Ostatnia podróż Blumhouse'a do traumy z dzieciństwa

Parrisha Lewisa/Blumhouse’a

Po wielkim sukcesie PG13 dla nich obu M3gan Ze swoją przerażającą lalką-robotem, a potem Pięć nocy u Freddy'ego Posiadając własny pluszowy zespół rockowy, Blumhouse zdecydował się na znajomego towarzysza z dzieciństwa, niewinnie wyglądającego pluszowego misia o imieniu Chauncey, który zapewnia starannie skalkulowane dreszcze wyimaginowany. To formuła, która usuwa oczywistość horroru z oceną R, coś, co Blumhouse dobrze zna, i czyni film bardziej przystępnym dla młodszej widowni, nie tylko przyspieszając rozlew krwi, ale także podnosząc go do poziomu, z którym dzieci mogą się utożsamić. Co jest lepszego niż umieszczenie znanych gier w centrum akcji, co z pewnością podnieci nasze demony i sprawi, że wyskoczymy z miejsc?

Nie ma powodu, aby tak sądzić wyimaginowany To też by nie zadziałało, i to od reżysera i współscenarzysty Jeffa Wadlowa (prawda) Film zagłębia się w horror psychologiczny, prawdziwy strach młodego mężczyzny, opowiadając historię mieszanej rodziny stawiającej czoła swoim największym lękom i prowadzącej do zupełnego tajemniczego ataku na ich najgorsze wyobrażenia. W tym miejscu pojawia się tytuł filmu, ponieważ nigdzie nie widać zła, przed którym stoi. Główny bohater, Chauncey, z wyglądu jest niewinny, ale potrafi umiejętnie zmieniać wyraz twarzy lub pojawiać się w tajemniczy sposób bez ostrzeżenia, jednocześnie zachowując katatonię. Zostaje porzucony w kącie nowego domu, gdzie znajduje go młoda kobieta Alice (Piper Brown) i natychmiast zamienia go w swojego przyjaciela, bez względu na to, jak „fantastyczny” może się początkowo wydawać ten związek. Ona i jej starsza nastoletnia siostra Taylor (Teigen Burns) są pasierbicami Jessiki (DeWanda Wise), która wyprowadziła się z mieszkania w Nowym Orleanie ze swoim nowym mężem i ojcem dziewcząt, Maxem (Tom Payne). Wciąż nawiedzana przez koszmary z przeszłości, Max, będąc razem ze swoim korporacyjnym ojcem Benem (Sam Rateb), uważa, że ​​konieczna jest zmiana tempa, i organizuje przeprowadzkę rodziny do domu, w którym Jessica spędziła dzieciństwo. Nie, to nie jest dobry pomysł.

Kiedy Max, muzyk rockowy, musi wyruszyć w trasę koncertową, Jessica zostaje dyrektorką domu, w którym powoli zaczyna ją przerażać coraz bardziej irytujące zachowanie Alice i Chauncey (szczególnie w przypadku tej kolorowej listy kontrolnej „przedmiotów do polowania na padlinożerców”). „), ale… Teraz także trzeba się z tym zmierzyć król Demony i fakt, że niedźwiedź, który pozostawił, był kiedyś jego ona ma Być może jest teraz przywódczynią mrocznego świata, która nadal żyje w swoich snach, ale nie wyłącznie. Kontekst tego wszystkiego dostarcza sąsiadka Gloria (Betty Buckley), która kiedyś opiekowała się Jessicą, zauważyła jej związek z niedźwiedziem i podejrzewała, że ​​dzieje się z nią coś innego. Zbadała to wszystko i stała się ekspertem w sferach duchowych i astrologicznych generowanych przez dziecięcą „wyobraźnię”. Teraz, gdy Alicja jest na tej samej łódce, w tym samym domu, Gloria ma szansę udowodnić, że jej „szalone” teorie i szczegółowa praca są jednak prawdziwe.

Jest kilka zwrotów akcji, kilka zakrętów, a nawet kilka dobrych, staromodnych wymówek, by krzyczeć, jeśli masz na to ochotę. Wadlow jest na tyle bystry, że zdaje sobie sprawę, że w tego rodzaju przesadnym horrorze najlepszym rozwiązaniem może nie być to, co faktycznie widzimy w obliczu bolesnych obrazów R, ale to, co faktycznie widzimy On myśli Widzimy. Jest na swój sposób skuteczny, zwłaszcza od tamtej pory wyimaginowany Wygląda na to, że początkowo miał być po prostu rozszerzeniem podgatunku horroru, biorąc pod uwagę kolorowe życie takich osób Annabelle I Chucky Między innymi na zewnątrz domu Blumhouse.

Dobrze jest mieć na pokładzie obsadę, a jest tu jedna, zaczynając od Wise’a, który jest także producentem wykonawczym, dzięki któremu przeszłość Jessiki ożywa w wiarygodny sposób, gdy nowe doświadczenia w jej starym domu powracają, by ją prześladować. Brown jest świetny i wcale nie mdły, w roli, która w dzisiejszych czasach wydaje się banalna w tego typu filmach. Burns robi wrażenie, podobnie jak Salani, ten ostatni widziany w retrospekcjach, a współcześnie jako ojciec w placówce skrywający mroczne sekrety. Buckley jako Lin Shaye sprawia, że ​​nieco przerażający starszy sąsiad staje się absolutnym hitem. Zdobywczyni nagrody Tony dodaje mnóstwo powagi i wytrąca z równowagi, zwłaszcza gdy akcja przenosi się do scenerii za murami znanymi jako Nevermore. Każdy z tych filmów osiąga punkt kulminacyjny manii i ten nie różni się pod tym względem z rozwijającą się Istotą i nadętą Niedźwiedzią Bestią pod ręką, ale Wadlow trzyma wszystko pod kontrolą na tyle, aby nie zniszczyć również sedna swojej historii.

Dobrze wykorzystano tu dziwny i sugestywny motyw muzyczny, brzmiący niemal jak ścieżka dźwiękowa z dzieciństwa, którą Elmer Bernstein zapewnił w swoim klasyku Zabić drozda wynik. Jest to bardzo efektowne, a muzykę do filmu przypisuje się Sparks And Shadows, a napisy końcowe ostatecznie wyrażają uznanie dla kompozytora Beara McCreary'ego za dodatkową pracę.

Producentami są Jason Blum i Wadlow.

Tytuł: wyimaginowany

dystrybutor: Brama Lwa

Data wydania: 8 marca 2024 r

Wyjście: Jeffa Wadlowa

Scenariusz: Jeffa Wadlowa, Grega Erba i Jasona Oremlanda

wykrzykiwać: DeWanda Wise, Piper Brown, Teigen Burns, Tom Payne, Betty Buckley, Alex Angeles, Sam Salari, Matthew Sato, Veronica Falcone

ocena: s. 13

Czas trwania: 1 godzina i 44 minuty