Czego nauczyliśmy się w 11. tygodniu NFL: pośpiech kowbojów, rozciągnięcie Lions, Chargers wciąż utknęli i nie tylko

W niedzielę dwaj mężczyźni stojący za dynastią Dallas Cowboys w latach 90. stoczyli trwający od kilkudziesięciu lat spór, a właściciel zespołu Jerry Jones w końcu… Wreszcie – Podjęto decyzję o powołaniu byłego trenera Jimmiego Johnsona do Ring of Honor drużyny.

Zajęło to tylko 30 lat.

„Naprawdę pomyślałem, że już czas i chcę to zrobić w tym roku” – powiedział Jones w niedzielę, gdy Cowboys rozpoczęli mecz przeciwko Panthers.

I to było najciekawsze, co wydarzyło się w Charlotte, kiedy Dallas przeniosło się na 7-3 po przekonującym zwycięstwie 33-10 nad najgorszą drużyną w lidze. To szóste zwycięstwo Cowboys w sezonie różnicą 20 lub więcej punktów, po raz kolejny zremisowany dzięki mocnemu dniu Daka Prescotta (dwa przyłożenia, żadnych przechwytów) i obronie, która wymusiła dwie straty. Miej oko na obrońcę narożnika Darrona Blanda w ostatnich siedmiu meczach sezonu zasadniczego: w niedzielę miał sześć dodatkowych typów, co dało mu cztery w tym roku. Kolejny i posiadacz rekordu wszechczasów ligi.

W Buffalo, pięć dni po tym, jak trener Sean McDermott zwolnił koordynatora ataku Kena Dorseya i cztery dni po tym, jak rozgrywający Josh Allen przyznał, że „jesteśmy pod ścianą, a zegar tyka”, Bills pokonali Jets 29-6. To pierwsze zwycięstwo Buffalo od trzech tygodni, choć nadal nie jest jasne, jak ważne będzie zwycięstwo nad tą wersją Jets. W czwartej kwarcie Nowy Jork wreszcie postawił Zacha Wilsona na ławce rezerwowych, a Robert Saleh powiedział po meczu, że nie jest pewien, kto rozpocznie piątkowy mecz z Dolphins. Billsów czeka trudniejszy test w przyszłym tygodniu w Filadelfii.

W Miami Dolphins pokonali odmłodzoną drużynę Raiders 20-13, a skrzydłowy Tyreek Hill utrzymał dobrą formę po swoim pierwszym w historii ligi sezonie na dystansie 2000 jardów.

W Waszyngtonie walczący Giants odnieśli trzecie zwycięstwo w sezonie po dwóch złapaniach Saquona Barkleya i sześciu wypadnięciach z obrony.

W Los Angeles Rams zdobyli ostatnie 10 punktów w meczu, a następnie przetrwali uderzenie z 55 jardów Jasona Myersa z Seahawks, które Tylko Nie udało mu się uciec, wygrywając 17-16. Była to pierwsza porażka Myersa od 4. tygodnia i pierwsze zwycięstwo Rams od miesiąca.

W San Francisco Brock Purdy i 49ers kontynuowali grę w miejscu, w którym zakończyli tydzień temu w Jacksonville, pokonując Bucs 27-14. Po trzech porażkach w środku sezonu San Francisco odniosło dwa przekonujące zwycięstwa, a Purdy spisał się znakomicie, uzyskując wynik 40 z 47 na 629 jardów, sześć przyłożeń i żadnych typów od powrotu z pożegnania. (W niedzielę uzyskał doskonałą liczbę podań wynoszącą 158,3). Za dwa tygodnie rewanż z drużyną Eagles o mistrzostwo NFC.

Oto, co wyróżniało się w 11. tygodniu:

Nie śpij w Denver…

Być może Russell Wilson powrócił.

Może Broncos też.

Drugi tydzień z rzędu piękny rzut z dużej wysokości od Wilsona do Courtland Sutton zadecydował o zwycięstwie Denver.

