Po raz pierwszy orangutan wyleczył swoją ranę za pomocą dobrze znanej rośliny leczniczej Inteligentne wiadomości

W czerwcu 2022 roku zespół badaczy zaobserwował zachowanie niespotykane wcześniej w świecie zwierząt: orangutan sumatrzański o imieniu Racus samodzielnie wyleczył kontuzję za pomocą rośliny leczniczej.

W Parku Narodowym Gunung Leuser, rezerwacie lasów deszczowych na zachodniej indonezyjskiej wyspie Sumatra, naukowcy usłyszeli z wierzchołków drzew serię „długich okrzyków”, co jest zachowaniem, które zazwyczaj zapowiada oznaki męskiej dominacji lub agresji. Następnego dnia zobaczyli Rakosa z otwartą raną na prawym policzku, tuż pod okiem.

Kilka dni później zespół obserwował, jak Rakos zabiera się do pracy, zbierając i przeżuwając łodygi i liście rośliny acar kuning (luty tinctoria) lub żółty korzeń. Roślina ta jest pnącą winoroślą występującą na tym obszarze i jest wykorzystywana przez mieszkańców ze względu na swoje właściwości lecznicze w leczeniu takich schorzeń, jak cukrzyca, czerwonka i malaria.

Chociaż nie jest uważany za podstawowy składnik diety orangutanów – zespół zauważył, że żółty korzeń jest zjadany tylko w 0,3% przypadków – Rakos i tak go spożywał. Żuł go również, nie połykając, a następnie rozsmarował sok i przyłożył kompresy do rany, w miejscu, w którym zaczęły gromadzić się muchy. Rakus wrócił do rośliny i następnego dnia zjadł ją, a wkrótce jego rana została całkowicie zagojona. W tym tygodniu w czasopiśmie opublikowano analizę zachowania orangutanów Raporty naukowe.

„[This] „To pierwsza obserwacja dzikiego zwierzęcia leczącego ranę rośliną leczniczą”. Izabela LemirePrymatolog z Instytutu Zachowania Zwierząt im. Maxa Plancka w Niemczech i główny autor badania mówi: Narodowy Geograf'S Darrella Austina.

Zagojenie się rany trwało pięć dni, a po miesiącu naukowcy nie zaobserwowali żadnych oznak infekcji. Badania nad chemią korzenia żółtego wykazały, że roślina ma właściwości antybakteryjne, przeciwzapalne, przeciwgrzybicze, przeciwutleniające, uśmierzające ból i przeciwnowotworowe. opiekun'S – relacjonuje Nicola Davis.

Orangutan sumatrzański Są gatunkiem zagrożonym – tylko 14,6 tys Pozostaje Na całym świecie i w okolicach Gunung Leuser Stacja badań rynku Palembing Jest domem dla największej gęstości stworzeń na Ziemi. Jednak w ciągu 21 lat obserwacji orangutanów w tym parku naukowcy nigdy nie widzieli, aby osobnik samoleczył ranę za pomocą acar kuning.

Pisze, że naczelne na wolności mogą nie zostać na tyle ranne, aby potrzebować jego leczniczych właściwości Wiadomości przyrodnicze' Gajatri Wajdyanatan. A może Rakos, obecnie 35-letni, jest jedyną osobą, która zna tę technikę.

Niezależnie od przyczyny naukowcy zgadzają się, że ta obserwacja oferuje nowy wgląd w naturalne praktyki medyczne.

„Często przeoczamy fakt, że współczesna medycyna wywodzi się z bardzo starożytnego systemu wiedzy, który rozpoczął się miliony lat temu w różnych środowiskach, w których nasza wiedza dopiero zaczyna się poszerzać”. Mary Ann Ragantemówi antropolog biologiczny z Kent State University, który nie był zaangażowany w badanie Narodowy Geograf.

Dzikie orangutany skutecznie leczą rany za pomocą rośliny leczniczej

Poprzednie badania wykazały, że orangutany na Borneo samoleczą się, pocierając kończyny przeżutymi roślinami, być może Złagodzić ból mięśni. Wiadomo, że szympansy rozprowadzają po ranach przeżute owady, chociaż skuteczność tego leczenia jest niepewna. Inne zwierzęta stosują podobne praktyki: kilka gatunków ptaków pociera się mrówkami – technika zwana „mrówką” – aby pozbyć się pasożytów lub roztoczy. New York TimesaRaport Douglasa Maina.

Nowość w zachowaniu Rakosa wynika jednak z leczenia rany zewnętrznej oraz ze znanych właściwości leczniczych Akara Koninga, które naukowcy uznali za wyjątkowe.

„To pokazuje, że orangutany i ludzie dzielą się wiedzą” – mówi współautor badania. Karolina Shopleyprymatolog w Instytucie Zachowania Zwierząt im. Maxa Plancka Wiadomości przyrodnicze.

To wydarzenie może rzucić światło na pochodzenie samoleczenia ran, o czym ludzie wspominają w rękopisie medycznym datowanym na 2200 rok p.n.e. opiekun On pisze.

„Fakt, że zaobserwowano to tylko raz w badanej populacji, pozostawia wiele pytań bez odpowiedzi na temat pochodzenia tego zachowania, ale wzmacnia pogląd, że samoleczenie może mieć bardzo głębokie ewolucyjne korzenie w naszym rodowodzie”. Annę Poseymówi antropolog ewolucyjny z Duke University, który nie był zaangażowany w badania Narodowy Geograf.