wyników. Bowlerzy mogą chcieć sprawdzić swoje perspektywy zawodowe, a widzowie powinni zaostrzyć swoje polisy ubezpieczeniowe.
W Wielkiej Brytanii Puchar Świata T20 będzie rywalizować o uwagę z wyborami powszechnymi, Mistrzostwami Europy i Wimbledonem, ale powinno być naprawdę zabawnie.
Co ważniejsze, w końcu umieszcza świat w Pucharze Świata w Krykiecie.