Denver traciło pięć punktów do Wikingów na 3:17 przed końcem, gdy Wilson rozpoczął serię 10 partii na dystansie 75 jardów. Skończyło się to 15-jardowym przyłożeniem do Suttona w rogu pola punktowego na 1:09 przed końcem, co było decydującym zagraniem w zwycięstwie 21-20. Było to pierwsze przyłożenie Broncos przez cały wieczór po tym, jak atak wielokrotnie zatrzymywał się w czerwonej strefie, zadowalając się pięcioma celnymi celami z gry. Denver wygrało cztery mecze z rzędu, z czego trzy ostatnie zmierzyły się z Chiefs, Bills, a teraz z Vikings, przy czym wszystkie drużyny miały wówczas wynik powyżej 0,500. Wilson zaliczył już w tym sezonie cztery serie zwycięskie w meczach.

Broncos (5-5) pozostają głównymi pretendentami do play-offów AFC. To zaczynanie od 1 do 4 wydaje się jakby całe życie temu.

Była to pierwsza porażka Joshuy Dobbsa w trzech meczach z Wikingami, odkąd w zeszłym miesiącu został sprzedany z Arizony – technicznie rzecz biorąc, nie rozpoczął swojego pierwszego meczu w Minnesocie, ale w ramach zwycięstwa zdobył dwa przyłożenia. W tym czasie zgromadził łącznie siedem przyłożeń, zwycięstwa nad Atlantą, Nowym Orleanem i porażkę z Denver, ale w niedzielny wieczór rzeczywiście przechwycił piłkę i prawie strzelił jeszcze kilka. Jakakolwiek szansa na wygranie meczu została szybko przekreślona w obliczu nieustannej gonitwy Denver za podaniem, a Vikings odwracali piłkę po upadkach.

ładowarka ładowarka (ponownie)

Z nielicznymi wyjątkami w ciągu ostatniej dekady – a może i jeszcze dalej – Chargers to dokładnie ten sam zespół. Uzdolniony pomocnik. Lista utalentowanych ludzi. Rozczarowujące wyniki.

Teraz wydaje się, że era Brandona Staleya osiągnęła krytyczny moment i nietrudno sądzić, że kolejne siedem meczów zadecyduje o tym, czy powróci on na stanowisko głównego trenera zespołu w 2024 roku. Jednym z najlepszych rozgrywających w piłce nożnej jest Justin Herbert i obrona zajmująca trzecie miejsce pod względem całkowitego wynagrodzenia (97 mln dolarów w stosunku do limitu). Przed rozpoczęciem sezonu panował szum – i zwykle tak jest w przypadku tej drużyny – ale po 10 meczach nie było żadnych wyników.

Los Angeles ma obecnie bilans 4-6 i jest trzecim od końca w AFC. Odkąd Staley przejął stery w 2020 r., obrona zajmuje 29., 21. i 24. miejsce pod względem dozwolonych punktów.

Niedzielna porażka 23:20 ze kiepską drużyną Packers wiele o tym mówiła. Obrona pozwoliła rozgrywającemu Green Bay, Jordanowi Love, na pierwsze w swojej karierze przejechanie 300 jardów bez wymuszania ani jednej straty. Herbert rzucił na 260 jardów i miał dwa przyłożenia pomimo trzech upadków od odbiorców, w tym jednego od Keenana Allena na linii bramkowej. Austin Ekeler wpadł do 5. Asante Samuel Jr. popełnił karę za przeszkadzanie w podaniu na 3. i 20. minucie, co zapewniło Packersom pierwszą próbę.

Pod koniec meczu Chargers po raz kolejny znaleźli sposób na przegranie jednego wyniku. Jak dotąd pięć z sześciu porażek Chargers w tym sezonie kończyło się golem z gry lub mniejszą. Nie udało im się jeszcze pokonać drużyny, która miała na koncie zwycięstwa.

„Mam całkowitą pewność co do sposobu, w jaki gramy, całkowitą pewność siebie jako (defensywnego) gracza, sposobu, w jaki uczymy i planujemy, całkowitą pewność tego” – powiedział Staley. Konferencja prasowa po meczu. „Musimy zebrać tę grupę i robić to konsekwentnie”.

Kontuzja kostki Joeya Bosy – gwiazdorskiego obrońcy, który opuścił boisko w pierwszej kwarcie i był wzruszony, gdy znoszono go z boiska w wózku – nie pomoże. Dla drużyny, która nie zdobyła tytułu mistrza ligi od 2009 roku i ma na koncie trzy pojedyncze występy w play-offach od 2010 roku, w tym zeszłoroczne prowadzenie 27-0 w rundzie Wild Card w Jacksonville, ten sezon wydaje się czymś więcej. Ta sama historia.

Jednak tym razem, mimo całego talentu w tym składzie, wygląda na to, że nie będzie nawet miejsca na play-offy.

Należy się zastanowić, jak długo właściciel może nadal oglądać ten sam scenariusz.

Najlepszy czarny zespół od czasów Barry’ego Sandersa? Lub dłużej?

To był magiczny sezon w Motor City, a „Lwy” Dana Campbella stały się jedną z najlepszych historii NFL. Niedziela była ostatnim aktem, jednym z najbardziej nieprawdopodobnych: jego zespół, utrudniony przez trzy przechwyty Jareda Goffa i cztery straty w sumie, na cztery minuty przed końcem czwartej kwarty tracił do Bears dwa punkty.

Wyglądało to na brzydką porażkę, biorąc pod uwagę transmitowany w telewizji mecz z Packers z okazji Święta Dziękczynienia, który miał się odbyć za cztery krótkie dni.

Następnie Detroit zdobyło ostatnie 17 punktów w meczu i przypieczętowało zwycięstwo po bezpiecznym wyborze Aidana Hutchinsona.

„Ciśnienie wzrosło, a tętno ustabilizowało się” – powiedział Campbell.

Campbell Lions mają obecnie bilans 8-2, co stanowi najlepszy wynik drużyny od czasów administracji Kennedy’ego. Jest jednym z głównych kandydatów do tytułu Trenera Roku. Niedzielne zwycięstwo 31-26 nad Chicago zepsuło obiecujący powrót rozgrywającego Bears Justina Fieldsa, który rozegrał swój pierwszy mecz od miesiąca i zakończył mecz ze 169 jardami i przyłożeniem do DJ Moore’a.

Szósty w tabeli atakujący Lions sześciokrotnie w tym sezonie zdobył co najmniej 25 punktów. Goff odegrał kluczową rolę — odejście Ramsów ożywiło jego karierę w Detroit, o czym mówił w niedzielę: Pomimo kosztów trzech przechwytów, Goff przeszedł operację w końcówce meczu, prowadząc przyłożenia na 75 i 73 jardach i kradnąc piłkę wygrać w ostatniej kwarcie. Integralność torebek z paskami firmy Hutchinson wywołała wykrzyknik.

Pomimo zastrzeżeń Strouda Teksańczycy pozostają bardzo zmotywowani

Houston Texans wygrali wszystkie siedem meczów w sezonach 2021 i 2022, a udział w nich wzięło pięciu rozgrywających i dwóch głównych trenerów – David Culley i Lovie Smith.

Potem DeMeco Ryans wrócił do domu i wszystko było inne. Na kilka dni przed Świętem Dziękczynienia drużyna Ryana z Teksasu należy do najlepszych drużyn w piłce nożnej, zdobywając trzy tytuły z rzędu i sześć z ośmiu ostatnich.

W niedzielę Houston (6-4) wygrało po raz trzeci z rzędu w ostatnich sekundach, pokonując szarżę Kylera Murraya i Cardinals w końcówce i zapewniło zwycięstwo 21-16, dzięki czemu Teksańczycy zajmują obecnie szóste miejsce w tabeli AFC w fazie play-off. CJ Stroud, faworyt w konkursie NFL Offensive Rookie of the Year, przez cały pierwszy dzień w swojej karierze miał trudności z trzema przechwytami, z których jeden nastąpił po podaniu, ale mimo to udało mu się podać na odległość 336 jardów i dwa przyłożenia. jego piąty mecz na 300 jardów. Już w tym sezonie.

Po dziesięciu meczach w swojej karierze ma czwartą liczbę asyst w historii.

„Steph Curry nigdy nie przestaje strzelać” – powiedział Stroud po zwycięstwie zapytany o swoje zastrzeżenia. „Pozwolę jej jeździć.”

Browns wygrywają po rzucie z gry w ostatniej sekundzie (ponownie)

Nawet gdy nadal wygrywali, trudno było sobie wyobrazić, że formuła Steelers będzie skuteczna przez cały sezon, gdy drużyna Mike’a Tomlina wywalczyła tytuł AFC North, a nawet miejsce w play-offach, pomimo posiadania jednego z najlepszych niespójne — i często — zasady. Naruszenia są bezproduktywne w lidze.

Po dziewięciu meczach w roku Pittsburgh miał bilans 6-3, mimo że we wszystkich zawodach był lepszy pod względem liczby jardów. W niedzielę zajmowali 26. miejsce pod względem punktów i 28. pod względem jardów. Czy było to zrównoważone? Nie, przynajmniej mało prawdopodobne. Było jednak coś do powiedzenia na temat drużyny z Tomlina, która – choć często była brzydka – znalazła sposób na zwycięstwo.

Wydawało się, że krytyka koordynatora ofensywy Matta Canada osłabła, choć nieznacznie, gdy Pittsburgh odniósł cztery zwycięstwa w pięciu meczach.

Potem przyszła niedzielna porażka 13:10 z drużyną Brownsów bez początkowego rozgrywającego, co oznaczało, że Pittsburgh po raz czwarty w sezonie zdobył 10 lub mniej punktów w meczu (wszystkie porażki). Kilka dni po stracie Deshauna Watsona w sezonie Cleveland pokonało Steelers po golu z gry w ostatniej sekundzie Dustina Hopkinsa. Dorian Thompson-Robinson, zmiennik Watsona, pod koniec czwartej kwarty poprowadził w ośmiu rundach 48 jardów, zapewniając Hopkinsowi drugie zwycięstwo z rzędu. Jak dotąd Browns wygrali w tym sezonie cztery mecze, wykorzystując kopnięcia z ostatniej sekundy.

Zabójcza obrona Clevelanda ponownie wyszła na prowadzenie, ustępując Kenny’emu Pickettowi zaledwie 106 jardów, który nie oddał przyłożenia (a w pierwszej połowie zdobył zaledwie 34 jardy). Pittsburgh nie strzelił gola, dopóki obrońca Jaylen Warren nie rzucił się na 74-jardowe przyłożenie w dwóch akcjach drugiej połowy. Steelers mają obecnie bilans 6-4 i zajmują siódme i ostatnie miejsce w fazie play-off AFC.

W zatłoczonym wyścigu AFC North drużyna Browns (7-3) nadal liczyła na zwycięstwo. Jak daleko może ich zaprowadzić obrona na wysokim poziomie? Przez resztę czasu ich harmonogram nie jest już tak wyczerpujący; Zmierzą się tylko z dwoma zespołami, które obecnie mają na swoim koncie zwycięstwa (Jaguary i Teksańczycy).

Przegrywa jednak dywizja Baltimore. Po czwartkowym zwycięstwie nad Bengals, który w sezonie stracił Joe Burrowa, następnego dnia Ravens zwyciężyli 8:3.

(Zdjęcie górne: Kara Durrett/Getty Images)

---